W krainie Saksonów: Valtenberg

Valtenberg to najwyższa góra Pogórza Łużyckiego. Jej szczyt leży około 2,5 km na południowy zachód od Neukirch/Lausitz i 5 km na północ od Neustadt in Sachsen. W 1857 roku na jej szczycie wybudowano 22-metrową kamienną wieżę widokową König-Johann-Turm (na cześć ówczesnego króla Saksonii Johanna von Sachsen). Od 1864 roku wieża ta służyła również jako reper (znak geodezyjny) dla geodetów, czego pozostałością jest historyczny słup geodezyjny na tarasie widokowym. W 1977 roku obok wieży widokowej otwarto gospodę „Bergbaude Valtenberg“. Pięć minut marszu od szczytu góry znajduje się źródło rzeki Wesenitz, która wypływa tu jako malutki strumień górski ze starej górniczej sztolni. Na północnych stokach góry Valtenberg znajdują się nieużytkowane kamieniołomy, wypełnione obecnie naturalnie wodą.

TRASA:

Neukirch/Lausitz, Bahnhofstraße (355 m n.p.m.) Valtenberg (587 m n.p.m.) Neukirch/Lausitz, Bahnhofstraße (355 m n.p.m.)

O godzinie 8.30 dojeżdżamy na miejsce wymarszu, znajdujące się w pobliżu stacji kolejowej Neukirch/Lausitz West (autokar udaje się zaparkować przy budynku stacyjnym). Według mapy miał tu przebiegać czerwony i zielony szlak. Jest tylko zielony, który przeprowadza nas pod wiaduktem kolejowym Po przejściu pod wiaduktem skręcamy w lewo. Idziemy chwilkę mając po lewej stronie tory kolejowe. Po drugiej stronie drogi pod lasem stoi dom. Mijamy go, a tuż za nim skręcamy w prawo na leśną drogę. Droga wiedzie dość łagodnie w górę stoku porośniętego świerkowym lasem. Niebawem przecinamy utwardzoną drogę jezdną i podążamy dalej spokojnie zwiększając wysokość. Wyżej leśną gęstwinę zaczynają wypełniać drzewa liściaste z przewagą buków. Z leśnej ściółki pokrytej warstwa starych liście wystaje mnóstw omszałych głazów i kamieni. Słońce jaskrawymi plamami przenika na rosnące tam paprocie i krzewiaste młode buczki. W tym miejscu las wraca do swojej naturalności, wypierając sztucznie nasadzone świerki. O godzinie 9.10 wychodzimy na kopułę wierzchołka Valtenbergu. Na polanie otoczonej szczelnie lasem stoi murowane schronisko. zespolone z wierzą widokową wzniesioną w stylistyce przypominającej fortyfikację obronną. Jednak w jej ściany wstawione są dość przestronne okna. Z sympatią podchodzi do nas gospodarz tego obiektu i otwiera nam wieżę widokową przed godziną oficjalnego otwarcia. Z wieży roztacza się bardzo malownicza panorama Pogórza Saksońskiego.

O godzinie 10.00 opuszczamy wierzchołek góry i schodzimy tą samą drogą. Trzeba wybrać właściwy zielony szlak, bo z tego samego punktu schodzą w dół dwie jego nitki. Jedna z nich sprowadza do Georgenbad, druga, ta odchodząca na lewo, do miejsca z którego rozpoczęliśmy tą wędrówkę. O godzinie 10.30 jesteśmy na miejscu końcowym pod wiaduktem kolejowym.

FOTORELACJA

Udostępnij: