za nami
|  |
pozostało
|
65,7 km
|
453,3 km
|
Nadchodzący upał kazał nam dziś wymaszerować wcześniej. Wstajemy o 4.00, zjadamy śniadanko, składamy namiot i wyruszamy w drogę. Szybko wychodzimy na Połoninę Wetlińską, dużo wcześniej od czasu mapowego. Wczesna pobudka okazała się bardzo dobrym pomysłem, bo grzbiet połoniny niebawem zamieniał się w smażalnię. Ze Smereka szybko już zmykamy pod osłonę lasu. W wiosce Smerek odpoczywamy przy posiłku. Kolejne wzniesienia okrywają już lasy, które dają osłonę przed prażącym słońcem. Strome podejście na Fereczatą daje nam popalić, ale później wędrówka wymaga znacznie mniej wysiłku. Niedługo potem zza Połoniny Wetlińskiej słychać odgłosy wyładowań atmosferycznych. Na szczęście grzbiet Połoniny Wetlińskiej stanowi skuteczną zaporę, która nie dopuszcza do nas złowrogich chmur. Do Cisnej docieramy już przy zapadającym zmroku, przy dłużącym się i często stromym zejściu. Na noc zatrzymujemy się w Bacówce pod Honem.
noc
|
rano
|
dzień
|
wieczór
|
 |  |  | |
TRASA:
Brzegi Górne (738 m n.p.m.) ![[czerwony szlak]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN9zfKROR5EnQuFxGWAayNGBdY9X-O_hyphenhypheny3s-hSfVyfnQ7sAxZxPFFOL15bu1rrc5pc78DqjorxIJNQfKMuroIMtsg8x5nGA3xxldRsv1RP6f31Ip9NX_x-tEc3lfULEyzHcBJAH8J3qfZ/s1600/ks-czer2.PNG)
Schronisko „Chatka Puchatka” PTTK na Połoninie Wetlińskiej (1228 m n.p.m.) Połonina Wetlińska, Osadzki Wierch (1253 m n.p.m.) Przełęcz Orłowicza (1099 m n.p.m.) Smerek (1222 m n.p.m.) Smerek, wieś (602 m n.p.m.) Fereczata (1102 m n.p.m.) Okrąglik (1101 m n.p.m.) Jasło (1153 m n.p.m.) Szczawnik (1098 m n.p.m.) Małe Jasło (1097 m n.p.m.) Worwosoka (1024 m n.p.m.) Rożki (943 m n.p.m.) Cisna (562 m n.p.m.) Bacówka PTTK „Pod Honem” (657 m n.p.m.)
Schronisko „Chatka Puchatka” PTTK na Połoninie Wetlińskiej (1228 m n.p.m.) Połonina Wetlińska, Osadzki Wierch (1253 m n.p.m.) Przełęcz Orłowicza (1099 m n.p.m.) Smerek (1222 m n.p.m.) Smerek, wieś (602 m n.p.m.) Fereczata (1102 m n.p.m.) Okrąglik (1101 m n.p.m.) Jasło (1153 m n.p.m.) Szczawnik (1098 m n.p.m.) Małe Jasło (1097 m n.p.m.) Worwosoka (1024 m n.p.m.) Rożki (943 m n.p.m.) Cisna (562 m n.p.m.) Bacówka PTTK „Pod Honem” (657 m n.p.m.) OPIS:
Ścieżka na Połoninę Wetlińską wiedzie generalnie otwartym terenem. Jest kamienista i bardzo stroma - na odcinku około 2,5 km nabieramy 450 m wysokości. Na wschodnim skraju Połoniny Wetlińskiej, przy pierwszej jej kulminacji (Hasiakowa Skała, 1228 m n.p.m.) stoi schronisko PTTK „Chatka Puchatka”. Mieści się ono w dawnym wojskowym punkcie obserwacyjnym. Schronisko uchodzi za turystyczną atrakcję oferując warunki noclegowe tylko dla prawdziwych twardzieli turystycznych, bez wygodnych łóżek, łazienki, bieżącej wody (chodzi się po nią do źródełka).
Połonina Wetlińska jest masywem o kilku wierzchołkach, pokrytym wieloma skalnymi wychodniami. Zaraz za Hasiakową Skałą, mamy najwyższy jej szczyt - Roh wznoszący się na wysokość 1255 m n.p.m. Trawersujemy go od południa, a następnie wspinamy się na Osadzki Wierch (1253 m n.p.m.) - drugi co do wysokości szczyt Połoniny Wetlińskiej. Droga przez Połoninę Wetlińską jest niezwykle widokowa. Z Osadzkiego Wierchu schodzimy przez Szare Berdo (1108 m n.p.m.) na Przełęcz im. Mieczysława Orłowicza (1075 m n.p.m.), gdzie kończy się Połonina Wetlińska, a zaczyna masyw Smerek (1222 m n.p.m.). Szczyt ten posiada dwa wierzchołki oddalone kilkadziesiąt metrów od siebie. Oddzielone są trawiastym obniżeniem, nazywaną dawniej Dołyną. Wspinamy się na niższy, południowy wierzchołek Smerek. Znajduje się na nim żelazny krzyż, postawiony w miejscu, gdzie piorun zabił turystę. Z połonin Smereka znów mamy urzekającą, szeroką panoramę. Widać stąd Połoninę Wetlińską, pasmo graniczne z Wielką Rawką i Rabią Skałą, Pasmo Łopiennika i Durnej, Wysoki Dział, a także miejscowości Wetlina oraz Smerek.
Ze Smereka schodzimy do niewielkiej wioski o tej samej nazwie - Smerek. Zejście jest bardzo strome. Po pewnym czasie ścieżka wchodzi do lasu, w którym opuszczamy teren Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Przekraczamy potok Wetlinka i wchodzimy na asfaltową drogę wojewódzką nr 897. Skręcamy na nią w lewo i idziemy do centrum wioski Smerek.
W centrum wsi szlak skręca w prawo i wiedzie między polami. Niebawem wkracza do lasu i pnie się na widokowy szczyt Fereczata (1102 m n.p.m.). Jego nazwa pochodzi z języka wołoskiego (ferece - „paproć”). Kolejnym szczytem na naszym szlaku jest Okrąglik (słow. Kruhliak, 1101 m n.p.m.) położony tuż przy granicy ze Słowacją. Trzeba tu uważać, aby nie pomylić szlaku z czerwonym słowackim, bo przez pewien czas idziemy równolegle do niego. Znaki Głównego Szlaku Beskidzkiego szybko jednak odbijają od granicy międzypaństwowej na północny zachód i wprowadzają na szczyt Jasło (1153 m n.p.m.). Góra ta, zwana wcześniej Jasiel lub Wasiel, stanowi najwyższą kulminację pasma ciągnącego się od Okrąglika na północny zachód, w kierunku Cisnej. Na szczycie znajduje się wieża geodezyjna, a pod nią tabliczka oznaczająca szczyt. W partiach szczytowych Jasła występują polany, z których roztacza się widok na wszystkie strony, także na Słowację. Zbocza góry pokryte są buczyną karpacką oraz lasami bukowo-jodłowymi, w których żyje wiele rzadkich gatunków zwierząt m.in. wilki, niedźwiedzie, rysie, głuszce.
Dalej szlak prowadzi grzbietem przez kolejne kulminacje, w tym przez odsłonięty szczyt Małe Jasło (1097 m n.p.m.). Siedlisko ma tu bardzo rzadka roślina ciemiernik czerwonawy, zwany też ciemiernikiem purpurowym (Helleborus purpurascens Waldst. & Kit.). Jest to najbogatsze w Polsce stanowisko tej rośliny, ale jej liczebność wciąż ulega zmniejszaniu wskutek zaniechania użytkowania gospodarczego torfowisk, na których występuje. Torfowiska te zarastają łanami maliny.
Z Malego Jasła schodzimy poprzez polany, w towarzystwie karłowatych buków, posiadających niecodzienne, dziwne kształty. Zejście z grzbietu jest strome. Po przecięciu leśnej drogi przechodzimy obok pomnika upamiętniającego katastrofę śmigłowca, która wydarzyła się tu 10 stycznia 1991 roku podczas przygotowań do realizacji jednego z odcinków serialu „997”. Zginęło wtedy 10 osób.
Do wioski Cisna, położonej w dolinie Solinki jest już niedaleko. Należała ona niegdyś do dóbr rodziny Fredrów. Konkretnie od 1790 roku, kiedy kolejnym jej właścicielem stał się ojciec Aleksandra Fredry - Jacek Fredro. Aleksander Fredro opisał Cisną w pamiętniku „Trzy po trzy”. Cisna leży obecnie przy skrzyżowaniu dróg wojewódzkich nr 893 i 897. Znajduje się w niej wiele ośrodków wypoczynkowych.
Z Cisnej wspinamy się na Pasmo Wysokiego Działu. Na wysokości 663 m n.p.m. docieramy do Bacówki PTTK pod Honem. Wybudowana została ona w 1986 roku według takiego samego projektu jak obiekty na Rycerzowej, czy Maciejowej. Przy schronisku można również korzystać ze znajdującego się w obok pola namiotowego.
Połonina Wetlińska jest masywem o kilku wierzchołkach, pokrytym wieloma skalnymi wychodniami. Zaraz za Hasiakową Skałą, mamy najwyższy jej szczyt - Roh wznoszący się na wysokość 1255 m n.p.m. Trawersujemy go od południa, a następnie wspinamy się na Osadzki Wierch (1253 m n.p.m.) - drugi co do wysokości szczyt Połoniny Wetlińskiej. Droga przez Połoninę Wetlińską jest niezwykle widokowa. Z Osadzkiego Wierchu schodzimy przez Szare Berdo (1108 m n.p.m.) na Przełęcz im. Mieczysława Orłowicza (1075 m n.p.m.), gdzie kończy się Połonina Wetlińska, a zaczyna masyw Smerek (1222 m n.p.m.). Szczyt ten posiada dwa wierzchołki oddalone kilkadziesiąt metrów od siebie. Oddzielone są trawiastym obniżeniem, nazywaną dawniej Dołyną. Wspinamy się na niższy, południowy wierzchołek Smerek. Znajduje się na nim żelazny krzyż, postawiony w miejscu, gdzie piorun zabił turystę. Z połonin Smereka znów mamy urzekającą, szeroką panoramę. Widać stąd Połoninę Wetlińską, pasmo graniczne z Wielką Rawką i Rabią Skałą, Pasmo Łopiennika i Durnej, Wysoki Dział, a także miejscowości Wetlina oraz Smerek.
Ze Smereka schodzimy do niewielkiej wioski o tej samej nazwie - Smerek. Zejście jest bardzo strome. Po pewnym czasie ścieżka wchodzi do lasu, w którym opuszczamy teren Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Przekraczamy potok Wetlinka i wchodzimy na asfaltową drogę wojewódzką nr 897. Skręcamy na nią w lewo i idziemy do centrum wioski Smerek.
W centrum wsi szlak skręca w prawo i wiedzie między polami. Niebawem wkracza do lasu i pnie się na widokowy szczyt Fereczata (1102 m n.p.m.). Jego nazwa pochodzi z języka wołoskiego (ferece - „paproć”). Kolejnym szczytem na naszym szlaku jest Okrąglik (słow. Kruhliak, 1101 m n.p.m.) położony tuż przy granicy ze Słowacją. Trzeba tu uważać, aby nie pomylić szlaku z czerwonym słowackim, bo przez pewien czas idziemy równolegle do niego. Znaki Głównego Szlaku Beskidzkiego szybko jednak odbijają od granicy międzypaństwowej na północny zachód i wprowadzają na szczyt Jasło (1153 m n.p.m.). Góra ta, zwana wcześniej Jasiel lub Wasiel, stanowi najwyższą kulminację pasma ciągnącego się od Okrąglika na północny zachód, w kierunku Cisnej. Na szczycie znajduje się wieża geodezyjna, a pod nią tabliczka oznaczająca szczyt. W partiach szczytowych Jasła występują polany, z których roztacza się widok na wszystkie strony, także na Słowację. Zbocza góry pokryte są buczyną karpacką oraz lasami bukowo-jodłowymi, w których żyje wiele rzadkich gatunków zwierząt m.in. wilki, niedźwiedzie, rysie, głuszce.
Dalej szlak prowadzi grzbietem przez kolejne kulminacje, w tym przez odsłonięty szczyt Małe Jasło (1097 m n.p.m.). Siedlisko ma tu bardzo rzadka roślina ciemiernik czerwonawy, zwany też ciemiernikiem purpurowym (Helleborus purpurascens Waldst. & Kit.). Jest to najbogatsze w Polsce stanowisko tej rośliny, ale jej liczebność wciąż ulega zmniejszaniu wskutek zaniechania użytkowania gospodarczego torfowisk, na których występuje. Torfowiska te zarastają łanami maliny.
Z Malego Jasła schodzimy poprzez polany, w towarzystwie karłowatych buków, posiadających niecodzienne, dziwne kształty. Zejście z grzbietu jest strome. Po przecięciu leśnej drogi przechodzimy obok pomnika upamiętniającego katastrofę śmigłowca, która wydarzyła się tu 10 stycznia 1991 roku podczas przygotowań do realizacji jednego z odcinków serialu „997”. Zginęło wtedy 10 osób.
Do wioski Cisna, położonej w dolinie Solinki jest już niedaleko. Należała ona niegdyś do dóbr rodziny Fredrów. Konkretnie od 1790 roku, kiedy kolejnym jej właścicielem stał się ojciec Aleksandra Fredry - Jacek Fredro. Aleksander Fredro opisał Cisną w pamiętniku „Trzy po trzy”. Cisna leży obecnie przy skrzyżowaniu dróg wojewódzkich nr 893 i 897. Znajduje się w niej wiele ośrodków wypoczynkowych.
Z Cisnej wspinamy się na Pasmo Wysokiego Działu. Na wysokości 663 m n.p.m. docieramy do Bacówki PTTK pod Honem. Wybudowana została ona w 1986 roku według takiego samego projektu jak obiekty na Rycerzowej, czy Maciejowej. Przy schronisku można również korzystać ze znajdującego się w obok pola namiotowego.
 |
| Podejście na Połoninę Wetlińską. Z tyłu wznosi się Połonina Caryńska. |
 |
| Podejście na Połoninę Wetlińską. Z prawej widać masyw Wielkiej Rawki. |
 |
| Wschodnia panorama. |
 |
| Wychodnie skalne przed szczytem Hasiakowej Skały (1228 m n.p.m.). |
 |
| Schronisko PTTK "Chatka Puchatka" na Połoninie Wetlińskiej (1228 m n.p.m.) - najwyżej położone schronisko w Bieszczadach pod szczytem Hasiakowej Skały (1228 m n.p.m.). |
 |
| Podejście na Osadzki Wierch. |
 |
| Osadzki Wierch (1253 m n.p.m.) - drugi co do wysokości i najwyższy dostępny szlakiem turystycznym szczyt w paśmie Połoniny Wetlińskiej |
 |
| Zejście z Osadzkiego Wierchu. |
 |
| Szare Berdo (1108 m n.p.m.), a powyżej Smerek (1222 m n.p.m.). |
 |
| Podejście na Smerek. |
 |
| Smerek (1222 m n.p.m.). |
 |
| Smerek (1222 m n.p.m.) - panorama zachodnia. |
 |
| Na podejściu na Fereczatą. |
 |
| Odpoczynek na Fereczatej (1102 m n.p.m.). |
 |
| Panorama z Fereczatej na południe. |
 |
| Okrąglik (słow. Kruhliak, 1101 m n.p.m.). |
 |
| Podejście na Jasło (1153 m n.p.m.). |
 |
| Widok z Jasła na Małe Jasło (grzbiet z polaną). |
 |
| Połoniny z Jasła. |
 |
| Do Cisnej jeszcze daleko. |
-
Opis kolejnych dni na szlaku
Materiały uzupełniające
Niepowtarzalna, z nadrukowanym Twoim imieniem na sercu -
koszulka „Wyprawa na Główny Szlak Beskidzki”.
też miałem przyjemność :) tam zanocować
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Świetna wyprawa... może kiedyś się skusimy. Co ja plotę, oczywiście że tak :D Ale póki co obłazimy okolice.
OdpowiedzUsuńPiękne widoki, zapierają dech. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńDziękuję za piękne zdjęcia, które przypominają mi moje dawne wędrówki. Piękne panoramy.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Jestem tu co wieczór....
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia. Alina.