|
dystans: 21,0 km
czas: 7,0 godz.
|
Odpływamy z naszej bazy. Żal odpływać z „Perły Krutyni”, gdyż okazała się wyśmienitą stanicą ze wspaniałymi gospodarzami. Trudne są chwile pożegnań. Zżyliśmy się z nimi przez te zaledwie kilka dni. Płyniemy dalej podmokłą doliną. Na trasie spływu, tak jak wczorajszego dnia towarzyszył nam będzie rezerwat przyrody „Krutynia Dolna”. Obejmuje on obszar znajdujący się po prawej, bo z lewej pojawia się rezerwat „Pierwos” chroniący torfowiska i naturalne biocenozy leśne zarastające Jezioro Pierwos, a także strumienie Pierwos i Gardynka oraz ujście rzeki Krutyni. Ujście Krutyni wprowadza nas na wody Jeziora Gardyńskiego, które wygląda jak zielona łąka zalana wodą. Jezioro to jest w całości pokryte wodną roślinnością, na której osiada ptactwo. Rosną w nim m.in. grążele, grzybienie i osoka aloesowata. Tafla wody jeziora Gardyńskiego zajmuje 0,83 km
2 powierzchni. Jezioro jest długie na około 1,3 km i szerokie do 0,9 km. Średnia głębokość to 2,5 m, przy maksymalnej 11,5 m.
|
Przystań stanicy wodnej „Perły Krutyni”. |
|
Przystań stanicy wodnej „Perły Krutyni”. |
|
Przystań stanicy wodnej „Perły Krutyni”. |
|
Przystań stanicy wodnej „Perły Krutyni”. |
|
Przystań stanicy wodnej „Perły Krutyni”. |
|
Krutynia. |
|
Łabędzie. |
|
Krutynia. |
|
Jezioro Gardyńskie. |
|
Jezioro Gardyńskie. |
|
Jezioro Gardyńskie. |
|
Jezioro Gardyńskie. |
Trzymając się trzcin rosnących po prawej wpłyniemy na krótki przesmyk, za którym mamy niewielkie jezioro Malinówko (albo Malinówkowo, jak jest też nazywane). Jezioro Malinówkowo przechodzi dalej w równie urokliwe jeziorko Jerzewko. Jezioro przechodzi w odcinek rzeczny zwany Iznotą lub Czarną Rzeką. Niebawem na prawym brzegu mamy drewnianą zabudowę „Krainy Alkos”, stylizowaną na wzór osady staropruskiego plemienia Galindów, niegdyś zamieszkującego tutejsze tereny.
Galindowie to plemię bałtyjskie zamieszkujące tereny obecnych Mazur, w nieokreślonym obszarze pomiędzy dzisiejszym Olsztynem i Szczytnem a południowo-zachodnimi krańcami Litwy. Okres bytowania Galindów na tych terenach datuje się na około V w. p.n.e. - XIII w. n.e., ale ich ziemie jeszcze później nazywane były Galindią. Od nazwy plemienia pochodzi też nazwa Wielkiej Puszczy (Puszcza Galindzka) kompleksu leśnego odgradzającego Prusy od Litwy i Mazowsza, który w XIII wieku był praktycznie bezludny.
|
Wyplyw strugi z jeziora Gardyńskiego. |
|
Jezioro Malinówko. |
|
Jezioro Malinówko. |
|
Jezioro Malinówko. |
|
Jezioro Malinówko. |
|
Jezioro Malinówko. |
|
Czarna Rzeka przy Krainie Alkos. |
|
Czarna Rzeka przy Krainie Alkos. |
|
Czarna Rzeka przy Krainie Alkos. |
|
Czarna Rzeka przy Krainie Alkos. |
|
Czarna Rzeka przy Krainie Alkos. |
Przepływamy przez miejscowość Iznota. Rzeka przechodzi w tej miejscowości pod drogowym mostem. Za Iznotą wpłyniemy na Jezioro Bełdany, przez które przebiega najbardziej znany szlak żeglarski w Polsce - Szlak Wielkich Jezior Mazurskich. To jezioro typu rynnowego o długości ponad 12 km. Jego głębokość dochodzi do 46 m (średnia głębokość to 10 m). Ma 2,4 m szerokości. Znajdują się na nim liczne zalesione wyspy. Na północy jezioro Bełdany łączy się z jeziorem Mikołajskim oraz i jeziorem Śniardwy. My płyniemy na południe.
Wpływamy na jezioro Bełdany trzymając się prawej linii brzegowej. Za nami na półwyspie wyłania się kraina Galindii, którą kilka dni temu odwiedzaliśmy. Po prawej stronie mamy zabudowania wsi Gąsior, a dalej wsi Kamień, w której znajduje się jeden z wielu portów jachtowych oraz stanica wodna PTTK Kamień, gdzie zatrzymujemy się na przerwę.
|
Most drogowy w miejscowości Iznota. |
|
Wpływ na jezioro Bełdany. |
|
Jezioro Bełdany. |
|
Jezioro Bełdany. |
|
Kormoran zwyczajny, kormoran czarny (Phalacrocorax carbo). |
|
Kormoran zwyczajny, kormoran czarny (Phalacrocorax carbo). |
|
Kormoran zwyczajny, kormoran czarny (Phalacrocorax carbo). |
|
Perkoz dwuczuby (Podiceps cristatus). |
|
Jezioro Bełdany. |
|
Jezioro Bełdany. |
|
Galindia. |
|
Stanica wodna PTTK Kamień. |
|
Stanica wodna PTTK Kamień. |
|
Stanica wodna PTTK Kamień. |
|
Odpływamy ze stanicy. |
|
Jezioro Bełdany. |
|
Jezioro Bełdany. |
|
Jezioro Bełdany. |
|
Jezioro Bełdany. |
Na Jeziorze Bełdany po raz pierwszy napotykamy ruch motorowy. Musimy uważać na fale wywoływane przez motorówki i statki pasażerskie. Płyniemy prawie cały czas blisko prawej linii brzegowej, robiąc krótkie przerwy w wiosłowaniu za mijanymi cyplami. Mijamy Zatokę Wygryńską objętą strefą ciszy, gdzie ruch motorowy jest zakazany. Za Zatoką Wygryńską jezioro zwęża się. Na końcu Jeziora Bełdany czeka nas niepowtarzalna atrakcja - śluzowanie do położonego o 2 metry wyżej jeziora Guzianka Mała. Po otwarciu wrót wpływamy kajakami do śluzy przepuszczając większą jednostkę. Statki pasażerskie mają tutaj pierwszeństwo.
|
Łódź motorowa na jeziorze Bełdany. |
|
Przerwa. |
|
Jezioro Bełdany. |
|
Żaglówki. |
|
Statek wycieczkowy. |
|
Jezioro Bełdany. |
|
Jezioro Bełdany. |
|
Jezioro Bełdany. |
|
Jezioro Bełdany. |
|
Jezioro Bełdany. |
|
Jezioro Bełdany. |
|
Jezioro Bełdany. |
|
Jezioro Bełdany. |
|
Jezioro Bełdany. |
|
Jezioro Bełdany. |
Śluza Guzianka powstała w 1879 roku. Ma 44 metry długości, 7,5 metra szerokości. Początkowo była drewniana, potem kamienna. Ze śluzy korzystają zarówno duże statki pasażerskie, jak i zwykłe jachty turystyczne, czy kajaki. Przez śluzę Guzianka rocznie przewija się około 20 tysięcy jachtów, statków i kajaków. Śluzowanie trwa około 20 minut. Po zamknięciu wrót od strony jeziora Bełdany napuszczana jest woda z jeziora przed nami. W ten sposób wyrównuje się z poziomem wody z tym jeziorem. Gdy wrota przed nami otwierają się wypływamy, za nami większa jednostka, która korzystała z nami ze śluzy.
|
Przed śluzą Guzianka. |
|
Przystań przy śluzie. |
|
Śluza Guzianka. |
|
Śluza Guzianka. |
|
Śluza Guzianka. |
|
Śluza Guzianka. |
Wpływamy na nieduże jezioro Guzianka Mała. Ma ono powierzchnię 0,42 km2, głębokość 13,3 m. Z Guzianki Małej kierujemy się na prawo do cieśniny, za którą mamy jezioro Guzianka Wielka o powierzchni 0,72 km2, głębokość maksymalną 25,5 m (średnią 6,5 m). Płyniemy dalej przy prawym brzegu jeziora w kierunku przewężania. Na nabrzeżach mamy liczne zabudowania miejscowości Ruciane-Nida. Przepływamy pod dużym mostem drogowym oraz kolejowym, które początkują Kanał Nidzki.
|
Jezioro Guzianka Mała. |
|
Jezioro Guzianka Mała. |
|
Jezioro Guzianka Wielka. |
|
Jezioro Guzianka Wielka. |
|
Jezioro Guzianka Wielka. |
|
Jezioro Guzianka Wielka. |
|
Ruciane-Nida przed Kanałem Nidzkim. |
Kanał Nidzki wprowadza nas na urodziwe jezioro Nidzkie. Ma ono powierzchnię 18,31 km2, długość około 23 km, szerokość do 3,8 km. Średnia głębokość jeziora wynosi 6,2 m, maksymalna 23,7 m. Zaraz za kanałem jezioro jest dosyć wąskie, jednak po kilkuset metrach szerokość wzrasta. Płyniemy trzymając się prawego brzegu. Po około 1,5 km dopływamy do zatoki z ujściem rzeki Nidka. Wpływamy tam. Mijamy zacumowane przy nabrzeżu żaglówki, po czym dopływamy do pomostów stanicy wodnej PTTK Ruciane-Nida.
|
Kanał Nidzki. |
|
Kanał Nidzki. |
|
Kanał Nidzki. |
|
Jezioro Nidzkie. |
|
Jezioro Nidzkie. |
|
Jezioro Nidzkie. |
|
Jezioro Nidzkie. |
|
Ujście Nidki. |
|
Nidka. |
|
Stanica wodna PTTK Ruciane-Nida. |
Tak kończy się nasza wyprawa Kajakowym Szlakiem Rzeki Krutynia, bez wątpienia pięknym i urokliwym wodnym szlakiem. Żegnamy się z jego uroczymi zakątkami, wzbudzającymi zachwyt, ale też emocje. Piękna tego szlaku nie jest w stanie oddać nawet najsprawniejsze pióro. Żal, że się skończyło. Warto byłoby tu znów powrócić.
- - -
PS. Dziękujemy wszystkim przyjaciołom, z którymi pokonywaliśmy wodny szlak Krutyni, za miłe towarzystwo, wspólną zabawę, a także za każdą pomoc i wsparcie w przezwyciężaniu wszelkich trudności, jak też w bezpiecznym doprowadzeniu naszej wyprawy do końca i zrealizowania jej założeń.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz