Dziennik wypraw i przystań przed kolejną wędrówką.

Ścieżkami Jana z Dukli do pustelni [GSB-11]


za nami
pozostało
170,7 km
348,3 km
Jan z Dukli, święty kościoła katolickiego silnie wpisał się w krajobraz Dukli i jej okolic. Wędrując tędy Głównym Szlakiem Beskidzkim nie można nie zatrzymać się przy postaci tego zakonnika, który w latach młodzieńczych oddał się właśnie tutaj życiu pustelniczemu. Stało się to zanim przywdział zakonny habit. Jego duch jest wyczuwalny w wielu miejscach, a jednym z nich jest wzgórze Zaśpit, zwane niegdyś Korodół. Śladów pustelnika szukaliśmy już w Dukli i pod Cergową oraz na Piotrusiu. Z doliny Jasiołki ruszymy teraz dalej na zachód. Przejdziemy kolejne kilometry Głównego Szlaku Beskidzkiego. Powoli zmienimy beskidzkie klimaty.

POGODA:
noc
rano
dzień
wieczór
TRASA:
Nowa Wieś (350 m n.p.m.) [czerwony szlak] Pustelnia Św. Jana (500 m n.p.m.) [czerwony szlak] Chyrowa (558 m n.p.m.)

OPIS:
Jest popołudniowy czas pochmurnego dnia. Chmury są takie, że aż dziw, że nie pada. Na szlakach napotykamy trochę błota, kałuż i mokradeł. Mamy już godzinę 13.45, bo szwendaliśmy się po okolicy śladami świętego zakonnika. Jesteśmy teraz na czerwonym szlaku. Wróciliśmy na Główny Szlak Beskidzki. Ruszamy spod kładki nad Jasiołką, czyli z miejsca gdzie zakończyliśmy wędrówkę wczorajszego dnia. Idziemy chwilkę ruchliwą szosą w kierunku Przełęczy Dukielskiej. Po około 200 metrach schodzimy z szosy na prawo na dróżkę niknącą pod kolorowymi drzewami, które poprzedzają zwarty las. Wchodzimy na widokowe łąki, z których zwykle widoczny jest Piotruś, ale dziś jedynie widać bliższą Cergową za nami. To nie ostatni widok na ten niezwykły, potężny masyw i ukaże się nam się jeszcze z kolejnego pokonywanego pasma. Jak pogoda dopisze, to Cergową zobaczymy jeszcze jutro i wspomnimy wtedy piękny jesienny las.

Szosa na Przełęcz Dukielską.
Idziemy chwilkę ruchliwą szosą w kierunku Przełęczy Dukielskiej.

U podnóża wzgórza Zaśpit.
U podnóża wzgórza Zaśpit.

Wchodzimy do lasu. Stąpamy po mokrawych liściach. Na drzewach jest ich już mało, ale wciąż barwią go soczyście. Mamy szerszą dróżkę leśną. Momentami podrywa się w górę, potem uspokaja. Znów ścieżka schowana pod brązem listowia, z której wchodzimy na drogę dojazdową do Pustelni Świętego Jana. Niegdyś drogą tą wiódł czerwony szlak przechodząc przez Trzcianę. Teraz szlak przechodzi przez Nową Wieś, skąd od razu wspina się na Zaśpit.

Widokowe łąki i widok w kierunku Piotrusia.
Widokowe łąki i widok w kierunku Piotrusia.

Widok w kierunku Cergowej.
Widok w kierunku Cergowej.

Leśna dróżka do pustelni.
Leśna dróżka do pustelni.

Las na Zaśpicie.
Las na Zaśpicie.

Droga dojazdowa do pustelni z Trzciany.
Droga dojazdowa do pustelni z Trzciany.

O godzinie 14.20 wchodzimy na stokową polanę. W jej górnej części stoi niewielki neogotycki kościółek, zwany kościołem „Na Puszczy”. Miejsce to znane było wiele lat temu. W 1885 opisywał je Władysław Bełza w przewodniku „Iwonicz i jego okolice”:
Na owej Cergowej, u której podnóża pobudowała się Dukla, a która jest najwyżej wzniesionym punktem panującym ponad całym łańcuchem tutejszych wzgórz, znajdowała się przed 400 laty, głęboko wśród lasów ukryta pieczara, zaśpiżem zwana, pamiętna z pobytu w niej błogosławionego Jana Duklana, który w niej przez kilka lat wiódł pustelniczy i świątobliwy żywot. Dziś w tem samem miejscu stoi schludna kaplica, powierzona straży jakiegoś dobrowolnego anachorety, stuletniego może pustelnika, mieszkającego obok w pokutniczej celi, który powita cię na wstępie słowem bożem; pokaże ci krynicę w której błogosławiony ten mąż gasił pragnienie, i okoliczny las, w którym zbierał dzikie owoce i korzonki na codzienny posiłek; opowie ci żywot tego Świętego; przytoczy cały szereg cudów, aby utwierdzić w tobie wiarę w przedziwną moc i skuteczną ucieczkę pod opiekę Jana Duklana. A wprowadzając cię następnie do kapliczki, uklęknie na stopniu ołtarza i drżącym od starości głosem zanuci dawną pieśń do błog. Jana, z której jedna mianowicie strofa, zatrzyma się w twojej pamięci:

        Jesteś lekarzem skutecznym w chorobie;
        Matka Najświętsza powiedziała tobie:
        Synu Mój! To ci nadaje,
        Ty ruskie obraniaj kraje;
        Turków i Kozaków
        Przepłoszysz jak ptaków
        Drapieżnych.


Istotnie, według pobożnej tradycji, stolica Rusi czerwonej, Lwów, trzykrotnie w latach 1648, 1655 i 1672 miał doświadczyć za sprawą tego Świętego cudownej obrony od wojsk kozackich, moskiewskich i tureckich. Zaprzysiężeni świadkowie zeznali, że w dniach trwogi (1648) widzieli nad miastem unoszącego się w obłoku błogosławionego Jana, w postawie klęczącej, z rękoma wzniesionymi ku niebu, jakby błagającego o miłosierdzie boże nad nieszczęśliwym miastem.

Stolica apostolska wyniosła bł. Jana z Dukli do rzędu patronów Korony polskiej, i poleciła obchodzić jego pamiątkę w pierwsza niedzielę po oktawie uroczystości św. Apostołów Piotra i Pawła.

Kościół „Na Puszczy”.
Kościół „Na Puszczy”.
Kościół „Na Puszczy”.

Kościół „Na Puszczy”.
Kościół „Na Puszczy”.
Ołtarz w kościele „Na Puszczy”.

Św. Jan na Puszczy - polichromia na ścianie kościoła.
Św. Jan na Puszczy - polichromia na ścianie kościoła.

Św. Franciszek Seraficki.
Św. Franciszek Seraficki.
Śródleśna polana na którą dotarliśmy jest miejscem które wiązane jest z pustelniczym żywotem św. Jana z Dukli. Obecna koncepcja zabudowy miejsca kultu zakonnika powstała jednak dużo później, niedługo po tym, jak Jan z Dukli został beatyfikowany - w 1769 roku, kiedy wybudowano tutaj pierwszą drewnianą kaplicę. Spłonęła ona w 1883 roku. Odbudowano ją w 1887 roku, a wkrótce w jej miejsce wzniesiono w latach 1906-1908 bardziej okazałą, obecną budowlę. Jej wnętrze zdobi piękna polichromia z 1931 roku, namalowana przez Władysława Lisowskiego. Obok kościółka znajduje się drewniany dom rekolekcyjny. Poniżej w sztucznej grocie bije źródełko, z którego zakonnik za swego pustelniczego życia czerpał wodę do picia, a dzisiaj korzystają z niego pielgrzymi i turyści. Ci co spróbowali tej wody mówią, że przynosi ulgę w wielu dolegliwościach i chorobach. Tak też opowiada bytujący tu Bernardyn, opiekujący się kościółkiem i pustelnią znajdującą się nieopodal.

Pustelnia w której miał mieszkać Jan z Dukli jest drewnianą budowlą. Jest rekonstrukcją, w której starano się odtworzyć wygląd i warunki, w jakich mógł mieszkać Jan z Dukli prowadząc pustelnicze życie. We wnętrzu pustelni stoi nieduże łóżko, drewniany stół, krzesło, miska na wodę do mycia, niewielka szafka przy łóżku i właściwie to wszystko. Nie jest pewne czy tak faktycznie wyglądała pustelnia św. Jana, tak samo jak nie jest pewne gdzie ona się znajdowała. Nie wiadomo też ile było takich miejsc, w których pustelnik Jan wiódł życie w odosobnieniu. Młodzieńcze życie św. Jana wiązane jest z Cergową Górą, gdzie miał założyć swoją pierwszą pustelnię, istnieją też przypuszczenia, iż pierwszą pustelnię mógł założyć na górze Piotruś. Mógł też przenieść się na tą górę, poszukując większego spokoju od nawiedzających go ludzi. Trudno powiedzieć, w którym momencie mógł osiąść na stokach wzgórza „Zaśpit”. Pewne jest jednak to, iż w każdym z tych miejsc silnie emanuje duch zakonnika, św. Jana z Dukli.

Pustelnia Świętego Jana.
Pustelnia Świętego Jana.

Izba pustelni.
Izba pustelni.
Izba pustelni.

Kościółek i dom rekolekcyjny.
Kościółek i dom rekolekcyjny.

Jak zwykle nie możemy rozstać się z tym mocno uduchowionym miejscem. Rozmowa z obecnie rezydującym tutaj zakonnikiem nie chce się kończyć. Jeszcze nie tak dawno miejscu temu groziła katastrofa na skutek dużego osuwiska, które zniszczyło grotę ze źródełkiem i groziło zrujnowaniem stojącego powyżej kościółka. Znalazły się na szczęście fundusze, dzięki którym zabezpieczono obszar osuwiska i odbudowano to co zostało zniszczone.

Opuszczamy chatynkę obsypaną jesiennymi liśćmi. Jeszcze takiej nie widzieliśmy. To był maj, to był lipiec, ale w październiku jesień ozłaca to miejsce. Dlatego cieszymy się podwójnie z ponownych odwiedzin tego miejsca, bo jakże inaczej wygląda jesienną porą. Minęła piętnasta. Przed nami leśna droga przez Zaśpit, wzniesienie znaczone na mapach nazwą Garb. Szlak wspina się po jego północnych potem zachodnich stokach, ale nie wprowadza na wierzchołek, tylko przechodzi blisko niego. Schodzi dalej w dół na przełączkę po dywanie rudawych liści, a następnie wprowadza nieco wyżej, na dość spadziste miejscami północne stoki grzbietu Kamiennej Góry (673 m n.p.m.). Podążamy dalej płasko trawersem stoku, spoglądając to na prawo w dolinę źródliskową Potoku Chyrowskiego, to na lewo w górę stoku, na grzbiet zwieńczony wychodniami. Jakże wiele przestrzeni jest w lesie kiedy drzewa są bez liści, jakże inaczej w  leśnej głuszy, w której pojawia się delikatna mgiełka. Jest to las cichy, uśpiony. Przyroda w nim zamilkła. Przechodzimy przez szczyt Krzemionki (648 m n.p.m.) i odtąd ścieżka schodzi już sukcesywnie na przełęcz.

Droga na wzgórze.
Leśna droga na wzgórze.

Zaśpit.
Zaśpit.

Schodzimy ze wzgórza Zaśpit po dywanie rudych liści.
Schodzimy ze wzgórza Zaśpit po dywanie rudych liści.

Stok Kamiennej Góry.
Stok Kamiennej Góry.


Kamienna Góra.
Kamienna Góra.

Trawers Kamiennej Góry.
Trawers Kamiennej Góry.

Konar.
Konar.

Stok opadający stromo do doliny Chyrowskiego Potoku.
Stok opadający stromo do doliny Chyrowskiego Potoku.

Między Kamienną Górą i Krzemionką.
Między Kamienną Górą i Krzemionką.

Krzemionka.
Krzemionka.

O godzinie 16.20 wchodzimy na polanę ze składem drewna. To bezimienna przełęcz oddzielająca Krzemionkę i widoczną naprzeciwko Kiczerę (646 m n.p.m.). Wchodzą na nie trzy szosy - drogi powiatowe z Mszany, z Polany i z Chyrowej, do której skręcamy. Idziemy szosą na północ, otoczoną podmokłymi łąkami. Mijamy z lewej stary cokół, który niegdyś stanowił podstawę przydrożnego krzyża, a może figury. Napisy na nim są już ledwie widoczne. To jedna z wyjątkowo nielicznych zachowanych pamiątek po bataliach II wojny światowej, które zrównały z ziemią obszar tej doliny.

Wkrótce szlak nakazuje na zejście z szosy w prawo na dróżkę i niebawem przemieszczamy się w sąsiedztwie Potoku Iwelka, który rodzi się nieopodal na łagodnych stokach wznoszących się ponad dolinę. Przechodzimy obok kilku obejść, przeprawiamy się przez bród potoku, jeden, drugi raz. Dalej mamy drewnianą kładkę. To dolina, gdzie czas zatrzymał się. Takie sprawia wrażenie ta jej początkowa część, gdzie wiejskie obejścia przypominają te sprzed wielu lat, przy których biegają kury i kaczki, pasą się krowy.

Przełęcz oddzielająca Krzemionkę i Kiczerę.
Przełęcz oddzielająca Krzemionkę i Kiczerę.

Podmokłe łąki na stoku Kiczery.
Podmokłe łąki na stoku Kiczery.

Szosa do Chyrowej.
Szosa do Chyrowej.

Kamienny cokół przy drodze.
Kamienny cokół przy drodze.

Zejście do doliny Iwelki.
Zejście do doliny Iwelki.

Wiejska droga.
Wiejska droga.

Kładka nad Iwelką.
Kładka nad Iwelką.

O godzinie 17.00 dochodzimy do bocznej drogi prowadzącej do schroniska „Pod Chyrową”. Opuszczamy w tym miejscy czerwony szlak. Udajemy się do schroniska., gdzie kończymy wędrówkę. Gospodarze uprzedzeni o naszej wizycie raczą nas gościną. O tej porze roku mało kto zagląda tutaj. Po odpoczynku wyjedziemy stąd, a powrócimy jutro, do tej doliny naznaczonej krwawym piętnem wojen.



Udostępnij:

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz


Życie jest zbyt krótkie, aby je przegapić.

Liczba wyświetleń

Popularne posty (ostatnie 30 dni)

Etykiety

Archiwum bloga

Z nimi w górach bezpieczniej

Zapamiętaj !
NUMER RATUNKOWY
W GÓRACH
601 100 300

Mapę miej zawsze ze sobą

Stali bywalcy

Odbiorcy


Wyrusz z nami na

Główny Szlak Beskidu Wyspowego


ETAP DATA, ODCINEK
1
19.11.2016
[RELACJA]
Szczawa - Jasień - Ostra - Ogorzała - Mszana Dolna
2
7.01.2017
[RELACJA]
Mszana Dolna - Potaczkowa - Rabka-Zdrój
3
18.02.2017
[RELACJA]
Rabka-Zdrój - Luboń Wielki - Przełęcz Glisne
4
18.03.2017
[RELACJA]
Przełęcz Glisne - Szczebel - Kasinka Mała
5
27.05.2017
[RELACJA]
Kasinka Mała - Lubogoszcz - Mszana Dolna
6
4.11.2017
[RELACJA]
Mszana Dolna - Ćwilin - Jurków
7
9.12.2017
[RELACJA]
Jurków - Mogielica - Przełęcz Rydza-Śmigłego
8
20.01.2018
[RELACJA]
Przełęcz Rydza-Śmigłego - Łopień - Dobra
9
10.02.2018
[RELACJA]
Dobra - Śnieżnica - Kasina Wielka - Skrzydlna
10
17.03.2018
[RELACJA]
Skrzydlna - Ciecień - Szczyrzyc
11
10.11.2018
[RELACJA]
Szczyrzyc - Kostrza - Tymbark
12
24.03.2019
[RELACJA]
Tymbark - Kamionna - Żegocina
13
14.07.2019
[RELACJA]
Żegocina - Łopusze - Laskowa
14
22.09.2019
[RELACJA]
Laskowa - Sałasz - Męcina
15
17.11.2019
[RELACJA]
Męcina - Jaworz - Limanowa
16
26.09.2020
[RELACJA]
Limanowa - Łyżka - Pępówka - Łukowica
17
5.12.2020
[RELACJA]
Łukowica - Ostra - Ostra Skrzyż.
18
6.03.2021
[RELACJA]
Ostra Skrzyż. - Modyń - Szczawa

Smaki Karpat

Wołoskimi śladami

Główny Szlak Beskidzki

21-23.10.2016 - wyprawa 1
Zaczynamy gdzie Biesy i Czady,
czyli w legendarnych Bieszczadach

BAZA: Ustrzyki Górne ODCINEK: Wołosate - Brzegi Górne
Relacje:
13-15.01.2017 - Bieszczadzki suplement do GSB
Biała Triada z Biesami i Czadami
BAZA: Ustrzyki Górne
Relacje:
29.04.-2.05.2017 - wyprawa 2
Wielka Majówka w Bieszczadach
BAZA: Rzepedź ODCINEK: Brzegi Górne - Komańcza
Relacje:
16-18.06.2017 - wyprawa 3
Najdziksze ostępy Beskidu Niskiego
BAZA: Rzepedź ODCINEK: Komańcza - Iwonicz-Zdrój
Relacje:
20-22.10.2017 - wyprawa 4
Złota jesień w Beskidzie Niskim
BAZA: Iwonicz ODCINEK: Iwonicz-Zdrój - Kąty
Relacje:
1-5.05.2018 - wyprawa 5
Magurskie opowieści
i pieśń o Łemkowyni

BAZA: Zdynia ODCINEK: Kąty - Mochnaczka Niżna
Relacje:
20-22.07.2018 - wyprawa 6
Ziemia Sądecka
BAZA: Krynica-Zdrój ODCINEK: Mochnaczka Niżna - Krościenko nad Dunajcem
Relacje:
7-9.09.2018 - wyprawa 7
Naprzeciw Tatr
BAZA: Studzionki, Turbacz ODCINEK: Krościenko nad Dunajcem - Rabka-Zdrój
Relacje:
18-20.01.2019 - wyprawa 8
Zimowe drogi do Babiogórskiego Królestwa
BAZA: Jordanów ODCINEK: Rabka-Zdrój - Krowiarki
Relacje:
17-19.05.2019 - wyprawa 9
Wyprawa po wschody i zachody słońca
przez najwyższe partie Beskidów

BAZA: Markowe Szczawiny, Hala Miziowa ODCINEK: Krowiarki - Węgierska Górka
Relacje:
22-24.11.2019 - wyprawa 10
Na śląskiej ziemi kończy się nasza przygoda
BAZA: Równica ODCINEK: Węgierska Górka - Ustroń
Relacje:

GŁÓWNY SZLAK WSCHODNIOBESKIDZKI

termin 1. wyprawy: 6-15 wrzesień 2019
odcinek: Bieszczady Wschodnie czyli...
od Przełęczy Użockiej do Przełęczy Wyszkowskiej


termin 2. wyprawy: wrzesień 2023
odcinek: Gorgany czyli...
od Przełęczy Wyszkowskiej do Przełęczy Tatarskiej


termin 3. wyprawy: wrzesień 2024
odcinek: Czarnohora czyli...
od Przełęczy Tatarskiej do Gór Czywczyńskich

Koszulka Beskidzka

Niepowtarzalna, z nadrukowanym Twoim imieniem na sercu - koszulka „Wyprawa na Główny Szlak Beskidzki”.
Wykonana z poliestrowej tkaniny o wysokim stopniu oddychalności. Nie chłonie wody, ale odprowadza ją na zewnątrz dając wysokie odczucie suchości. Nawet gdy pocisz się ubranie nie klei się do ciała. Wilgoć łatwo odparowuje z niej zachowując jednocześnie komfort cieplny.

Fascynujący świat krasu

25-27 lipca 2014 roku
Trzy dni w Raju... Słowackim Raju
Góry piękne są!
...można je przemierzać w wielkiej ciszy i samotności,
ale jakże piękniejsze stają się, gdy robimy to w tak wspaniałym towarzystwie – dziękujemy Wam
za trzy niezwykłe dni w Słowackim Raju,
pełne serdeczności, ciekawych pogawędek na szlaku
i za tyleż uśmiechu.
24-26 lipca 2015 roku
Powrót do Słowackiego Raju
Powróciliśmy tam, gdzie byliśmy roku zeszłego,
gdzie natura stworzyła coś niebywałego;
gdzie płaskowyże pocięły rokliny,
gdzie Spisza i Gemeru łączą się krainy;
by znów wędrować wąwozami dzikich potoków,
by poczuć na twarzy roszące krople wodospadów!
To czego jeszcze nie widzieliśmy – zobaczyliśmy,
gdy znów w otchłań Słowackiego Raju wkroczyliśmy!


19-21 sierpnia 2016 roku
Słowacki Raj 3
Tam gdzie dotąd nie byliśmy!
Przed nami kolejne trzy dni w raju… Słowackim Raju
W nieznane nam dotąd kaniony ruszymy do boju
Od wschodu i zachodu podążymy do źródeł potoków
rzeźbiących w wapieniach fantazję od wieków.
Na koniec pożegnalny wąwóz zostanie na południu,
Ostatnia droga do przebycia w ostatnim dniu.

           I na całe to krasowe eldorado
spojrzymy ze szczytu Havraniej Skały,
           A może też wtedy zobaczymy
to czego dotąd nasze oczy widziały:
           inne słowackie krasy,
próbujące klasą dorównać pięknu tejże krainy?
           Niech one na razie cierpliwie
czekają na nasze odwiedziny.

7-9 lipca 2017 roku
Słowacki Raj 4
bo przecież trzy razy to za mało!
Ostatniego lata miała to być wyprawa ostatnia,
lecz Raj to kraina pociągająca i w atrakcje dostatnia;
Piękna i unikatowa, w krasowe formy bogata,
a na dodatek zeszłego roku pojawiła się w niej ferrata -
przez dziki Kysel co po czterdziestu latach został otwarty
i nigdy dotąd przez nas jeszcze nie przebyty.
Wspomnień czar ożywi też bez większego trudu
fascynujący i zawsze urzekający kanion Hornadu.
Zaglądnąć też warto do miasta mistrza Pawła, uroczej Lewoczy,
gdzie w starej świątyni świętego Jakuba każdy zobaczy
najwyższy na świecie ołtarz, wyjątkowy, misternie rzeźbiony,
bo majster Paweł jak Wit Stwosz był bardzo uzdolniony.
Na koniec zaś tej wyprawy - wejdziemy na górę Velka Knola
Drogą niedługą, lecz widokową, co z góry zobaczyć Raj pozwala.
Słowacki Raj od ponad stu lat urodą zniewala człowieka
od czasu odkrycia jej przez taternika Martina Rótha urzeka.
Grupa od tygodni w komplecie jest już zwarta i gotowa,
Kaniony, dzikie potoki czekają - kolejna rajska wyprawa.


Cudowna wyprawa z cudownymi ludźmi!
Dziękujemy cudownym ludziom,
z którymi pokonywaliśmy dzikie i ekscytujące szlaki
Słowackiego Raju.
Byliście wspaniałymi kompanami.

Miało być naprawdę po raz ostatni...
Lecz mówicie: jakże to w czas letni
nie jechać znów do Słowackiego Raju -
pozwolić na zlekceważenie obyczaju.
Nawet gdy niemal wszystko już zwiedzone
te dzikie kaniony wciąż są dla nas atrakcyjne.
Powiadacie też, że trzy dni w raju to za krótko!
skoro tak, to czy na cztery nie będzie zbyt malutko?
No cóż, podoba nam się ten kras,
a więc znów do niego ruszać czas.
A co wrzucimy do programu wyjazdu kolejnego?
Może z każdego roku coś jednego?
Niech piąty epizod w swej rozciągłości
stanie się powrotem do przeszłości,
ruszajmy na stare ścieżki, niech emocje na nowo ożyją
gdy znów pojawimy się w Raju z kolejną misją!

15-18 sierpnia 2018 roku
Słowacki Raj 5
Retrospekcja
Suchá Belá - Veľký Sokol -
- Sokolia dolina - Kyseľ (via ferrata)

Koszulka wodniacka

Tatrzańska rodzinka

Wspomnienie


519 km i 18 dni nieustannej wędrówki
przez najwyższe i najpiękniejsze partie polskich Beskidów
– od kropki do kropki –
najdłuższym górskim szlakiem turystycznym w Polsce


Dorota i Marek Szala
Główny Szlak Beskidzki
- od kropki do kropki -

WYRÓŻNIENIE
prezentacji tego pasjonującego przedsięwzięcia na



za dostrzeżenie piękna wokół nas.

Dziękujemy i cieszymy się bardzo,
że nasza wędrówka Głównym Szlakiem Beskidzkim
nie skończyła się na czerwonej kropce w Ustroniu,
ale tak naprawdę doprowadziła nas aż na
Navigator Festival 2013.

Napisz do nas