Dziennik wypraw i przystań przed kolejną wędrówką.

GSBW, etap 9: Śnieżnica

Beskid Wyspowy jest pasmem niezwykle wdzięcznym o każdej porze roku, a wyjątkowego uroku nabiera zimą. Aż trudno w to uwierzyć, że właśnie wtedy kiedy przyroda znajduje się w półśnie tak się dzieje. Ciche leśne zakamarki, pokryte bielą polany olśniewają zimowym blaskiem. Wystarczyłby nawet lichy słonecznych promyk, aby śnieg ożył cudownie skrząc się iskierkami. Nazwa Śnieżnica wskazuje na górę najbardziej zimową ze wszystkich Beskidzkich Wysp. Wyczuwa się eskalację emocji, silniejszą niż można sobie wyobrazić, bo Tropy Rysia prowadzić nas będą dzisiaj na mało zbadane ścieżki.


TRASA:
Dobra (494 m n.p.m.) [zielony szlak] Śnieżnica (1007 m n.p.m.) [niebieski szlak]-[zielony szlak] Ośrodek Rekolekcyjny pod Śnieżnicą [zielony szlak] Śnieżnica, kolejka (stacja górna) [niebieski szlak] Kasina Wielka, PKP [żółty szlak] Wola Skrzydlańska [czerwony szlak] Skrzydlna

OPIS:
Zaczynamy w Dobrej, której to nazwa ma pochodzić od dobrej wody spływającej z gór wąskimi leśnymi jarami. Autokar parkujemy koło niewielkiego drewnianego kościoła pw. świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza, wybudowanego w drugiej połowie XVII wieku. Nie jest już tak intensywnie wykorzystywany jak kiedyś. Już pod koniec XIX stał się niewystarczający dla mieszkańców, ale dopiero pod koniec XX wieku udało się im wznieść obok nową, większą świątynię Matki Bożej Szkaplerznej. Ruszamy stąd o godzinie 8.20.

Idziemy poboczem szosy na południe mając po lewej rzekę Łososinę, której zlewnia niemal w całości znajduje się w Beskidzie Wyspowym. Rzeka ma swoje źródła pod Jasieniem, gdzie wypływa potokiem zwanym Łososinką. Po kilku minutach dochodzimy do drogi krajowej nr 28, do miejsca, gdzie szlak mostem przechodzi nad nurtem Łososiny. Skręcamy w prawo na „krajówkę”. Ruchliwą szosa idziemy krótko (około 400 metrów), po czym za znakami zielonego szlaku odchodzimy w prawo na dróżkę.

Rzeka Łososina w Dobrej.
Rzeka Łososina w Dobrej.

Dolne partie Śnieżnicy.
Dolne partie Śnieżnicy.

Pola, łąki i domostwa.
Pola, łąki i domostwa.

Leśne podejście.
Leśne podejście.

Wchodzimy na stoki Śnieżnicy, tutaj w najniższych położeniach bardzo łagodne, pokryte polami i łąkami. Szczyt góry nie jest widoczny. Schowany jest w chmurze. Wkrótce mijamy zagajnik z wiatą i domostwo, przy którym szlak skręca łukiem na lewo do lasu. Od razu po wejściu do lasu stok góry zwiększa nachylenie. Napieramy do przodu.

Niebawem stok na chwilkę łagodnieje. Wchodzimy na zarastającą polankę. Jej ozdobą są brzozy, zaś dodatkową atrakcją widok niezbyt szeroki, ale przywołujący legendę o tutejszych górach, której bohaterami są Śnieżnica, będąca córką Mogielicy (wzniesienie widocznej stąd po prawej z charakterystyczną wieżą widokową) oraz Łopienia, zwanego przez tutejszych Złotopieniem, którego stoki widoczne są na lewo od Mogielicy. Wszystkich pragnących poznać lub przypomnieć sobie tajemnice Beskidzkich Wysp odsyłamy do jednej z niedawnych relacji z przejścia Głównego Szlaku Beskidu Wyspowego.

Zarastająca polana.
Zarastająca polana.

Na polanie.
Ograniczone widoki z polany.

Las Śnieżnicy.
Mieszanka drzew w różnym wieku.

Po krótkim odsapnięciu na polance forsujemy dalej stromy stok masywu. Nasz szlak jest nowy i na starszych mapach nie znajdziecie go. Wiedzie przez wszystkie trzy wierzchołki masywu, które nadają górze swoisty kształt, będący przyczynkiem nazywania jej przez miejscowych Widłakiem lub Widlatą Górą. Około godziny 10.00 przechodzimy przez najniższy szczyt wschodni zwany z niemiecka „Nad Steinbrukiem”, co jest związane z funkcjonującym tu niegdyś kamieniołomem, działającym na potrzeby budowy linii kolejowej.

Dawniej wierzchołek Śnieżnicy był bezleśny, stało na nim kilka szałasów, przy których kwitło życie pasterskie. W tamtych czasach, w XIX wieku wędrował tędy podróżnik Jan Nepomucen Rostworowski, który opisał Śnieżnicę: „Jako róża jest najpiękniejszą i najwonniejszą z kwiatów, tak i tę górę można uznać za najpiękniejszą ze swego układu, jako i z widoków i pięknego spaceru. Dzieli się na trzy cyple podobne do wyniosłych piramid. Wszedłszy na górę bawi oko kontrast zabawny. Stanąwszy na jednym cyplu (wierzchołku), z drżeniem spogląda się na przepaść straszną pod nogami zarosłą lasem; stamtąd najwyższe drzewo jodłowe zdaje się być nie wyższym nad wzrost człowieka. Spojrzawszy na drugą stronę spostrzega się trzy żyzne doliny i trawą wysoką porosłe i podchodzące pod spód góry Ćwilina, przy którym leżą wsie Pożyczki i Jurków w pięknym położeniu oblane rzeką.... Środkowy cypel jest najciekawszy ze wszystkich dla obszernych skał, którymi jest otoczony z strony góry najspadzistrzej. Te skały podobne są wałom murowanym i bastionom...”.

Obecnie szczyt Śnieżnicy jest całkowicie porośnięty lasem. Wierzchołkowe partie środkowego szczytu o nazwie Wierchy objęte są rezerwatem chroniącym wspaniale zachowany drzewostan bukowy oraz niewielkie wychodnie skalne na grzędzie grzbietowej. Granica rezerwatu została oznaczona żółtymi paskami na drzewach.

Ciągi zagajników.
Ciągi zagajników.

Tunel.
Tunel.

Trochę młodnika.
Trochę młodnika.

Jodła.
Jodła.

Leśna różnorodność Śnieżnicy.
Leśna różnorodność Śnieżnicy.

Piękny las i cudowna zima.
Piękny las i cudowna zima.

Buki i wychodnie skalne.
Buki i wychodnie skalne.

Spoglądamy na północ.
Spoglądamy na północ.

Zima na Śnieżnicy jest zachwycająca.
Zima na Śnieżnicy jest zachwycająca.

Kolejna zarastająca polanka.
Kolejna zarastająca polanka.

Konary.
Konary.

Śnieżne cuda przy szlaku.
Śnieżne cuda przy szlaku.

Spiczaste jodły.
Spiczaste jodły.

Przed godziną 11.00 docieramy na niedużą, wydłużoną polankę. W najwyższym jej położeniu stoi drewniany krzyż. Jest to najwyższy z wierzchołków, zachodni, a nazywa się Na Budaszowie. Miejscowa opowiastka mówi, że pewien dziedzic Pieniążek miał zamiar zbudować most między Śnieżnicą a pobliskim Cietniem. Zanim podjął działania w tym zakresie wpierw udał się po poradę do wróżki Siwulki mieszkającej pod Babią Górą. Ta poradziła mu, aby najpierw przeciągnął jedwabny sznur między tymi szczytami gór. Tak też Pieniążek zrobił, ale sznur został przecięty przez pasterzy i pomysł zbudowania mostu nie został zrealizowany.

Odpoczywamy dłużej na szczycie Śnieżnicy. Jest pięknie, zimowo. Od dawna nazwę góry łączono ze śniegiem, bo w jej podszczytowych zagłębieniach śnieg utrzymywał się do późnej wiosny. To odróżniało ją od sąsiednich wzniesień i już w średniowieczu używano wobec niej nazwy Śnieżna, zanim przylgnęła do niej nazwa Śnieżnica.

Śnieżnica (1006 m n.p.m.).
Śnieżnica (1007 m n.p.m.).

Śnieżnica (1006 m n.p.m.).
To my.

Pod tabliczką szczytową Śnieżnica (1006 m n.p.m.).
Pod tabliczką szczytową Śnieżnica (1006 m n.p.m.).

Pod szczytem Śnieżnicy funkcjonuje Młodzieżowy Ośrodek Rekolekcyjno-Rekreacyjny. O godzinie 11.15 kończymy przerwę na szczycie i schodzimy do tego ośrodkach niebieskim znakami, a potem krótko drogą dojazdową docieramy pod drewnianą bramę ośrodka. Wyryty jest na niej rok powstania ośrodka. Pierwsze jego zabudowania powstały w 1928 roku za staraniem księdza Józefa Winkowskiego z Zakopanego, który chciał tu stworzyć ośrodek kolonijny dla dorastającej młodzieży. Pierwsze grupy młodzieży przyjechały tu w 1930 roku, ale oficjalne oddanie do użytku i poświęcenie ośrodka nastąpiło w 1936 roku, a dokonał tego osobiście kardynał Adam Sapieha. Śnieżnica zachwycała jeszcze w tamtym okresie widokami. Adam Sapieha zdobył tę górę dwukrotnie w1930 roku, a potem w 1936. Wychodził na szczyt w stroju kardynalskim, a przygrywała mu góralska kapela.

Po wojnie władze przekazały ten ośrodek w użytkowanie bazie YMCA z Lubogoszczy, potem kuratorium krakowskiemu, później trafił pod opiekę Przedsiębiorstwa Turystycznego „Śnieżnica” z Limanowej. Do wspólnoty Kościoła wrócił na początku lat 90-tych XX wieku. Obecnie dysponuje 120 miejscami noclegowymi, zapleczem sanitarnym i żywieniowym, świetlicą i boiskami sportowymi. Na terenie ośrodka stoi również piękny, drewniany kościółek Matki Boskiej Śnieżnej, zbudowany w latach 1998-2000, dedykowany Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II.

Szlak zejściowy na Przełęcz Gruszowiec.
Szlak zejściowy na Przełęcz Gruszowiec.

Młodzieżowy Ośrodek Rekolekcyjno-Rekreacyjny na Śnieżnicy.
Młodzieżowy Ośrodek Rekolekcyjno-Rekreacyjny na Śnieżnicy.

Pod wiatą z grillem mamy planowany odpoczynek i biesiadę. Pobyt na terenie ośrodka przeciąga się, ale mamy kilka uroczystości: wręczenie Górskich Odznak Turystycznych dla Bogusi, Kasi i Basi. No i najważniejsza uroczystość (bo taką obchodzi się tylko raz w życiu) - na Śnieżnicy strzelają szampany na osiemnastkę Kuby, która wypada właśnie dzisiejszego dnia.

Stylowe budynki Młodzieżowego Ośrodka Rekolekcyjno-Rekreacyjnego na Śnieżnicy urzekają malowniczym położeniem, na stokowej polanie otoczonej lasem. Ma on swój klimat i dobrych gospodarzy. Nie chce się opuszczać tego miejsca, ale przed nami jeszcze spory dystans do pokonania. Musimy dotrzeć do Skrzydlnej. Oddajemy termos po ciepłej herbacie, dziękujemy gospodarzom za miłą gościnę. O godzinie 13.20 ruszamy w dalszą drogę.

Biesiada pod wiatą.
Biesiada pod wiatą.

Droga do stacji narciarskiej.
Droga do stacji narciarskiej.

Zielone znaki szlaku prowadzą wygodną drogą. Jest ona przedłużeniem drogi do Młodzieżowego Ośrodka Rekolekcyjno-Rekreacyjnego. Wiedzie aż pod górną stację wyciągu narciarskiego „Kasina Ski”. Tutaj łapiemy niebieski szlak schodzący ze szczytu Śnieżnicy. Schodzimy początkowo w sąsiedztwie trasy narciarskiej. Szlak wiedzie jej skrajem, ale bezpieczniej jest wejść zupełnie do lasu. Wychodzimy z lasu o godzinie 13.45. Decydujemy się na krótki odpoczynek, przy karczmie pod dolną stacją wyciągu narciarskiego. Poniżej znajduje się stacja austriackiej Galicyjskiej Kolei Transwersalnej, prowadzącej z Czadcy do Husiatyna, utworzonej w 1884 roku. Stojący przy niej budynek stacyjny wielokrotnie stanowił scenerię dla filmów m.in. „Karol. Człowiek, który został papieżem”, „Lista Schindlera”, „Boże skrawki”, „Szatan z siódmej klasy” (wersja z 2006 r.), czy „Katyń”.

Górna stacja wyciągu narciarskiego Kasina Ski.
Górna stacja wyciągu narciarskiego Kasina Ski.

Trasa narciarska ośrodka Kasina Ski.
Trasa narciarska ośrodka Kasina Ski.
Trasa narciarska ośrodka Kasina Ski.

Zejście do Kasiny Wielkiej.
Zejście do Kasiny Wielkiej.

Trasa narciarska ośrodka Kasina Ski.
Trasa narciarska ośrodka Kasina Ski.

Ruszamy dalej. O godzinie 14.20 przechodzimy obok dawnego budynku stacyjnego, w którym obecnie oferowane są noclegi. Idziemy drogą równolegle biegnącą do nieczynnej linii kolejowej. Za niedługo docieramy na przełęcz między Dzielcem (650 m n.p.m.) a Śnieżnicą (1007 m n.p.m.). Opuszczamy czerwony szlak, który odchodzi w lewo i wspina się na Dzielca. Poruszamy się dalej za znakami żółtymi, które wprowadzają nas w przyjemny trawers dolnych partii stoków Śnieżnicy. Leśna droga delikatnie wije się w prawo, w lewo, w górę, w dół przechodząc przez stokowe, północne zagłębienia ze spływającymi potokami.

Budynek stacji austriackiej Galicyjskiej Kolei Transwersalnej.
Ryś pokazuje budynek stacji austriackiej Galicyjskiej Kolei Transwersalnej.

Wzdłuż linii Galicyjskiej Kolei Transwersalnej.
Wzdłuż linii Galicyjskiej Kolei Transwersalnej.

Dzielec.
Dzielec.

Na żółtym szlaku.
Na żółtym szlaku.

Na żółtym szlaku.
Na żółtym szlaku.

W końcu wychodzimy z lasu. Kończy się żółty szlak. Mamy teraz nitkę czerwonego szlaku. W prawo prowadzi do niedawno powstałego szlaku czarnego przeprowadzającego przez Pieninki Skrzydlańskie. W lewo prowadzi wąską asfaltówką przez Wolę Skrzydlańską prosto do Skrzydlnej. Asfaltówka nie skąpi ładnych widoków, wszak to droga wierchowa. Nawet przy dużym zachmurzeniu widoczne są charakterystyczne wysepki Pieninek Skrzydlańskich. W chmurach giną wierzchołki wyższych wzniesień - Dzielca i Wierzbanowskiej Góry po lewej. W chmurach ginie również masyw Cetnia położony na północnym zachodzie.

Wola Skrzydlańska.
Wola Skrzydlańska.

Podążamy do Skrzydlnej.
Podążamy do Skrzydlnej.

Kapliczka w Skrzydlnej.
Kapliczka w Skrzydlnej.

Do centrum wsi Skrzydlna docieramy o godzinie 16.00. Pisano o tej wsi już 1296 roku. Podobno uciekał tędy przed prześladowaniem święty Wojciech. W Skrzydlnej stoją naprzeciw siebie dwa kościoły, jeden i drugi pod wezwaniem św. Mikołaja Biskupa. Starszy drewniany pochodzi z XVI wieku. Nowy został wzniesiony pod koniec XX wieku.

Jest już pewne, że następną wędrówkę poprzedzimy zwiedzaniem tych świątyń. Odszukamy w nich wizerunki patrona, a jest ich sporo i pomaszerujemy Tropem Rysia na Ciecień, gdzie rozpalimy turystyczną watrę. Oddamy się biesiadzie na jednej z widokowych polan, a potem podążymy do Szczyrzyca, gdzie od kilku setek lata stoi cysterskie opactwo, mające ogromne zasługi w tutejszym osadnictwie, kształtowania kultury, ale też w warzelnictwie najlepszych piw klasztornych.

Będziemy wówczas niemal w przededniu wiosny. Ten czas i to miejsce będzie idealne na podsumowanie naszej dotychczasowej wędrówki Głównym Szlakiem Beskidu Wyspowego. Będziemy wówczas na półmetku tego szlaku. Srebrne Rysie już czekają na zdobywców.

Grupa na tropie Rysia (czy ktoś wie gdzie jest Ryś?)



Udostępnij:

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz


Życie jest zbyt krótkie, aby je przegapić.

Liczba wyświetleń

Popularne posty (ostatnie 30 dni)

Etykiety

Archiwum bloga

Z nimi w górach bezpieczniej

Zapamiętaj !
NUMER RATUNKOWY
W GÓRACH
601 100 300

Mapę miej zawsze ze sobą

Stali bywalcy

Odbiorcy


Wyrusz z nami na

Główny Szlak Beskidu Wyspowego


ETAP DATA, ODCINEK
1
19.11.2016
[RELACJA]
Szczawa - Jasień - Ostra - Ogorzała - Mszana Dolna
2
7.01.2017
[RELACJA]
Mszana Dolna - Potaczkowa - Rabka-Zdrój
3
18.02.2017
[RELACJA]
Rabka-Zdrój - Luboń Wielki - Przełęcz Glisne
4
18.03.2017
[RELACJA]
Przełęcz Glisne - Szczebel - Kasinka Mała
5
27.05.2017
[RELACJA]
Kasinka Mała - Lubogoszcz - Mszana Dolna
6
4.11.2017
[RELACJA]
Mszana Dolna - Ćwilin - Jurków
7
9.12.2017
[RELACJA]
Jurków - Mogielica - Przełęcz Rydza-Śmigłego
8
20.01.2018
[RELACJA]
Przełęcz Rydza-Śmigłego - Łopień - Dobra
9
10.02.2018
[RELACJA]
Dobra - Śnieżnica - Kasina Wielka - Skrzydlna
10
17.03.2018
[RELACJA]
Skrzydlna - Ciecień - Szczyrzyc
11
10.11.2018
[RELACJA]
Szczyrzyc - Kostrza - Tymbark
12
24.03.2019
[RELACJA]
Tymbark - Kamionna - Żegocina
13
14.07.2019
[RELACJA]
Żegocina - Łopusze - Laskowa
14
22.09.2019
[RELACJA]
Laskowa - Sałasz - Męcina
15
17.11.2019
[RELACJA]
Męcina - Jaworz - Limanowa
16
26.09.2020
[RELACJA]
Limanowa - Łyżka - Pępówka - Łukowica
17
5.12.2020
[RELACJA]
Łukowica - Ostra - Ostra Skrzyż.
18
6.03.2021
[RELACJA]
Ostra Skrzyż. - Modyń - Szczawa

Smaki Karpat

Wołoskimi śladami

Główny Szlak Beskidzki

21-23.10.2016 - wyprawa 1
Zaczynamy gdzie Biesy i Czady,
czyli w legendarnych Bieszczadach

BAZA: Ustrzyki Górne ODCINEK: Wołosate - Brzegi Górne
Relacje:
13-15.01.2017 - Bieszczadzki suplement do GSB
Biała Triada z Biesami i Czadami
BAZA: Ustrzyki Górne
Relacje:
29.04.-2.05.2017 - wyprawa 2
Wielka Majówka w Bieszczadach
BAZA: Rzepedź ODCINEK: Brzegi Górne - Komańcza
Relacje:
16-18.06.2017 - wyprawa 3
Najdziksze ostępy Beskidu Niskiego
BAZA: Rzepedź ODCINEK: Komańcza - Iwonicz-Zdrój
Relacje:
20-22.10.2017 - wyprawa 4
Złota jesień w Beskidzie Niskim
BAZA: Iwonicz ODCINEK: Iwonicz-Zdrój - Kąty
Relacje:
1-5.05.2018 - wyprawa 5
Magurskie opowieści
i pieśń o Łemkowyni

BAZA: Zdynia ODCINEK: Kąty - Mochnaczka Niżna
Relacje:
20-22.07.2018 - wyprawa 6
Ziemia Sądecka
BAZA: Krynica-Zdrój ODCINEK: Mochnaczka Niżna - Krościenko nad Dunajcem
Relacje:
7-9.09.2018 - wyprawa 7
Naprzeciw Tatr
BAZA: Studzionki, Turbacz ODCINEK: Krościenko nad Dunajcem - Rabka-Zdrój
Relacje:
18-20.01.2019 - wyprawa 8
Zimowe drogi do Babiogórskiego Królestwa
BAZA: Jordanów ODCINEK: Rabka-Zdrój - Krowiarki
Relacje:
17-19.05.2019 - wyprawa 9
Wyprawa po wschody i zachody słońca
przez najwyższe partie Beskidów

BAZA: Markowe Szczawiny, Hala Miziowa ODCINEK: Krowiarki - Węgierska Górka
Relacje:
22-24.11.2019 - wyprawa 10
Na śląskiej ziemi kończy się nasza przygoda
BAZA: Równica ODCINEK: Węgierska Górka - Ustroń
Relacje:

GŁÓWNY SZLAK WSCHODNIOBESKIDZKI

termin 1. wyprawy: 6-15 wrzesień 2019
odcinek: Bieszczady Wschodnie czyli...
od Przełęczy Użockiej do Przełęczy Wyszkowskiej


termin 2. wyprawy: wrzesień 2023
odcinek: Gorgany czyli...
od Przełęczy Wyszkowskiej do Przełęczy Tatarskiej


termin 3. wyprawy: wrzesień 2024
odcinek: Czarnohora czyli...
od Przełęczy Tatarskiej do Gór Czywczyńskich

Koszulka Beskidzka

Niepowtarzalna, z nadrukowanym Twoim imieniem na sercu - koszulka „Wyprawa na Główny Szlak Beskidzki”.
Wykonana z poliestrowej tkaniny o wysokim stopniu oddychalności. Nie chłonie wody, ale odprowadza ją na zewnątrz dając wysokie odczucie suchości. Nawet gdy pocisz się ubranie nie klei się do ciała. Wilgoć łatwo odparowuje z niej zachowując jednocześnie komfort cieplny.

Fascynujący świat krasu

25-27 lipca 2014 roku
Trzy dni w Raju... Słowackim Raju
Góry piękne są!
...można je przemierzać w wielkiej ciszy i samotności,
ale jakże piękniejsze stają się, gdy robimy to w tak wspaniałym towarzystwie – dziękujemy Wam
za trzy niezwykłe dni w Słowackim Raju,
pełne serdeczności, ciekawych pogawędek na szlaku
i za tyleż uśmiechu.
24-26 lipca 2015 roku
Powrót do Słowackiego Raju
Powróciliśmy tam, gdzie byliśmy roku zeszłego,
gdzie natura stworzyła coś niebywałego;
gdzie płaskowyże pocięły rokliny,
gdzie Spisza i Gemeru łączą się krainy;
by znów wędrować wąwozami dzikich potoków,
by poczuć na twarzy roszące krople wodospadów!
To czego jeszcze nie widzieliśmy – zobaczyliśmy,
gdy znów w otchłań Słowackiego Raju wkroczyliśmy!


19-21 sierpnia 2016 roku
Słowacki Raj 3
Tam gdzie dotąd nie byliśmy!
Przed nami kolejne trzy dni w raju… Słowackim Raju
W nieznane nam dotąd kaniony ruszymy do boju
Od wschodu i zachodu podążymy do źródeł potoków
rzeźbiących w wapieniach fantazję od wieków.
Na koniec pożegnalny wąwóz zostanie na południu,
Ostatnia droga do przebycia w ostatnim dniu.

           I na całe to krasowe eldorado
spojrzymy ze szczytu Havraniej Skały,
           A może też wtedy zobaczymy
to czego dotąd nasze oczy widziały:
           inne słowackie krasy,
próbujące klasą dorównać pięknu tejże krainy?
           Niech one na razie cierpliwie
czekają na nasze odwiedziny.

7-9 lipca 2017 roku
Słowacki Raj 4
bo przecież trzy razy to za mało!
Ostatniego lata miała to być wyprawa ostatnia,
lecz Raj to kraina pociągająca i w atrakcje dostatnia;
Piękna i unikatowa, w krasowe formy bogata,
a na dodatek zeszłego roku pojawiła się w niej ferrata -
przez dziki Kysel co po czterdziestu latach został otwarty
i nigdy dotąd przez nas jeszcze nie przebyty.
Wspomnień czar ożywi też bez większego trudu
fascynujący i zawsze urzekający kanion Hornadu.
Zaglądnąć też warto do miasta mistrza Pawła, uroczej Lewoczy,
gdzie w starej świątyni świętego Jakuba każdy zobaczy
najwyższy na świecie ołtarz, wyjątkowy, misternie rzeźbiony,
bo majster Paweł jak Wit Stwosz był bardzo uzdolniony.
Na koniec zaś tej wyprawy - wejdziemy na górę Velka Knola
Drogą niedługą, lecz widokową, co z góry zobaczyć Raj pozwala.
Słowacki Raj od ponad stu lat urodą zniewala człowieka
od czasu odkrycia jej przez taternika Martina Rótha urzeka.
Grupa od tygodni w komplecie jest już zwarta i gotowa,
Kaniony, dzikie potoki czekają - kolejna rajska wyprawa.


Cudowna wyprawa z cudownymi ludźmi!
Dziękujemy cudownym ludziom,
z którymi pokonywaliśmy dzikie i ekscytujące szlaki
Słowackiego Raju.
Byliście wspaniałymi kompanami.

Miało być naprawdę po raz ostatni...
Lecz mówicie: jakże to w czas letni
nie jechać znów do Słowackiego Raju -
pozwolić na zlekceważenie obyczaju.
Nawet gdy niemal wszystko już zwiedzone
te dzikie kaniony wciąż są dla nas atrakcyjne.
Powiadacie też, że trzy dni w raju to za krótko!
skoro tak, to czy na cztery nie będzie zbyt malutko?
No cóż, podoba nam się ten kras,
a więc znów do niego ruszać czas.
A co wrzucimy do programu wyjazdu kolejnego?
Może z każdego roku coś jednego?
Niech piąty epizod w swej rozciągłości
stanie się powrotem do przeszłości,
ruszajmy na stare ścieżki, niech emocje na nowo ożyją
gdy znów pojawimy się w Raju z kolejną misją!

15-18 sierpnia 2018 roku
Słowacki Raj 5
Retrospekcja
Suchá Belá - Veľký Sokol -
- Sokolia dolina - Kyseľ (via ferrata)

Koszulka wodniacka

Tatrzańska rodzinka

Wspomnienie


519 km i 18 dni nieustannej wędrówki
przez najwyższe i najpiękniejsze partie polskich Beskidów
– od kropki do kropki –
najdłuższym górskim szlakiem turystycznym w Polsce


Dorota i Marek Szala
Główny Szlak Beskidzki
- od kropki do kropki -

WYRÓŻNIENIE
prezentacji tego pasjonującego przedsięwzięcia na



za dostrzeżenie piękna wokół nas.

Dziękujemy i cieszymy się bardzo,
że nasza wędrówka Głównym Szlakiem Beskidzkim
nie skończyła się na czerwonej kropce w Ustroniu,
ale tak naprawdę doprowadziła nas aż na
Navigator Festival 2013.

Napisz do nas