Dzisiaj oddalamy się daleko od naszej bazy. Opuszczamy otoczenie Olimpu i Riwiery Olimpijskiej. Jedziemy tam, gdzie leży królestwo Apollina - mitologicznego syna Zuesa i tytanidy Leto. Program mamy urozmaicony, bo są góry i będzie spotkanie z historią Grecji. Oba elementy programu dopełniają się wzajemnie. Góry Parnas był siedzibą Apollina i jego orszaku, złożonego z muz. U stóp tych gór leżało miasto Delfy, siedziba najsławniejszej starożytnej wyroczni i świątynia poświęcona Apollinowi. Z bazy wyjeżdżamy zatem wcześnie, bo o czwartej rano. Po pokonaniu licznych serpentyn o godzinie ósmej wysiadamy z autokaru. Na górski szlak wyruszamy nieznakowanymi dróżkami z ośrodka narciarskiego Fterolaka w Górach Parnas. Chcemy dotrzeć do siedziby Apollina, na najwyższy szczyt tych gór.
czwartek, 21 czerwca 2018
Grecja, dzień 4: Kissavos w masywie Ossy
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQ5_ApmBRtoCG_sPVaeNJB0dUJaOWZugu7-1nCzpbDgFHxovvF_WmaxpgoOp-EKYIavQ70HD3o9Kn4wD2nAedgDEykA1TtmkPvE1Uu-TM7mUs2WaGtJ-4xI3z4lFrvjy8daNf20NEtDXQ/s1600/2018.06.21+11.14.47+%255BDorota+i+Marek+Szala%252C+www.gorskiewedrowki.blogspot.com%255D.jpg)
Kalimera Grecjo! Witamy kolejny dzień w słonecznej Grecji, może jeszcze niezupełnie wyspani i wypoczęci po wczorajszej flagowej wędrówce, ale jakże szczęśliwi. Dzisiaj mamy zdecydowanie mniej wymagającą trasę do pokonania, prowadzącą na szczyt znacznie niższego masywu. Wyjazd na trasę mamy w normalnych godzinach. Siódma piętnaście - śniadanie, ósma - odjazd do nieodległej miejscowości Spilia.
środa, 20 czerwca 2018
Grecja, dzień 3: Mitikas, najwyższy szczyt Olimpu
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT9OzaQhBnEyaFitNUwsGlO94sxahytg3M5oTVas1tHzdkhyphenhyphenQh1zE2M-7ztNHjXTZA9SjkiUoX7YiUxuFKZa5YOomczszT9RFqb_8TpmSmpvOewNBzkqjEQ3AdCjMscf8I0vCSgnWliJ4/s200-rw/2018.06.20+11.32.13+%255BDorota+i+Marek+Szala%252C+www.gorskiewedrowki.blogspot.com%255D.jpg)
Wtorek, 20 czerwca 2018, godzina 3:30. Jest jeszcze ciemno. Na Riwierze Olimpijskiej nie ma zwyczaju do tak wczesnej pobudki. Dla wypoczywających tu ludzi jesteśmy w pewnym sensie egzotyką. Nikt tu nie wstaje tak wcześnie, wielu poszło dopiero spać. Tylko nieliczni zjawią się na plaży około godziny szóstej popatrzeć na wschód słońca. Cała reszta wstanie później... o ósmej, a niektórzy o dziewiątej, zje śniadanie i pobieży na plażę Riwiery Olimpijskiej. A my, drużyna pięćdziesięciu trzech osób rusza jeszcze nocą w kierunku przeciwnym, gdzie przyciąga starożytna i nowożytna grecka mistyka.
wtorek, 19 czerwca 2018
Grecja, dzień 2: Panteleimonas - Riwiera Olimpijska
W miasteczku Panteleimonas będzie nasza baza. Jest to niewielkie, turystyczne miasteczko położone w sercu Riwiery Olimpijskiej, niezwykle kameralne i spokojne, gdzie góry łączą się bezpośrednio z morzem. Obiekty w których będziemy odpoczywać położone są w bliskości pięknej, piaszczystej plaży oraz czystego, błękitnego morza.
poniedziałek, 18 czerwca 2018
Grecja, dzień 1: A więc w drogę...
Pomysł na Grecję pojawił się już dawno temu, gdy wędrowaliśmy przez góry Riła i Pirin w Bułgarii. Było to może na szczycie Musała, najwyższym szczycie Bałkanów, a może Wichren, drugim co do wysokości w tej grupie górskiej (dokładnie już nie pamiętamy). Wówczas pomyśleliśmy o Olimpie, bałkańskim masywie położonym w Grecji z trzecim co do wysokości szczytem Bałkanów - Mitikas. No, ale Grecja to nie tylko góry, choć ich powierzchnia w tym kraju jest imponująca - blisko 81% powierzchni Grecji zajmują pasma górskie. Grecja to również kolebka europejskiej cywilizacji, gdzie narodziła się demokracja, filozofia i teatr, czy też idea igrzysk olimpijskich. To kraj o ogromnym bogactwie kulturowym, gdzie każdego dnia można obcować ze starożytną historią i sztuką. Jest to też kraj pięknych plaż, ciepłych mórz, nad którymi oddać można się beztroskiej sielance, dogadzając sobie smakami wyśmienitej greckiej kuchni. Jak połączyć te wszystkie formy wypoczynku w ciągu tygodniowego pobytu i łyknąć w Grecję choćby w pigułce? Pierwszy rys planu był gotowy już rok temu. Ostateczne szczegóły dopracować udało się w grudniu ubiegłego roku. No i wczorajszego dnia wyjechaliśmy z kraju z ponad 50-osobową grupą przyjaciół, chcących tak jak my połknąć tą grecką pigułkę. Wyruszyliśmy w podróż, bo życie mija bez względu na to, czy idziesz do przodu, czy stoisz w miejscu.
niedziela, 3 czerwca 2018
W krainie Saksonów: Postscriptum
Ależ to była wyprawa! Trzynaście celów górskich, cztery via ferraty, trzy skalne miasta, dwa zamki, niezwykły Dom Motyli i najwspanialsi turyści z którymi realizowaliśmy kolejne marzenie. Saksonia było dla nas wyzwaniem trudnym, bo program kumulował mnóstwo punktów położonych w różnych miejscach Saksonii, ale, w co chyba jeszcze nie do końca wierzymy - udało się. Wyprawa zakończona, a w sercu zostały przeżycia, wspomnienia... i pojawiła się też tęsknota za kolejnym takim rajdem z takimi samymi cudownymi ludźmi. Wędrować i poznawać świat, być blisko przyrody, cieszyć się drugim człowiekiem – to wizytówka całego pięćdziesięcio kilku osobowego zespołu. Dziękujemy, że chcecie taki właśnie wspaniały zespół współtworzyć. Z zaszczytem i ogromną przyjemnością dzieliliśmy z Wami czas i wędrowaliśmy po malowniczej krainie Saksonów. Dobrym ludziom zawsze świeci słońce – dziękujemy, że tym słońcem dzieliliście się z nami.
Dorota i Marek
W krainie Saksonów: Landeskrone
![By Tertes (Own work) [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0) or GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html)], via Wikimedia Commons](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTPBuF-_ylsx2lPsrBHBGkhl3s5hdtUEkk_pDnr9cGIo2h35s87xp4nqEKhZok2HrTAjUImcUyrZqdJC5e9GOQcodmyCESeDOd3SP2SUtus0OpC6AfBiBwr0k0TXYznTSdcs5QGkOQWlDL/s300/%252B%252BLandeskrone+%2528419%2529.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikZ0pFvMgPUgZJmq4Ex0ck25Fr-17B6LGFCIFVYkyBnuNqUPt32xYTo0E2odz4t_WSh3Ewj8gr_YYq0jDFHAijryiD67Ydl_nnNlx326Yu48f5oBZ3VXDk7_T2zRtd68U7NsbBU-DKsxb-/s320/0_58d06_83bb1952_L.png)
W krainie Saksonów: Czorneboh
![By Julian Nitzsche (Own work (own photograph)) [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)], via Wikimedia Commons](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaUpHFt5evAx3VnV0-kJ2HhqOxHuA5x8xvidVsmQ7Ze1S9KLZ8ofG-StiHl1GFi0pgoiThZJmRsVqqs-omI5gaxXSuLG3kBZHlvfYo4W7LLy6luNT2v-N_0vPOk2Ikf4Vmh4rQImAW0pPT/s300/%252B%252BCzorneboh+%2528561%2529.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikZ0pFvMgPUgZJmq4Ex0ck25Fr-17B6LGFCIFVYkyBnuNqUPt32xYTo0E2odz4t_WSh3Ewj8gr_YYq0jDFHAijryiD67Ydl_nnNlx326Yu48f5oBZ3VXDk7_T2zRtd68U7NsbBU-DKsxb-/s320/0_58d06_83bb1952_L.png)
sobota, 2 czerwca 2018
![By Kay Sbrzesny (zur freien Verfügung gestellt per E-Mail vom Autor) [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)], via Wikimedia Commons](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDM2Lr3c3gBo_3zR_rY9rw0Npb1WqXdw2mEAKCvKVps0K-Jja_R83mYY4zmJvfzrTxRBZfFuATYqgBlkqNouezG1vZtpqTim6sBF0eWslxZTvtMvE_Z6pyRxUSwCiuLYbBoxVXqZjpeLvG/s300/%252B%252BKottmar+%2528583%2529.jpg)
Kottmar podobnie jak okoliczne wzniesienia ma rodowód powulkaniczny. Górę otaczają wsie Kottmarsdorf od północnego zachodu i Walddorf od południa, miasta Ebersbach-Neugersdorf od zachodu i Ruppersdorf od wschodu. Na szczycie stoi murowana wieża widokowa o wysokości 15,5 m, wzniesiona w 1881 roku oraz budynek gospody. Oba te obiekty są obecnie nieczynne. W latach 1964-1968 w pobliżu wierzchołka góry wybudowano skocznie narciarskie Kottmarschanzen.
W krainie Saksonów: Kottmar
![By Kay Sbrzesny (zur freien Verfügung gestellt per E-Mail vom Autor) [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)], via Wikimedia Commons](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDM2Lr3c3gBo_3zR_rY9rw0Npb1WqXdw2mEAKCvKVps0K-Jja_R83mYY4zmJvfzrTxRBZfFuATYqgBlkqNouezG1vZtpqTim6sBF0eWslxZTvtMvE_Z6pyRxUSwCiuLYbBoxVXqZjpeLvG/s300/%252B%252BKottmar+%2528583%2529.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikZ0pFvMgPUgZJmq4Ex0ck25Fr-17B6LGFCIFVYkyBnuNqUPt32xYTo0E2odz4t_WSh3Ewj8gr_YYq0jDFHAijryiD67Ydl_nnNlx326Yu48f5oBZ3VXDk7_T2zRtd68U7NsbBU-DKsxb-/s320/0_58d06_83bb1952_L.png)
W krainie Saksonów: Spitzberg
![By Moritz Wickendorf (Own work) [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html) or CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)], via Wikimedia Commons](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6yQmOoP0kecMiV0OTM0Hqp2PkJk7fygGAHbs93qjPc-NBwJzWmaX1PuK4nTKRY9ZDCJFlz4nOupRc6X-LDKm8Y5bEfrfvMm6Bant07hDbdjRxjPTOp1Lu4ZAZHsDFTvkZzD7ukes4qYND/s300/%252B%252BSpitzberg+%2528510%2529.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikZ0pFvMgPUgZJmq4Ex0ck25Fr-17B6LGFCIFVYkyBnuNqUPt32xYTo0E2odz4t_WSh3Ewj8gr_YYq0jDFHAijryiD67Ydl_nnNlx326Yu48f5oBZ3VXDk7_T2zRtd68U7NsbBU-DKsxb-/s320/0_58d06_83bb1952_L.png)
W krainie Saksonów: Breiteberg
![By Lutz Maertens Trendy64 08:35, 10 July 2007 (UTC) (Own work) [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html) or CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)], via Wikimedia Commons](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig5-nbyhfe-AdS9Clcq9TMcV4YK0QD0LgSJhXKn85sm9BZ_C4zUO1XRO41HRHxFhuDykDeIjl5pHa5IFMqPcuN_ge3Pu1PReRd8LMjetitEtVI0NEv0yPheqSS0r1go5yb-XmIkfu1maEO/s300/%252B%252BBreiteberg+%2528510%2529.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikZ0pFvMgPUgZJmq4Ex0ck25Fr-17B6LGFCIFVYkyBnuNqUPt32xYTo0E2odz4t_WSh3Ewj8gr_YYq0jDFHAijryiD67Ydl_nnNlx326Yu48f5oBZ3VXDk7_T2zRtd68U7NsbBU-DKsxb-/s320/0_58d06_83bb1952_L.png)
W krainie Saksonów: Dom Motyli w Jonsdorf
Fascynują od wieków. Wzbudzają zachwyt, a artystom dają inspirację. Na świecie jest ich mnóstwo, ponad 150 tysięcy gatunków, ale są jednocześnie stworzeniami delikatnymi, kruchymi i krótko żyjącymi. Stanowią wyzwanie dla badaczy, entomologów, którzy próbują zgłębić ich budowę i zachowania. Ciągle ich zaskakują.
piątek, 1 czerwca 2018
![See page for author [Public domain or Public domain], via Wikimedia Commons](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTSjknV0foGhT_vVrUrAxoU23j1gh78MjpfYRxGao5exTG7hGO07nnhTbAAHWrC5JIZB5LyeXfB9w5Bfx7Jz5CdsiUUzLvflXt6LnkEVYU8op6Hc0k4uXUzM3wyKmZNVapFeLpTGO658XT/s300/%252B%252BOybin+%2528515%2529.jpg)
Oybin budują skały piaskowca. Na jej szczycie znajdują się ruiny średniowiecznego zamku i klasztoru. Zamek powstał prawdopodobnie w XIII wieku jako strażnica przy ważnym szlaku handlowym łączącym Czechy z Łużycami. Jego założycielem był według legendy Chvala z Lipé, który odkrył skałę podczas polowania na niedźwiedzia. W połowie XIV wieku gród uzyskał czeski król Karol IV, który założył tu klasztor celestynów. W drugiej połowie XVI wieku zamek z klasztorem i przyległymi gruntami zakupiło miasto Żytawa (Zittau). W 1577 roku w zamek uderzył piorun, który wywołał pożar. Zamek został zniszczony niemal zupełnie. Do jego odbudowy już nie doszło, a do jego końcowego zrujnowania doszło w 1681 roku, kiedy odpadła część skały wraz z wieżą zamkową i zawaliła dziedziniec. Obecnie romantyczne ruiny skalnego zamku i klasztoru Oybin są odrestaurowane i udostępnione do zwiedzania.
W krainie Saksonów: Oybin
![See page for author [Public domain or Public domain], via Wikimedia Commons](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTSjknV0foGhT_vVrUrAxoU23j1gh78MjpfYRxGao5exTG7hGO07nnhTbAAHWrC5JIZB5LyeXfB9w5Bfx7Jz5CdsiUUzLvflXt6LnkEVYU8op6Hc0k4uXUzM3wyKmZNVapFeLpTGO658XT/s300/%252B%252BOybin+%2528515%2529.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikZ0pFvMgPUgZJmq4Ex0ck25Fr-17B6LGFCIFVYkyBnuNqUPt32xYTo0E2odz4t_WSh3Ewj8gr_YYq0jDFHAijryiD67Ydl_nnNlx326Yu48f5oBZ3VXDk7_T2zRtd68U7NsbBU-DKsxb-/s320/0_58d06_83bb1952_L.png)
W krainie Saksonów: Große Felsengasse & Alpine Ridge
Jest to nie długa via ferrata, ale też nie łatwa. Ma 96 metrów długości i pokonuje 64 metry przewyższenia. Prowadzi ona po wąskim skalnym żebrze opadającym spod wierzchołka skały o nazwie Mönchskanzel (Ambona Mnicha). Droga ta kilka razy wprowadza na grzbiet żebra, a przeważnie wiedzie nieco poniżej pionową ścianą. Jest to szlak dość silnie eksponowany, a więc powinny wystrzegać się go osoby, które mają problemy z zapanowaniem na swoimi lękami wysokości. Ten szlak to nie ferratowa szkółka. Z pewnością też ta via ferrata nie nadaje się do testowanie własnych słabości. Osoby z lękiem wysokości będą stanowić zagrożenie zarówno dla siebie, jak i innych osób znajdujących się w pobliżu.
W krainie Saksonów: Hochwald
![By Lutz Maertens (Own work (own photo)) [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html) or CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)], via Wikimedia Commons](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVoKgTQOPcP5u_xwWeXH60DbmsCD0qs7TImTA-ZgV-Rfp93RYQCMaFlhgEeDWfOXOiM9PRhJP1EhtCZSfmFrynLQhgIJkOhbDMkdu7XqkviS47XzkUOM5uGruxN1fjPfXlPw69Oqk2pd6T/s300/%252B%252BHochwald+%2528Hvozd%2529+%2528749%2529+ingrid.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikZ0pFvMgPUgZJmq4Ex0ck25Fr-17B6LGFCIFVYkyBnuNqUPt32xYTo0E2odz4t_WSh3Ewj8gr_YYq0jDFHAijryiD67Ydl_nnNlx326Yu48f5oBZ3VXDk7_T2zRtd68U7NsbBU-DKsxb-/s320/0_58d06_83bb1952_L.png)
czwartek, 31 maja 2018
![RGR [Public domain], via Wikimedia Commons](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu3VoQ1iNLaeNjWeTEAKqQqhelUfIWfF0wiDAqMEAS6nLI7WTgSBtPvoghId9U_1Y9Jk8znB5faGuFhTEYRkh3_rX8AYnhMR16yEcd7Owmeh289yeTGikZiJADtScMZnxiLR_7O7gyhVfI/s300/%252B%252BLausche+%2528793%2529.jpg)
Lausche (czes. Luž; 793 m n.p.m.) jest dawnym stożkiem wulkanicznym o wyrazistym kopulastym kształcie i stromych zboczach. Jest najwyższym szczytem w Górach Łużyckich. Leży na granicy Czech i Niemiec. Był popularny turystycznie już od połowy XIX wieku. Pierwsze schronisko wzniesiono na nim w 1823 roku. Nowe i większe z wieżą widokową wzniesiono dokładnie na granicy w 1882 roku. Schronisko to w 1946 roku strawił pożar. Obecnie na szczycie góry stoi wieża telekomunikacyjna. Sam wierzchołek jest bardzo dobrym punktem widokowym z rozległymi panoramami (jedynie strona wschodnia jest częściowo ograniczona). Na szczyt Lausche dotrzeć można z otaczających miejscowości: Waltersdorf (najkrótsza trasa) i Jonsdorf w Niemczech, czy Horní Světlá i Dolní Světlá w Czechach.
W krainie Saksonów: Lausche
Góry Łużyckie, Korona Sudetów, Korona Sudetów Niemieckich, Lausche, Luž, Niemcy, Sudety
Brak komentarzy
![RGR [Public domain], via Wikimedia Commons](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu3VoQ1iNLaeNjWeTEAKqQqhelUfIWfF0wiDAqMEAS6nLI7WTgSBtPvoghId9U_1Y9Jk8znB5faGuFhTEYRkh3_rX8AYnhMR16yEcd7Owmeh289yeTGikZiJADtScMZnxiLR_7O7gyhVfI/s300/%252B%252BLausche+%2528793%2529.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikZ0pFvMgPUgZJmq4Ex0ck25Fr-17B6LGFCIFVYkyBnuNqUPt32xYTo0E2odz4t_WSh3Ewj8gr_YYq0jDFHAijryiD67Ydl_nnNlx326Yu48f5oBZ3VXDk7_T2zRtd68U7NsbBU-DKsxb-/s320/0_58d06_83bb1952_L.png)
W krainie Saksonów: Nonnenfelsen
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVsb6a9LSGVC1qi_AGv4Nk06wHT5R-fUqFwIEWk8_UMG_M0JtxfQFgNYw5tEgc125cyppvt-hyS94CY9_Q1pTfsecWG8cP9OPjp235_Rr7yeuDQg4GDnKoYE4J6TNFVhJsXmx_2YCbq4A/s1600/2018.05.31+12.37.20+%255BDorota+i+Marek+Szala%252C+www.gorskiewedrowki.blogspot.com%255D.jpg)
Po odpoczynku w ogródku restauracji Eisgarten, położonym nad malowniczym jeziorkiem, kierujemy się na zachód. Obchodzimy jeziorko i mijamy wyrzeźbioną w drewnie zakonnicę, która potwierdza prawidłowy azymut na Skały Zakonnic. Ich widok od samego rana wabił. W końcu dotarliśmy do nich pokonując plątaninę ścieżek Jonsdorskiego Skalnego Miasta. W 1791 roku historyk i teolog Adolph Pescheck opisywał je widząc w nich dwie siostry zakonne, mniszki Schleyer i Habit. Pięćdziesiąt lat później te ekstremalnie trudne do chodzenia skały otwarte dla turystów. Mieszkańcy Jonsdorf zamontowali w nich pierwsze ułatwienia, mostki i założyli tablice informacyjne. W tym samym czasie, w 1860 roku zbudowano na szczycie skały pierwszą restaurację dla turystów. Spłonęło w 1902 roku, ale natychmiast zostało odbudowane. Działa ona do dzisiaj i zachwyciła odwiedzających swym położeniem. Udajmy się do niego.
Przekraczamy potok Pochebach i na skrzyżowaniu dróg skręcamy w prawo. Zaraz za zakrętem mamy początek via ferraty Nonnenfelsen (pol. Skały Zakonnic) – przygoda górska w innym wydaniu niż zwykle, po raz pierwszy w tym roku. Wpierw jednak trzeba założyć sprzęt, posprawdzać, czy wszystko z nim w porządku, by mógł stanowić gwarancję naszego bezpieczeństwa.
Przekraczamy potok Pochebach i na skrzyżowaniu dróg skręcamy w prawo. Zaraz za zakrętem mamy początek via ferraty Nonnenfelsen (pol. Skały Zakonnic) – przygoda górska w innym wydaniu niż zwykle, po raz pierwszy w tym roku. Wpierw jednak trzeba założyć sprzęt, posprawdzać, czy wszystko z nim w porządku, by mógł stanowić gwarancję naszego bezpieczeństwa.
W krainie Saksonów: Jonsdorfer Felsestadt
Pierwsza wzmianka o Jonsdorf miała miejsce w 1539 roku, kiedy tutejsze ziemie weszły w posiadanie dziesięciu osadników. Nabyli oni te ziemie od Celestynów z Oybin. Niedługo po tym odkryto, że piaskowiec znajdujący się na południe od założonej wsi nadaje się do produkcji kamieni młyńskich. Pierwszy kamieniołom został wydzierżawiony przez miasto Zittau (pol. Żytawa) w 1580 roku przez Hieronima Richtera. W XVII wieku postanowiono zidentyfikować kolejne miejsca pozyskiwania piaskowca między miejscowościami Jonsdorf i Waltersdorf. Dużym wsparciem dla rozwoju Jonsdorf było również tkalnictwo, które pojawiło się tu w połowie XVIII wieku. W 1841 roku wieś zaczęła rozwijać się również turystycznie, a stało się to, gdy Karl Linke otworzyły tutaj sanatorium zimnej wody, oparte na leczeniu naturalnym opracowanym przez Sebastiana Kneipp’a. W Jonsdorf nie wydobywa się już piaskowca. Jego wydobycia zaprzestano w 1917 roku. Jest jednak wciąż miejscowością ukrytą w Górach Żytawskich, leżącą w oddaleniu od głównych arterii komunikacyjnych. Tutaj można odnaleźć spokój, ciszę, a także odszukać piękno piaskowcowych form wędrując po terenach dawnych kamieniołomów.
środa, 30 maja 2018
![By SchiDD (Own work) [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)], via Wikimedia Commons](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTlVfoVoxvYCEN3DZdhY14Td9de6xOdQgtmHhQA89QW4hH8kQ9w5bc5LkpFg5-fLkbLMdU71g0bMn6qhgUvXjNb_dEtdBqPR4p_0fgGNkGWEexGLdTjvEwZk0V0jvsWUe3heDsXzGCCbN4/s300/%252BHochstein+%2528449%2529.jpg)
Zalesiona góra Hochstein otoczona jest miejscowościami Ohorn na zachodzie, Elstra na wschodzie, Rammenau na południu i Steina na północy. Jej szczyt wieńczy formacja skalna, będąca prehistorycznym świętym miejscem kultu anglosaskiej bogini wiosny Ēostre. Być może pełniła ona też funkcję ołtarza ofiarnego. Rozpalany niegdyś na niej ogień widoczny był z każdego kierunku. Dzisiaj widoki ze szczyty ograniczone są przez las. Pod jednym z głazów szczytowych znajduje się pamiątkowa księga wpisów. U stóp Hochstein na polanie po południowej stronie znajduje się hotel i gospoda „Forsthaus Luchsenburg”, wzniesiony w rustykalnym stylu.
W krainie Saksonów: Hochstein
![By SchiDD (Own work) [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)], via Wikimedia Commons](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTlVfoVoxvYCEN3DZdhY14Td9de6xOdQgtmHhQA89QW4hH8kQ9w5bc5LkpFg5-fLkbLMdU71g0bMn6qhgUvXjNb_dEtdBqPR4p_0fgGNkGWEexGLdTjvEwZk0V0jvsWUe3heDsXzGCCbN4/s300/%252BHochstein+%2528449%2529.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikZ0pFvMgPUgZJmq4Ex0ck25Fr-17B6LGFCIFVYkyBnuNqUPt32xYTo0E2odz4t_WSh3Ewj8gr_YYq0jDFHAijryiD67Ydl_nnNlx326Yu48f5oBZ3VXDk7_T2zRtd68U7NsbBU-DKsxb-/s320/0_58d06_83bb1952_L.png)
W krainie Saksonów: Stolpen
![By Norbert Kaiser (Self-photographed) [CC BY-SA 2.5 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5)], via Wikimedia Commons](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKt4QduXfWeui3qPJ1zyNWmVbiJE9wuTPly1N4FfDKr8g6e7nNxorFUfGBcGQtnYJd6orIOU3jd6ixHK5iYAH25gsLyawI3QIMGFsxBFQeUJXPjPXKTFH0BfJlfEzDCeay-uVe_f79OFIb/s300/%252B%252BStolpen+%2528356%2529.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikZ0pFvMgPUgZJmq4Ex0ck25Fr-17B6LGFCIFVYkyBnuNqUPt32xYTo0E2odz4t_WSh3Ewj8gr_YYq0jDFHAijryiD67Ydl_nnNlx326Yu48f5oBZ3VXDk7_T2zRtd68U7NsbBU-DKsxb-/s320/0_58d06_83bb1952_L.png)
W krainie Saksonów: Valtenberg
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVkvzt1GvWs1xB5qicRoqml2_4GqH5xSraVtEDLG7Ncz4MxYAcXaMJ6U7qf9qSL8n8gKK5J96qKmtUTiH-oS4xCvUNBfqcZLnDwomBNmPWF_aSC9gq9fak3QQqLhmuWKlK2R4FDdyBMpD5/s300/%252B%252BValtenberg+%2528587%2529.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikZ0pFvMgPUgZJmq4Ex0ck25Fr-17B6LGFCIFVYkyBnuNqUPt32xYTo0E2odz4t_WSh3Ewj8gr_YYq0jDFHAijryiD67Ydl_nnNlx326Yu48f5oBZ3VXDk7_T2zRtd68U7NsbBU-DKsxb-/s320/0_58d06_83bb1952_L.png)
wtorek, 29 maja 2018
![By Gunnar Bernsdorf (McBernie) [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html) or CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)], via Wikimedia Commons](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKsnVFaDg2ZoBTie04Kv-YNVu3QpUIUDZywuYgsrP4nuS1ur7S7uUW9E1fPce6EfY16l0HQm118UlzeS8zwFmWpI4X5aRFU6v31BEghE_x2TyctNVjehCQ_iO8CZOP_H9fKhkV0glkZ7fC/s300/%252B%252BRotstein+%2528445%2529+sanna.jpg)
Rotstein wznosi się na wschód od miasta Löbau.
Otaczają go wsie Bischdorf, Dolgowitz, Sohland am Rotstein, Zoblitz i Rosenhain. Pod szczytem góry funkcjonuje górski hotel Berghotel Rotstein wybudowany w 1872 roku. Na szczycie można zobaczyć pozostałości małej kaplicy z XI wieku. W 2000 roku wzniesiono przy hotelu nową żelazną wieżę widokową. Ma wysokość 21 m i prowadzi na nią 101 stopni. Na Rotstein znajduje się najstarszy rezerwat przyrody w Saksonii, utworzony w 1912 roku.
W krainie Saksonów: Rotstein
![By Gunnar Bernsdorf (McBernie) [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html) or CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)], via Wikimedia Commons](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKsnVFaDg2ZoBTie04Kv-YNVu3QpUIUDZywuYgsrP4nuS1ur7S7uUW9E1fPce6EfY16l0HQm118UlzeS8zwFmWpI4X5aRFU6v31BEghE_x2TyctNVjehCQ_iO8CZOP_H9fKhkV0glkZ7fC/s300/%252B%252BRotstein+%2528445%2529+sanna.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikZ0pFvMgPUgZJmq4Ex0ck25Fr-17B6LGFCIFVYkyBnuNqUPt32xYTo0E2odz4t_WSh3Ewj8gr_YYq0jDFHAijryiD67Ydl_nnNlx326Yu48f5oBZ3VXDk7_T2zRtd68U7NsbBU-DKsxb-/s320/0_58d06_83bb1952_L.png)
W krainie Saksonów: Löbauer Berg
![By Lutz Maertens (Own work) [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html) or CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)], via Wikimedia Commons](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuyVTV-r3wzzEgihhhE7HGRwssndZP4uxX1ykmErHLCUYGMfP6jYR4Uj0xQKBzXUOnRxE1OPVbNlI0xfGge5UH7HsIZ1wtLBYnfyuK5l8qrzAMw_n46btCai5fsx4Z21GIvFWQK3NteYxz/s300/%252B%252BL%25C3%25B6bauer+Berg+%2528448%2529.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikZ0pFvMgPUgZJmq4Ex0ck25Fr-17B6LGFCIFVYkyBnuNqUPt32xYTo0E2odz4t_WSh3Ewj8gr_YYq0jDFHAijryiD67Ydl_nnNlx326Yu48f5oBZ3VXDk7_T2zRtd68U7NsbBU-DKsxb-/s320/0_58d06_83bb1952_L.png)
Stąd byli też królowie Polski
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvDUTXWWvOaJPfbgJaUtZf2LpxF3i39mbSqNITDvIUuTZw245XrPYYl649wNFznkX8QwgyyqtoaoBcka-EojfcYWLHukzmI98O14ZSblcOcpQZQT5IgvAAEO6FWndSgV_Q2BWUhFkfnYu_/s400/1024px-Coat_of_Arms_of_Wettin_kings_of_Poland.svg.png)
Kraina ta leży na terytorium Niemiec. Graniczy z Polską i Czechami. Jej stolicą jest Drezno. Jej nazwa brzmi dumnie: Wolny Kraj Saksonia. Niewielki skrawek historycznej Saksonii znajduje się obecnie w Polsce. Są to okolice Bogatyni. Swoją historią region ten sięga X wieku. Były to wtedy ziemie słowiańskie. Kiedy król niemiecki Henryk wybudował w Miśni gród, wokół którego zaczęły osiedlać się plemiona germańskie. Saksonia, zwana Górną Saksonią jest nieco młodsza od Dolnej Saksonii, która pojawiła się na północnym zachodzie około roku 900, rządzonej przez niemieckich cesarzy Ottonów. Po grodzie w Miśni powstawały kolejne, które z czasem przeobrażały się w przepiękne twierdze i pałace. Słynie z nich ta kraina. Bawili w nich też polscy królowie, ich żony i metresy (jak słynna hrabina Cosel), bo władcy saksońskiej ziemi byli jednocześnie królami Polski.