Zimowe wejście na Pilsko

TRASA:

Korbielów Kamienna Buczynka (1205 m n.p.m.) Schronisko PTTK na Hali Miziowej (1330 m n.p.m.) Góra Pięciu Kopców (1542 m n.p.m.) Pilsko (1557 m n.p.m.) Góra Pięciu Kopców (1542 m n.p.m.) Schronisko PTTK na Hali Miziowej (1330 m n.p.m.) Buczynka (1205 m n.p.m.) Korbielów Kamienna

OPIS:

Ostatni dzień lutego, ostatnia jego sobota – w tenże dzień przenieśliśmy się do Korbielowa, wsi o wołoskim rodowodzie, która zimą zamienia się w kurort narciarski, uchodzący za największy i najbardziej urozmaicony w Polsce. Pilsko jest drugą pod względem wysokości górą w Polsce, po Kasprowym Wierchu, na której można jeździć na nartach. Z naszej 50-osobowej grupy wyodrębnia się dwunastu wspaniałych, dziewcząt i chłopców, którzy udają się na stoki tego kurortu, poszusować na narciarskich trasach wytyczonych na Pilsku i jego urodziwej sąsiadce Buczynce.

Udostępnij:

Czytaj całość...

Tatrzańska Łomnica - na nartach z 2196 m n.p.m.

Śliczny poranek i pewność dobrej pogody na cały dzień to efekt monitorowania prognoz pogody. Oczekiwany dzień nadszedł, taki który pozwoli nam skorzystać z wszystkich możliwych wariantów zjazdów narciarskich ośrodka narciarskiego w Tatrzańskiej Łomnicy. Wszystkie trasy narciarskie i wyciągi są czynne, w tym najwyżej położona trasa z Łomnickiej Przełęczy, która zawsze najdłużej czeka na otwarcie. W ostatnich latach zwykle udostępniana jest pod koniec stycznia, ale zeszłego roku na jej otwarcie trzeba było czekać aż do 22 marca.

Udostępnij:

Czytaj całość...

Ciche, mistyczne...

Górków Wierch to niepozorne, ale urokliwe wzniesienie Magury Spiskiej. Lubiane przez narciarzy za wyśmienicie przygotowane trasy narciarskie stacji „Hawrań” w Jurgowie. Warte uwagi również wtedy, gdy ktoś ma ochotę na zimowy spacer w słoneczny dzionek. Kiedy on lub ona szaleje na nartach, to ona lub on nie będzie się nudzić, jeśli tylko zechce wejść na szczyt tej góry. Można to sobie ułatwić korzystając z krzesełka wyciągu narciarskiego. Górków Wierch poza walorami narciarskimi jest wspaniałym punktem widokowym, podobnie jak całe pasmo Magury Spiskiej ciągnące się ku dolinie Popradu na Słowacji. W Polsce leży tylko skrawek tego pasma. Znaczna długość tego pasma pokryta jest rzadko uczęszczanymi szlakami turystycznymi. Jednak w przypadku Górkowego Wierchu dla turystów dostępna jest tylko polska część wzniesienia, bowiem stoki po stronie słowackiej włączone są do parku narodowego (słow. Tatranský národný park, TANAP), a ponadto znajduje się tam rezerwat przyrody.

Udostępnij:

Czytaj całość...

Góra Pięciu Kopców

Jadąc tutaj przekimaliśmy w autobusie niemal całą drogę. Niedowierzaliśmy gdy otworzyliśmy oczy. W Korbielowie zagościła najprawdziwsza zima. Wszędzie pełno śniegu, na chodnikach zalegają jego hałdy zgarnięte z tranzytowej szosy biegnącej na Przełęcz Glinne.

Udostępnij:

Czytaj całość...

Tatrzańskie Dwutysięczniki

Kiedy jestem w Tatrach czuję Boga dotyk, A góry działają na mnie jak narkotyk... Waldemar Ciszewski O PROJEKCIE

Projekt „Tatrzańskie Dwutysięczniki” narodził się 20 października 2014 roku podczas spotkania Klubu Górskiego „Wędrowcy” działającego przy Hutniczo-Miejskim Oddziale PTTK w Krakowie. Uczestnicy tamtego spotkania bynajmniej nie myśleli o popularyzowaniu turystyki w Tatrach, bo przecież pasmo to tego nie potrzebuje. Kierowała nimi raczej idea rozproszenia turystyki i rekomendacja mniej popularnych celów tatrzańskich na takiej samej płaszczyźnie z tymi masowo odwiedzanymi.

Udostępnij:

Czytaj całość...

Wyobijani na Bani

Wyobijani wróciliśmy dzisiaj z Bani, gdzie wykonaliśmy nasze pierwsze ślady deską snowboardową, jak też swoim ciałem podczas częstych upadków. Upadki na desce są bardziej bolesna niż na nartach. Nie możemy łagodzić ich nogami, które są uwiązane na desce zawsze w tym samym rozstawie. Co gorsza na stokach przeważa obecnie sztuczna, stwardniała warstwa śniegu. O puchu można tylko pomarzyć. Śnieg rozpływa się na skutek wczesnowiosennych temperatur. Dzisiaj dochodziły one do 12 st. C., zaś w słońcu nawet powyżej dwudziestu. W przypadku snowboardu z upadkami mamy do czynienia dość często, ale mówią: „jak się nie przewrócisz, to się nie nauczysz”. Przydał się instruktor - warto go wynająć na początek, bo początki na snowboardzie do łatwych nie należą. Technika jazdy w przypadku tej dyscypliny nie jest porównywalna z narciarstwem. Dużo łatwiej jest utrzymać równowagę na nartach, na których noga od nogi jest uwolniona, a do pomocy są jeszcze kijki. Na desce podstawą jest niemal wyłącznie balans ciała, utrzymanie odpowiednio środka ciężkości z uwzględnieniem sił odśrodkowych przy skrętach.

Udostępnij:

Czytaj całość...

Zaproszenie na Mały Szlak Beskidzki

PRZED WIOŚNIE	WIOSNA		LATO		JESIEŃ		PRZED ZIMIE	ZIMA
Jare Gody	Zielone Świątki	Noc Kupały	Noc Świętojańska	Od zażynek do dożynek	Dziady	Katarzynki i Andrzejki	Szczodre Gody	Zapusty	Judaszki

Mały Szlak Beskidzki - znacznie krótszy i dużo łatwiejszy, ale ogarniający to, co pomija jego starszy brat Główny Szlak Beskidzki. Spina pasma górskie leżące na uboczu tych najwyższych, biegnie w otoczeniu zacisznych wiosek, czasem zapomnianych przez turystów, przez urokliwe wzniesienia Beskidu Małego, Beskidu Makowskiego i Beskidu Wyspowego. Pokonanie jego przewyższeń nie powinno nastręczać większych trudności przeciętnemu wędrowcy, a tym bardziej gdy podzieli się go na jednodniowe krótkie odcinki. Dla wielu wędrówka ta, przez lasy, łąki i pola to wspomnienie czasu, kiedy życie biegło wolniej i spokojniej. To ucieczka od zgiełku i hałasu.

Udostępnij:

Czytaj całość...

Nadesłane...

Wszystkiego najlepszego w dwa-piętnastym roku!

Wchodźcie na nowe góry – ale: krok po kroku…

Życzę byście osiągali dobre wyniki,

W promowaniu odznaki: „Tatrzańskie Dwutysięczniki”

I by Wam była ta idea bliska,

Co się tyczy odznaki: „Tatrzańskie Schroniska”.

Góry to Wasza pasja, Wasze „drugie życie”,

Niestety oprócz pasji, jedzenie jest i picie…

Byście więc z pracy wracali „z tarczą” –

– wtedy Wam środki na wszystko wystarczą.

W życiu prywatnym mnóstwa miłości,

Wiele empatii a niewiele złości!

I myślę, że to ważne dla Waszej Rodziny,

By się rozwijały wspaniale dziewczyny.

Czego się dotkniecie niech będzie w rozkwicie,

Według Waszych planów niech się ściele życie…

Niech każde z Was osiągnie co tam tylko zechce!

Te życzenia Wam składam: Ja – Waldek C.

Bardzo dziękujemy za tak śliczne życzenia noworoczne.
Życzymy Ci Waldku i wszystkim dokoła spełnienia marzeń,
samych dni słonecznych, dróg bez przeszkód,
radości i szczęścia na każdym kroku.

Dorota i Marek                                         

Udostępnij:

Czytaj całość...

Działo się w Starym, co niesie Nowy Rok

Rok 2014 zaczął się raczej nieszczególnie. Ot tylko jedna trasa w styczniu, żadna w lutym - nogi nam się zastały. Ledwie jeden wyjazd na narty, ale miejmy nadzieję, że obecna zima będzie udana, choć na razie ze śniegiem lipa. Z nadejściem wiosny było już co raz lepiej, aktywniej.

Udostępnij:

Czytaj całość...

Gdy zima nie chce nastać

Nie jest to wycieczka w poszukiwaniu zimy, bo ta ewidentnie znów przegapia swój czas. Jeszcze niedawno marzyliśmy o wędrówce po skrzypiącym śniegu, ale obecna pogoda jest wczesnowiosenna, taka może nawet bliższa lata zważywszy na wysokość dodatnich temperatur.

Udostępnij:

Czytaj całość...

Krzesławice - wieś, której już nie ma

Zwiedzamy czasem bardzo odległe zakątki świata, choć te jeszcze nieznane i takie ciekawe są zaraz za naszym domem. To opowieść dotyczy właśnie jednego z takich miejsc...

Udostępnij:

Czytaj całość...

Obudziła nas jeszcze ciepła jesień

Późno poszliśmy spać tej nocy, ale już wczoraj wiedzieliśmy, że klimat schroniska na Luboniu Wielkim udzieli nam się i wieczorne rozmowy przeciągną się do późnej nocy. Sen przyszedł do nas późno, ale też pobudka nie była zbyt wczesna. Za oknem budzi się nowy dzień...

Udostępnij:

Czytaj całość...

„Spacerkiem” na Luboń Wielki (Waldemar Ciszewski)

Inaczej niż zwykle. Ruszamy z eMDeA, I do Lubnia podróż sześć kwadransów potrwa.     Tutaj każdy „Wędrowiec” z wypchanym plecakiem,     Wyrusza na trasę nowym czarnym szlakiem. Celem naszym będzie – i tutaj zabłysnę, Poprzez górę Szczebel, znana Przełęcz Glisne!     Były takie myśli: „Sprostamy zadaniu?     Przez Szczebel i Glisne stanąć na Lubaniu?” Lubań leży w Gorcach, a to Luboń Wielki… Usłyszałem przyganę koleżanki Elki!     Czy to Luboń czy Lubań? Lecz go trzeba zdobyć,     Więc nie ma co „afery” z tej przyczyny robić! Na wybranej trasie mamy niezły „mebel” - bardzo strome podejście na szczyt góry Szczebel.      Potem dużo łatwiej, nawet dla gamonia,      Zejść na Przełęcz Glisne w kierunku Lubonia. Pogoda nam sprzyja, deszcz nie pokrapuje! „Spacer” w tych warunkach lepiej nam smakuje.      Postój przy kapliczce, na pierwsze śniadanie,      W plecaku bagażu nieco mniej zostanie. A potem pod górę, bez przerwy pod górę, By po drodze minąć gdzieś „lodową” Dziurę,      Ostatnim wysiłkiem (tracąc prawie życie)!       Całą grupą w komplecie stajemy na szczycie. (Pewien gość powiedział, że będzie „lajtowo”, On za to „lajtowo” to oberwie zdrowo!)       Chwila odpoczynku, no a potem z górki,       Na następną górę zaostrzyć pazurki. Bo podejście na Luboń znowu strome będzie, I wody z organizmu dużo nam ubędzie!       Było bardzo ciężko, straszna była męka!       Bo czy ktoś uwierzy, że i Prezes kwękał? Lecz szczyt coraz bliżej, powiem całkiem blisko, Widać wieżę TV i piękne schronisko.       Nie wiem czy słów starczy? Chyba będzie mało!       By zdać Wam relację, co się potem działo! Bo po odpoczynku naszła nas pokusa, By śpiewać i tańczyć w boskim rytmie bluesa!       Ale występ dała?! Gwiazdą była Ona!       Chociaż Babka wnukom – młodzieńcza Iwona! Ale reszta grupy też nie odstawała! Występ na miarę Sopotu w tym schronisku dała!        Widzicie z opisu, więc Was nie zaskoczy,        Że zakończyliśmy, gdzieś, o drugiej w nocy… Potem nocleg grupowy. (Kąpieli nie było!) Lecz chociaż bez wody, ale było miło !        Przebudzenie w niedzielę (chyba) ciężkie było?        Ale wspólne śniadanie „imprę” zakończyło. Potem zejście do Rabki. To było „lajtowe”… Więc Jacek Wiechecki uratował głowę! Luboń Wielki - 15/16 listopad 2014 r . Aktywny uczestnik wycieczki - Waldemar Ciszewski.

GALERIE FOTOGRAFICZNE:
O poranku na Luboniu Wielkim

Udostępnij:

Czytaj całość...

Przez Szczebel na Luboń Wielki

Wierzyć się nie chce, że to już połowa listopada. Koniec kalendarzowej jesieni już bliski, a jednak marzenia o śnieżnobiałej zimie wydają się na chwilę obecną nierealne. Ciepły front powietrza nie pozwala, aby beskidzkie wzniesienia zabieliły się. Wciąż zagadką jest to, kiedy założymy zimowe buty (a może w ogóle nie będą one potrzebne). Ta wyjątkowa jesienna aura jest jednak znakomita na beskidzkie wędrówki.

Udostępnij:

Czytaj całość...

Alpy na wariata. Na początku były Ferraty

Tytuł: „Alpy na wariata. Na początku były Ferraty”

Autor: Dariusz Kujawski

Wydawnictwo FLOSART

„Alpy na wariata” to książka – przynęta. Na tych, którzy ciągle na przyszłość odkładają realizację swoich marzeń. Przekładają na później zamianę wizji w czyny, uciszają drzemiące w nich ambicje i pasje. Jej bohaterowie potrafią bowiem bez oporów wsiąść w samochód i pędzić przed siebie tysiące kilometrów, by zdobyć upragniony szczyt.

Książka zawiera cztery opowieści o górach, wędrówce wśród skał oraz męskiej przyjaźni. Tu nie ma hoteli, a zamiast tego noclegi co najwyżej w namiocie, chociaż częściej w samochodzie lub pod gołym niebem. Książka pokazuje, że w dzisiejszych czasach można jechać w nieznane, nawet w centrum Europy. „W nieznane” znaczy po prostu na oślep wybierając kierunek, nie do końca wiedząc, gdzie droga poprowadzi. Jej bohaterowie, gdy tylko mogą, ruszają w góry, by dać się ponieść swojemu szaleństwu. Ich ambicja nie opada wraz z upływem potu i zmęczeniem ciała. Nie ustępują, mimo porażek i błędów. Siła gór kontra siła grupy śmiałków – to esencja czterech wypraw książki „Alpy na wariata”.

Udostępnij:

Czytaj całość...

100-lecie bitwy pod Krzywopłotami, Załężem i Bydlinem

Zabójstwo następcy tronu Austro-Węgierskiego arcyksięcia Franciszka Ferdynanda Habsburga i jego małżonki dokonane 28 czerwca 1914 roku w Sarajewie przez serbskiego zamachowca wywołało ciąg wydarzeń, który doprowadził do wybuchu Wielkiej Wojny. Miesiąc po zamachu rząd austriacki mając informacje o tym, że rząd serbski był inspiratorem zamachu wypowiada wojnę Królestwu Serbii, co zapoczątkowuje kolejne działania ze strony innych państw wynikające ze złożonego systemu sojuszy międzynarodowych. Dzień później Rosja zarządza mobilizację militarną, a Niemcy domagają się odwołania tej mobilizacji i stawiają Rosji ultimatum, grożąc wypowiedzeniem Rosji wojny. W odpowiedzi na to także Francja ogłasza mobilizację. W związku z odrzuceniem ultimatum przez Rosję, Niemcy wypowiadają jej wojnę, a dwa dni później również Francji, na którą rozpoczynają inwazję przemieszczając wojska przez terytorium Belgii bez jej zgody, a więc naruszając jej neutralność. To z kolei zmusza Anglię do wypowiedzenia wojny Niemcom. Niemcy zaś wypowiadają wojnę Belgii. W niedługim czasie stronami konfliktu stają się inne państwa, położone nawet daleko od Europy jak np. Japonia mająca umowę sojuszniczą z Austro-Węgrami. Dawny świat nigdy wcześniej nie stanął w obliczu dramatycznych zmagań wojennych na tak szeroką skalę.

Udostępnij:

Czytaj całość...

Rodaki: „Chcemy zatrzymać czas”

Pośród lesistych wzniesień Jury Krakowsko-Częstochowskiej, na Szlaku Orlich Gniazd leżą Rodaki. Najstarsze podania o wsi Rodaki pochodzą z 1386 roku i mówią o królewskich wsiach: Rodaki i Klucze. Podczas I wojny światowej przez wieś przebiegał front wojenny. Przemieszczali się tędy Legioniści Piłsudskiego, a wśród nich malarz Wojciech Kossak - jako żołnierz armii austriackiej. Zatrzymali się tutaj przy figurze św. Antoniego Padewskiego. Kossak uwiecznił tamten dzień na swych obrazach, przedstawiając na nich kolegów legionistów i ich konie. Od miejsca, w którym stoi owa zrekonstruowana figura rozpoczęliśmy spotkanie z Rodakami.

Udostępnij:

Czytaj całość...

W Tatry z seniorami

W końcu udało się nam wybrać na wspólną wycieczkę z grupą seniorów, z Koła PTTK Emerytów i Rencistów. Uprawialiśmy turystykę z różnymi grupami, ale z tą po raz pierwszy... dopiero teraz, bo wcześniej nie mogliśmy zsynchronizować z nimi terminów naszych wojaży. Jednak jak to mówią: lepiej późno, niż wcale.

Udostępnij:

Czytaj całość...

Nad Morskie Oko (Waldemar Ciszewski)

Znowu w sobotę, wielką chętkę miałem,

Pójść nad Morskie Oko z hutniczym oddziałem.

      Jechaliśmy do Palenicy bez chwili postoju,

      A tam z parkowiska ruszamy „do boju”.

Wszyscy na asfalcie nabrali ochoty,

Mija pół godziny już są Wodogrzmoty…

      I stojąc na mostu każdy się zachwyca,

      Kaskadami wody w Grzmotach Mickiewicza.

Nie szliśmy za drogą lecz poszliśmy skrótem,

Asfaltem niech jadą turyści z autem…

      Chodzenie po głazach nieco nam doskwiera,

      Lecz jest znacznie bliżej iść Drogą Balzera.

Idziemy spacerkiem nikt czasu nie liczy,

Mija pół godziny już przy Włosienicy!

      „Kiedy jestem w górach czuję Boga dotyk

       A góry działają na mnie jak narkotyk…”

Takie słowa rzekła pewna starsza Pani -

Która wędrowała ze swymi wnukami.

       Tuż za Włosienicą wszyscy zobaczymy,

       Pierwszy w tym sezonie groźny oddech zimy,

Napadało śniegu  jest więc bardzo ślisko,

Tak niestety będzie pod Morskie schronisko…

       Wszyscy „twardo” idą i się nie poddają,

       Więc kiedy upadną to szybko powstają.

I po trzech godzinach drogi przyjacielu,

Jest już Morskie Oko! Jesteśmy u celu…

       Nasze Morskie Oko czy Wy o tym wiecie?

       Uznane zostało - teraz w internecie -

Najpiękniejszy stawem z europejskich nacji,

Oczywiście tylko w górskiej destynacji!

        Czy też o tym wiecie: że z górskim przekazem,

        Łączy się z Bałtykiem tajnym korytarzem!

Obszedłem staw wkoło szczyty podziwiałem,

Chętnych pójść pod Rysy dwóch gości spotkałem.

         Nieco zbyt ambitna w tych warunkach trasa!

         Po tych śliskich turniach stado kozic hasa…

Do Czarnego Stawu powoli doszliśmy,

Potem z problemami (bez kijków) zeszliśmy!

         A potem w schronisku piwko wypiliśmy,

         I w powrotną trasę szybko ruszyliśmy.

Wracamy więc trasą  Wodogrzmoty blisko,

Za piętnaście minut jest fajne schronisko.

      Leży trochę w dole tak gdzieś ze trzy skoki,

      Najstarsze schronisko w dolinie Roztoki.

Wyjazd z Palenicy nieco spóźniliśmy,

Więc późno wieczorem w Krakowie byliśmy…

Uczestnik wycieczki - Waldemar Ciszewski

Udostępnij:

Czytaj całość...