To był prawdziwy spontan. Decyzja sprzed kilku godzin. Okienko pogodowe jest. Jedziemy? No pewnie, że jedziemy! Tylko gdzie? No wiadomo gdzie. Szybkie przepakowanie plecaka (zwykle stoi już zapakowany, ale musieliśmy przepakować się do większych plecaków), sprawdzenie rozkładu jazdy busów. Wyjeżdżamy po osiemnastej. Jadąc łapiemy trochę snu. Sen może się przydać. Przyjeżdżamy na miejsce o godzinie 20.15.
OPIS:
Ruszamy z niedużego placyku parkingowego drogą, która zagłębia się w lesie. Momentalnie ogarnia nas mrok. Las jest cichy i głuchy o tej porze roku. Skrzypienie śniegu pod butami wydaje się być niegrzecznie głośne, ale nie ma na to rady. Mróz zaczyna się wzmagać. W marszu nie jest wyczuwalny aż tak bardzo, ale podczas krótkich postojów można go doświadczyć. Mrok skraca widoczność. Mrok wywołuje różne myśli. Nie widać co kryje ten ciemny las. Wiemy, że czasem zapuszczają się tutaj niedźwiedzie, choć nie zaliczają się do stałych mieszkańców. Bywają wilki przemieszczające się watahą. Osiadłym mieszkańcem jest ryś, samotny kot, którego aktywność wzrasta nocą.
Słyszymy jakiś szmer. Nasłuchyjemy... tak to szmer potoku płynącego równolegle do drogi. Niekiedy hałasuje tutaj świszczący wiatr, lecz teraz jest bezwietrznie. Pomiędzy koronami drzew pojawia się gwieździste niebo. Jesteśmy już daleko od świateł osad, w lesie są tylko dwa nasze punkciki świetlne rozświetlające nam drogę, pokrytą stwardniałym śniegiem. Jeszcze niedawno śniegu było tu znacznie więcej. Wtedy nie było szans, abyśmy tędy przeszli. Przechodzimy przez polankę składowiska drewna z wiatą. Wkrótce rośnie nachylenie stoku, a z tym naszego szlaku. Gdy przecinamy mostkiem wodny strumień zaczyna się ostrzejsze podejście. Dalej przecinką leśną zmierzamy już wprost do naszego celu.
Na tych wysokościach gałązki leśnych drzew oblepione są niezwykłymi lodowymi igiełkami. Wyłaniają się z mroku oświetlone światłem naszych czołówek i nikną za nami. To prawdziwa kraina mroku, bo księżyc jest w nowiu. To noc baśniowego lasu. Robi się już bardzo późno, a my wciąż wędrujemy przez tą tajemniczą, górską krainę. Przed północą na pewno gdzieś dojdziemy, ale gdzie?
Wtem z mroku uwidacznia się światło. To światło z okna, a jak z okna to musi być tam jakiś dom...
Zawoja Markowe 
Schronisko PTTK na Markowych Szczawinach (1180 m n.p.m.)
Schronisko PTTK na Markowych Szczawinach (1180 m n.p.m.)
Niepowtarzalna, z nadrukowanym Twoim imieniem na sercu -
koszulka „Wyprawa na Główny Szlak Beskidzki”.
