GSS-18, dzień 11: Schronisko „Jagodna” - Schronisko „Na Śnieżniku”

za nami		pozostało
312,6 km		129,4 km

Po nocy spędzonej w klimatycznym schronisku „Jagodna” czekała nas przeprawa przez Kotlinę Kłodzką do kolejnego pasma górskiego. Wpierw jednak na deser poszła Jagodna (najwyższy szczyt Gór Bystrzyckich), na który dostaliśmy się niebieskim szlakiem spod schroniska. Potem rozpoczął się marsz przez Kotlinę Kłodzką w piekącym żarze słońca, po odsłoniętych polach i łąkach porośniętych często wysoką trawą, gdzie niejednokrotnie szlak ginął nam i trzeba było iść na tzw. „czuja” bo nie zawsze skala posiadanej mapy pozwalała na zidentyfikowanie naszego położenia. Udało się jednak szczęśliwie przedostać pod pierwsze wzniesienia Masywu Śnieżnika.

Strome podejście na Igliczną pokonaliśmy chyba ostatkiem sił, ale wiedzieliśmy, że tam czeka nas odpoczynek i krzepiące jadło w schronisku. Dopiero po zregenerowaniu sił zwiedziliśmy Sanktuarium Matki Bożej Śnieżnej i podziwialiśmy rozciągający się spod świątyni przepiękny widok na całą Kotlinę Kłodzką. Uff - pomyśleliśmy - co za ulga, że jest już za nami. Jednak z nostalgią spojrzeliśmy kolejny raz na ciągnące się po drugiej stronie Góry Bystrzyckie i Góry Orlickie.

Niemal zbiegliśmy z Iglicznej pod grzmiący spadającymi wodami Wodospad Wilczki, a potem w górę przez niezwykle malownicze Międzygórze na Śnieżnik, gdzie w Schronisku czekały na nas wygodne prycze i orzeźwiający złocisty płyn. To był ciężki dzień, ale mimo to dostarczył nam wielu wrażeń, które będziemy szczególnie gorąco wspominać.

POGODA:

noc	rano	dzień	wieczór

TRASA:

Schronisko PTTK „Jagodna” (811 m n.p.m.) Jagodna (977 m n.p.m.) Ponikwa (454 m n.p.m.) Długopole-Zdrój (380 m n.p.m.) Wilkanów (396 m n.p.m.) Igliczna (845 m n.p.m.) / Schronisko „Na Iglicznej” (820 m n.p.m.) Toczek (713 m n.p.m.) Międzygórze (590 m n.p.m.) Średniak (1210 m n.p.m.) Schronisko PTTK „Na Śnieżniku” (1218 m n.p.m.)

OPIS:

Spod Schroniska PTTK „Jagodna” na najwyższy szczyt Gór Bystrzyckich - Jagodną (niem. Heidelberg, 977 m n.p.m.), można wejść niebieskim szlakiem. Zaś czerwony wraz z zielonym prowadzą na pobliską drogę powiatową nr 389 (tą samą, którą wcześniej wędrowaliśmy wzdłuż Gór Orlickich). Na tym odcinku droga ta zwana jest „Autostradą Sudecką”. Prowadząc lasem kieruje się pod wschodnie zbocza pasma Jagodnej. Zielone znaki po 25 minutach odchodzą na lewo w kierunku Bystrzycy Kłodzkiej, a my idziemy asfaltową szosą jeszcze przez kolejne 25 minut. W końcu schodzimy z szosy na lewo i chwilkę przez las, ale potem już przez pola schodzimy do widocznej przed nami wsi. W oddali widoczny jest masyw Śnieżnika.

Tymczasem wchodzimy na Kotlinę Kłodzką (czes. Kladská kotlina, niem. Glatzer Kessel), lekko pofalowaną równinę, otoczoną przez Góry Stołowe, Góry Bardzkie, Góry Złote, Góry Bystrzyckie i Masyw Śnieżnika. Kotlina ta wraz z otaczającymi ją górami tworzy krainę historyczną zwaną Ziemią Kłodzką.

Mijamy porozrzucane domy na łagodnie opadającym zboczu i docieramy do drogi wiodącej przez wieś Ponikwa, gdzie skręcamy w prawo. Idziemy drogą w dół wsi. Mijamy zabytkowy kościół pw. św. Józefa Robotnika, zbudowany w połowie XVIII w. Znajdujący się w nim główny ołtarz to dzieło Michała Ignacego Klahra, datowany w przybliżeniu na rok 1770. Za przystankiem autobusowym schodzimy z asfaltowej szosy i skręcamy w lewo na gruntową drogę biegnącą w kierunku kapliczki.

Pokonujemy Wyszkowski Grzbiet, po czym schodzimy do małej uzdrowiskowej miejscowości Długopole-Zdrój (niem. Bad Langenau). Jest to urocza wioska położona nad Nysą Kłodzką, w której w XVI wieku odkryto źródła wód leczniczych. Jednak pierwsze urządzenia zdrojowe zbudowano tu dopiero w 1802 roku. W Długopolu-Zdroju przechodzimy koło Parku Zdrojowego, nieopodal niedużego, po ewangelickiego kościoła z 1893 roku, który w latach 1988-89 adaptowano na dom mieszkalny, a obecnie funkcjonuje w nim kawiarnia „Horus”. Po przejściu główną ulicą wsi (Zdrojową), przekraczamy Nysę Kłodzką i skręcamy w lewo na uliczkę, która doprowadza nas do stacji kolejowej. Pociągi odjeżdżające stąd do Bystrzycy Kłodzkiej wjeżdżają wprost do tunelu o długości 360 m wydrążonego w 1875 roku pod zboczem wzgórza Wronka (458 m n.p.m.).

Czerwony szlak skręca przed stacją w lewo i wchodzi stromo na wzgórze ponad tunelem. Następnie leśnymi ścieżkami przy krawędzi lasu wychodzi na łąki i pola, gdzie wiedzie dalej polną drogą. Odsłonięty teren daje nam widoki na Masyw Śnieżnika i Igliczną na pierwszym planie. Na skrzyżowaniu polnych dróg skręcamy w lewo, w kierunku niewielkiego lasu. Po przejściu przez las przecinamy krajową drogę nr 33 i asfaltową szosą zbliżamy się do Wilkanowa (niem. Wölfelsdorf). Do wioski wchodzimy od strony cmentarza otoczonego murem, gdzie stoi kościół św. Jerzego, zbudowany z kamienia w 1516 roku (przebudowany w latach 1696-1701). Szlak prowadzi dalej uliczką do centrum wsi obok zespołu pałacowego z XVII-XVIII wieku, za którym przechodzi mostkiem przez Wilczkę i skręca w prawo na prostopadle przebiegającą drogę. Idąc dalej wzdłuż wsi jeszcze dwukrotnie przecinamy Wilczkę. Wilkanów jest najdłuższą wsią łańcuchową na Ziemi Kłodzkiej.

Opuszczając Wilkanów wychodzimy na pastwiska ponad wsią, potem idziemy lasem gdzie szlak skręca w lewo na północ i zaraz potem wychodzi z lasu. Dochodzimy do polnej drogi, którą biegnie żółty szlak - skręcamy na tą drogę w prawo. Szybko osiągamy szosę i wschodnie krańce wsi Marianówka. Na szosie skręcamy w prawo i chwilę potem wchodzimy na obszar Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego. Za leśniczówką skręcamy w prawo. Szlaki rozwidlają się: żółty idzie na prawo, a nasz czerwony na lewo. Zaczynamy podchodzić strome zbocza Iglicznej.

Igliczna (niem. Spitziger Berg, 845 m n.p.m.) to niewielka, ale wyniosła, stożkowata góra o stromych zboczach i z wyraźnym szczytem. Wchodzi w skład Masywu Śnieżnika. Pod szczytem Iglicznej na wypłaszczeniu spotykamy szlaki zielony i żółty. Po kilku minutach od tego węzła docieramy do Sanktuarium Matki Bożej Przyczyny Naszej Radości „Maria Śnieżna” i Schroniska „Na Iglicznej” położonego na wysokości 820 m n.p.m. Pierwotnie budynek stojący w miejscu obecnego schroniska pełnił funkcję gospody dla obsługi pielgrzymów przybywających do Sanktuarium. Wielokrotnie później przebudowywane, po II wojnie światowej przekwalifikowano na schronisko górskie.

Sanktuarium Matki Bożej Przyczyny Naszej Radości „Maria Śnieżna” mieści się w górskim kościółku wybudowanym pod koniec XVIII wieku. Wcześniej stała tu (w miejscu obecnej plebani) drewniana kaplica, która okazała się być zbyt ciasna dla przybywających pielgrzymów, a zaczęli oni przybywać masowo, gdy potwierdzono komisyjnie dwanaście uzdrowień pod konarem rozłożystego buka, gdzie stała ludowa kopia figury Matki Bożej z Mariazell. Przywiózł ją tutaj mieszkaniec wioski Wilkanów, Krzysztof Veit, wracając w 1750 roku z pielgrzymki do Mariazell. Miała ona przypominać wędrownikom austriackie sanktuarium w Mariazell. Piętnaście lat później potężna wichura powodująca spustoszenie w drzewostanie na Górze Iglicznej - przewróciła również stary buk ze znajdującą się na nim figurą Matki Bożej, ale ta ocalała nieuszkodzona. Dostrzeżono w tym opatrzność bożą i w 1776 roku postanowiono wybudować na Iglicznej wspomnianą drewnianą kaplicę.

Schodzimy spod Schroniska „Na Iglicznej” ścieżką zwiększającą swoje nachylenie. Ścieżka ta jednak szybko wypłaszcza się. Przed wzniesieniem Toczek (niem. Rollenberg, 713 m n.p.m.) mijamy znakowaną ścieżkę odchodzącą na lewo do Ogrodu Bajek ulokowanego po drugiej stronie wzniesienia. Jest to rodzaj skansenu, który pośród leśnych drzew, domów i altanek skrywa bohaterów baśni, bajek i legend. Naczelne miejsce zajmuje tam oczywiście Duch Gór - Liczyrzepa.

Czerwony szlak wiedzie po przeciwległym zboczu Toczka doprowadzając pod kamienne schodki, które prowadzą do wąwozu i Wodospadu Wilczki (niem. Wölfelsfall). Dla zwiedzających przerzucony jest ponad wodospadem stalowy mostek oraz platforma widokowa po przeciwnej stronie. Wodospad ma 22 m wysokości i jest drugim co do wielkości w polskich Sudetach, po Wodospadzie Kamieńczyka. Przed wielką powodzią w 1997 roku jego wody spadały z wysokości o 5 metrów większej, ale rwący strumień potoku Wilczka wyrwał wówczas ułożone jeszcze przez Niemców kamienne głazy podwyższające wysokość wodospadu.

Po obejrzeniu wodospadu wracamy na szlak, który przed platformą widokową skręcił w lewo. Mijamy fontannę i pierwsze zabudowania Międzygórza. Na brukowanej drodze skręcamy w lewo i idziemy chwilę przez wieś. Międzygórze (niem. Wölfelsgrund) leży na wysokości 570-670 m n.p.m. w głębokiej dolinie Wilczki. Założone zostało w XVI wieku przez drwali i węglarzy. W wiosce napotykamy domy drewniane w stylu tyrolskim z przepięknymi rzeźbieniami, krużgankami, balkonikami i balustradami. Stylem tym mienią się domy wczasowe, jak też zabytkowy, drewniany kościółek parafialny zbudowany w latach 1740-1742. W 1965 roku kręcono tutaj pierwszy odcinek serialu „Czterej pancerni i pies”.

Przy skrzyżowaniu dróg w Międzygórzu mijamy duży węzeł szlaków, za którym maszerujemy w górę asfaltowej szosy wzdłuż potoku Wilczki. Na końcu tego asfaltu mijamy leśniczówkę i parking. Idziemy dalej leśną drogą jeszcze jakieś 15 minut, po czym odbijamy na prawo i zaczynamy wspinać się po zboczu Średniaka (niem. Mittelberg, 1210 m n.p.m.). Omijamy jego wierzchołek i niedługo potem kolejną od wyjścia z Międzygórza, ale już ostatnią wiatę turystyczną. Kilkanaście minut później wchodzimy na Halę pod Śnieżnikiem, na której niegdyś prowadzono wypas bydła. Jedno z działających na hali pasterskich gospodarstw od około 1850 roku zamienione zostało w schronisko w stylu szwajcarskim, w którym obecnie funkcjonuje Schronisko PTTK „Na Śnieżniku” (1218 m n.p.m.).

Ponad Schroniskiem PTTK „Na Śnieżniku” wznosi się Śnieżnik (niem. Glatzer Schneeberg, aust. Spieglitzer Schneeberg, Grulicher Schneeberg, czes. Králický Sněžník, 1425 m n.p.m.), zwany też Śnieżnikiem Kłodzkim. Jest najwyższym wzniesieniem w Masywie Śnieżnika. Na jego szczycie znajduje się słupek graniczny o numerze 69/10. Roślinny i zwierzęcy świat Śnieżnika uchodzi za najbogatszy spośród innych gór Sudetów. W południowo-wschodniej części Masywu Śnieżnika utworzony jest krajobrazowo-florystyczny rezerwat przyrody „Śnieżnik Kłodzki”. Na Śnieżnik spod schroniska można wyjść kierując się zielonymi znakami.

Jadalnia w Schronisku PTTK „Jagodna”.

Jadalnia i bufet w Schronisku PTTK „Jagodna”.

Schronisko PTTK „Jagodna”.

Niebieski szlak na Jagodną.

Jagodna (977 m n.p.m.) - najwyższy szczyt Gór Bystrzyckich.

Ambona na Jagodnej.

Jagodna (977 m n.p.m.).

Zbocze Jagodnej przy Autostradzie Sudeckiej.

Z powrotem na czerwonym szlaku po zejściu z Autostrady Sudeckiej.

Opuszczony dom napotkany zaraz po wyjściu z lasu przed wsią Ponikwa.

Ponikwa.

Ponikwa.

Ponikwa.

Przy polnej drodze ponad wsią Ponikwa.

Przyczajony kot, ukryty tygrys.

Łąki przed Długopolem-Zdrojem.

Długopole-Zdrój. Kawiarenka teatralna.

Długopole-Zdrój. Dawny kościół ewangelicki z 1893 roku, obecnie dom mieszkalny i kawiarnia „Horus”.

Stacja kolejowa „Długopole Zdrój”.

Stacja kolejowa „Długopole Zdrój”.

Wspinaczka na wzgórze ponad tunelem kolejowym.

Na wzgórzu.

Pola i łąki między Długopolem-Zdrojem i drogą krajową nr 33.
Na horyzoncie widoczne są już wzniesienia masywu Śnieżnika.

W Kotlinie Kłodzkiej często przedzieramy się przez zarośnięte łąki.

Za nami pięknie prezentuje się masyw Jagodnej.

Za chwilę przekroczymy drogę krajową nr 33.

Droga krajowa nr 33.

Krzyż przy drodze do Wilkanowa.

Góry Bystrzyckie z masywem Jagodnej widziane z Kotliny Kłodzkiej.

Na pierwszym planie mamy wzniesienie Iglicznej, za nią po lewej widać Śnieżnik.

Sanktuarium Matki Bożej Przyczyny Naszej Radości „Maria Śnieżna” na Iglicznej.

Droga do Wilkanowa z widokami na wzniesienia Masywu Śnieżnika.

Kościół św. Jerzego w Wilkanowie z 1516 roku.

Wilkanów.

Rzeka Wilczka w Wilkanowie.

Wilkanów.

Polne drogi szlaku.

Polne drogi szlaku.

Polne drogi szlaku. Przed nami wznosi się Igliczna.

Igliczna.

Znów przedzieramy się przez trawy. Szukanie znaków szlaku nie ma tu sensu.

Marianówka.

Marianówka. Przed nami las porastający Igliczną.

Opuszczamy Marianówkę.

Stoki Iglicznej.

Pod szczytem Iglicznej.

Schronisko „Na Iglicznej” (820 m n.p.m.).

Sanktuarium Matki Bożej Przyczyny Naszej Radości „Maria Śnieżna”.

Panorama Ziemi Kłodzkiej z Iglicznej.

Sklepik pamiątkarski na Iglicznej.

Zejście z Iglicznej.

Baszta (Czarcie Skały), a na niej kapliczka. Stąd mamy zejście po stopniach do Międzygórza.

Schody do Wodospadu Wilczki.

Wodospad Wilczki.

Międzygórze.

Międzygórze.

Kościół św Józefa wzniesiony w latach 1740-42 (na pierwszym planie)
i kościół św Krzyża z 1911 roku (powyżej) w Międzygórzu.

Międzygórze.

Opuszczamy Międzygórze.

Nad Wilczką.

Podchodzimy Średniaka.

Zbocze Średniaka.

Zbocze Średniaka.

Przy Kozich Skałach na Średniaku.

Schronisko PTTK „Na Śnieżniku” (1218 m n.p.m.).

Hala pod Śnieżnikiem.

Schronisko PTTK „Na Śnieżniku” (1218 m n.p.m.).

Zachód słońca z Hali pod Śnieżnikiem.

Udostępnij: