Dziennik wypraw i przystań przed kolejną wędrówką.

MSP TG, etap 9: Rzeki - Ochotnica Dolna

Na łonie natury, z dala od codziennych trosk,
duch łatwiej otwiera się na rzeczywistość nadprzyrodzoną,
która nadaje sens i wartość ziemskim przedsięwzięciom i planom.
JP II, Lorenzago di Cadore, 23.08.1982 r.

TRASA:
Rzeki [niebieski szlak] Nowa Polana [niebieski szlak] Gorc (1228 m n.p.m.) [zielony szlak] Piorunowiec (1047 m n.p.m.) [zielony szlak] Ochotnica Dolna

OPIS:
„Dobrze jest człowiekowi, czyta w tej księdze przedziwnej, jaką jest ‘księga przyrody’, szeroko otwarta dla każdego” – pisał Jan Paweł II w swojej Autobiografii, jedynej w swoim rodzaju historii życia, wzruszającej i fascynującej. Jego historia na każdym etapie życia łączy się z turystyką zarówno pieszą, czy też narciarską i kajakową. Cały czas poszukiwał miejsc do jej uprawiania, przyciągając do tego innych. Wracał jednak często w te same miejsca, a takim były Gorce, góry niewysokie, ale malownicze i położone blisko Krakowa, w którym spędził największą część swojego życia. Jeździł do nich z grupą młodych przyjaciół. Z tych najbardziej znanych wypraw w Gorce jest ta najdłuższa z okresu 13-22 września 1953 roku, kiedy została odprawiona słynna msza w szałasie na Hali Turbacz. Podążaliśmy tamtymi śladami podczas naszej wędrówki. Zeszliśmy do Rzek, tak jak wędrowcy z 1953 roku. W Rzekach zatrzymali się na nocleg, by następnego dnia 19 września wyruszyć na Gorc, a stamtąd zejść do Ochotnicy. Podobną trasę przebył Karol Wojtyła kilka miesięcy wcześniej, w lutym 1953 roku w ramach narciarskiej wędrówki z grupą młodych fizyków z Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przemierzyli wówczas na nartach trasę Kowaniec - Turbacz - Konina - Kudłoń - Rzeki - Gorc - Ochotnica, nocując w Koninie, a potem w Rzekach. Wiemy też, że ksiądz Karol Wojtyła udał się samotnie na Gorc w 1963 roku po odłączeniu się od grupy w Kamienicy, z którą wędrował m.in. przez Jasień, o czym wspominaliśmy rok temu podczas naszej wędrówki na Jasień, gdzie zdobywaliśmy swoje pierwsze brązowe odznaki Małopolskiego Szlaku Papieskiego. Oprócz tych najbardziej znanych gorczańskich wędrówek było wiele innych, w których uczestniczył Karol Wojtyła.

Rzeki.
Rzeki.

Gorce przyciągają mieszkańców Krakowa i okolic swoją bliskością, łatwą dostępnością, jak również swoistą malowniczością o każdej porze roku. W zimie przyroda usypia pokryta białym puchem. Polan w tych górach wiele, bo kiedyś były to tereny intensywnej gospodarki pasterskiej. Gospodarka ta jednak przestała być opłacalna i niemal zanikła. Obecnie organizowany jest w nich wypas o znacznie mniejszej skali tzw. wypas kulturowy, który ma za zadanie powstrzymanie sukcesji lasów na gorczańskie polany, a tym samym utrzymanie ich bioróżnorodności, jak i całych Gorców.

Na kolejną gorczańską wędrówkę ruszamy z Rzek o godzinie 9.50. To późniejsza niż zwykle godzina wymarszu na szlak, która pozwoliła nam na dłuższy sen. Kierujemy się w górę biegu potoku Kamienicy, ale tylko krótką chwilkę idziemy drogą w kierunku doliny, którą podczas wcześniejszej wędrówki przemierzyliśmy w całości, wsłuchując się w szmery wartkiego potoku. Po kilkudziesięciu metrach mamy betonowy most przerzucony przez Kamienicę. Będziemy się żegnać z tym potokiem, ale jeszcze za chwilkę, bowiem na polance przed nami, w miejscu zwanym Ogrodami, stoi nieduża, obielona kapliczka domkowa.

Dopóki mieszkańcy Rzek nie zbudowali sobie własnego kościoła, w okresie od kwietnia do października uczęszczali na niedzielną mszę do kapliczki na Ogrodach, bo do najbliższego kościoła mieli kilka kilometrów w jedną stronę. Pochodzenie tej kapliczki nie jest znane – była w Rzekach od zawsze – jak mawiają miejscowi. Przypuszczalnie wybudowano ją jako dziękczynienie za ocalenie objętej pożarem huty szkła, która działała w Rzekach w XIX wieku. Po Soborze Watykańskim II, wybito w jej bocznej ścianie okno, by ksiądz, stojąc w nim, mógł odprawiać mszę świętą zwrócony przodem do wiernych. W kapliczce tej, w latach 1950-1954 wielokrotnie odprawiał mszę świętą ks. Karol Wojtyła, dla towarzyszącej mu grupy młodych przyjaciół z Krakowa i mieszkańców Rzek.

Kapliczka w Rzekach.
Kapliczka w Rzekach.
Kapliczka w Rzekach.

Kamienica.
Kamienica.
Kamienica.

Przechodzimy nad Kamienicą. Brzegowe fragmenty rzeki częściowo nakrywa wiszący nad nurtem lód. Śnieżne czapy pokrywają wystające z rzeki kamienie. Wchodzimy do lasu. Droga początkowo pnie się łagodnie w górę wprost w stronę słońca, którego oślepiające promienie skutecznie przedzierają się między świerkami śmiejąc nam się w twarz. Trochę dalej las jest gęściejszy, bardzo wysoki, a dominację świerków próbują zachwiać inne gatunki drzew, ale bezskutecznie. Droga wkrótce wchodzi na bardziej stromy stok, sprawiając radość dzieciom. Są to pierwsze stromizny z których mogą pozjeżdżać na jabłuszkach. Po pewnym czasie wchodzimy na drogę, która w miarę płasko doprowadza nas o godzinie 10.40 na Nową Polanę. Jest to jedna z tych polan, która nie zarosła borówczyskami i lasem.

Początek szlaku.
Promienie skutecznie przedzierają się między świerkami.

Droga przez las.
Droga przez las.

Zjazd.
Zjazd na jabłuszku.

Na Nowej Polanie [fot. Hubert Okojew].
Na Nowej Polanie [fot. Hubert Okojew].

Na Nowej Polanie nasz szlak skręca na prawo i ostrzej wprowadza w wyższe partie stoku. Po lewej stronie mamy dolinę potoku Głebiniec, prawostronnego dopływu Kamienicy. Jego źródła znajdują się pod przełęczą Głębiniec na wysokości około 1070 m n.p.m. O godzinie 11.10 wchodzimy w sąsiedztwo Gorczańskiego Parku Narodowego. Idziemy teraz jego granicą. Z okolic Przełęczy Głębiniec (1082 m n.p.m.) pojawia się nam widok na Kiczorę Kamienicką (1003 m n.p.m.) zwieńczoną anteną przekaźnika telekomunikacyjnego, tuż za nim widzimy Wielki Wierch (1007 m n.p.m.), a dalej za nim Mogielicę (1170 m n.p.m.) - najwyższy szczyt Beskidu Wyspowego. Za niedługo tj. o godzinie 11.50, wychodzimy na Świnkówkę.

Widok na Kiczorę Kamienicką, Wielki Wwierch i Mogielicę.
Widok na Kiczorę Kamienicką, Wielki Wierch i Mogielicę.

Górne partie polany Świnkówka pokryte są tylko częściowo śniegiem. Przysiadamy na odsłoniętej trawie, wpatrując się w śliczny pejzaż rozciągający się z polany. Polana jest silnie nasłoneczniona. W lecie można spotkać wygrzewające się na niej zwierzęta zmiennocieplne. W pejzażu obserwowanym z polany zachwyca wieloplanowość. W dolnych częściach Świnkówki wyrasta las, który zapada się do jednej z krótkich dolin bocznych bardzo długiej doliny Kamienicy, wzdłuż której ciągnie się pofałdowany grzbiet zwieńczony na najdalszym planie szczytem Jaworzyny Kamienickiej (1288 m n.p.m.). Spod szczytu Jaworzyny Kamienickiej widać opadającą polanę o tej samej nazwie co szczyt. Ta jedna z kilku widocznych na grzbiecie polan znana jest nie tylko z pięknych widoków, ale też starej kapliczki Bulandy z 1904 roku wybudowanej przez legendarnego gorczańskiego bacę Tomasza Chlipałę, zwanego Bulandą. Za Jaworzyną Kamienicką znajduje się szczyt Turbacza.

Świnkówka.
Świnkówka.
Świnkówka.

Po krótkim odpoczynku ruszamy dalej. Szlak wprowadza nas na chwilkę do lasu, po czym wychodzi na rozległą połać Gorca Kamienickiego. Podchodzimy jeszcze parędziesiąt metrów pod górkę, po czym przed laskiem porastającym wierzchołek wzniesienia skręcamy w prawo. Przechodzimy przez przerwę w drewnianym ogrodzeniu, po czym podążamy lekko w dół na płytka przełęcz przed Gorcem, którego bliski już wierzchołek wznosi się na wprost nas. Polana Gorc Kamienicki jest olśniewająca, zarówno ona sama w sobie, jak też niemal dookólna panorama. Jest bardzo szeroka i ujmująca, choć jej dystans ograniczają zanieczyszczenia powietrza. Obejmuje widoki na cztery strony świata: na południe, gdzie wznoszą się Tatry, Magura Spiska, Pasmo Lubania i Pieniny; na północ, gdzie leży Beskid Wyspowy od Lubonia Wielkiego po Modyń; na wschód gdzie znajduje się Beskid Sądecki; na zachód, gdzie mamy Kudłoń i głęboką dolinę Kamienickiego Potoku.

Wchodzimy na Gorc Kamienicki.
Wchodzimy na Gorc Kamienicki. W oddali widać szczyt Gorca.

Gorc Kamienicki.
Gorc Kamienicki - polana i wierzchołek.

Gorc Kamienicki.
W kierunku Gorca.

Gorc Kamienicki.
Gorc Kamienicki.

Widok na dolinę Kamienicy.
Widok na dolinę Kamienicy.

Gorc Kamienicki.
Gorc Kamienicki. Z tyłu widać wierzchołek Gorca Kamienickiego.

Zbliżamy się do lesistego stoku Gorca. Słońce wciąż silnie promieniuje, lecz śnieg utrzymuje się dzięki temperaturze na granicy jego topnienia. Mijamy stojącą po prawej bacówkę i wchodzimy do lasu. Dróżka szlaku nieco podrywa się w górę. Drzewa porastające stok nie rosną gęsto. Wiele z tych drzew wygląda na usychające. Tuż pod wierzchołkiem rośnie nowe pokolenie świerków. O godzinie 12.30 osiągamy szczyt Gorc (1228 m n.p.m.).

Gorc.
Przed nami Gorc.

Las pod szczytem Gorca.
Las pod szczytem Gorca.

Gorc.
Szczyt.

Zrzucamy plecaki. Brakuje tutaj tylko leżaków, ale i tak nie wzięliśmy strojów do opalania. Szkoda. Od ostatniej naszej wizyty na szczycie Gorca wiele się zmieniło. Część rosnących na nim drzew została wycięta, w 2015 roku wzniesiono 20-metrową wieżę widokową. Dawno temu na Gorcu stała drewniana wieża triangulacyjna, z której oglądać można było szeroką panoramę, która sięgała nawet Krakowa odległego stąd o 80 km. Z obecnej wieży widokowej zapewne tez można by zobaczyć Kraków, ale trzeba by przyjść tutaj może o poranku, kiedy powietrze jest bardziej klarowne. Jednak i bez Krakowa dzisiejsza panorama z wieży na Gorcu obejmuje mnóstwo szczegółów, że trudno je wszystkie wymienić.

Z wieży widokowej.
Z wieży widokowej.

Widok w kierunku południowym i południowo-zachodnim.
Widok w kierunku południowym i południowo-zachodnim.

Widok w kierunku zachodnim.
Widok w kierunku zachodnim.

Widok w kierunku zachodnim i północno-zachodnim.

Widok w kierunku wschodnim.
Widok w kierunku wschodnim.

Widok w kierunku północno-wschodnim.
Widok w kierunku północno-wschodnim.

Widok na Gorc Kamienicki.
Widok w kierunku północnym na Gorc Kamienicki.
Z lewej widoczna Świnkówka. W tle Beskid Wyspowy.

Wierzchołek Gorca z wieży widokowej.
Wierzchołek Gorca z wieży widokowej.

Gorce rzucają dzisiaj urok na wszystkich, którzy postanowili do nich wybrać się na wycieczkę. Całkiem możliwe, że będą dzisiejszej nocy tematem przewodnim pięknego, spokojnego snu, po którym zatęsknimy jeszcze bardziej do gorczańskich ośnieżonych grzbietów i polan. Być może stanie się tak, bo papieski szlak jeszcze dzisiaj nie wyprowadzi nas z Gorców. Dla Renii, Maćka, Gosi, Huberta, a przede wszystkim siedmioletniej Julii szczyt Gorca zapamiętany zostanie jako ten, na którym stali się właścicielami drobnego, ale jakże ślicznego souveniru: Górskiej Odznaki Turystycznej PTTK w stopniach popularnym i brązowym. Wielkie gratulacje. To ładny dodatek do pasji gór i wędrowania po nich, niekiedy odkrywanej bardzo późno (trzeba dodać - niestety, bo najczęściej przeradza się ona w wielką pasję życiową). Piękno odkrywania gór jest niezwykłe, pozostawia ogromną ilość cudownych wspomnień i tęsknot. Mogła by to być nigdy niekończąca się opowieść, ale przecież czas biegnie do przodu. Świat jest piękny, więc jak nie wykorzystywać danego nam czasu na kontemplowanie się tym pięknem.

Grupka grupy na Gorcu [fot. Hubert Okojew].
Grupka grupy na Gorcu [fot. Hubert Okojew].

Gorc (1228 m n.p.m.).
Gorc (1228 m n.p.m.).

Gorc dziś nas olśnił. Otoczył niezwykłym pejzażem zimowym, jakiego na co dzień trudno doświadczyć. Najprzyjemniejsza decyzja byłaby teraz taka: wędrujemy dalej grzbietem w kierunku Jaworzyny Kamienickiej, a potem idziemy na Turbacz, tak jak kiedyś parę lat temu w piękny sierpniowy dzień, kiedy wylegiwaliśmy się na polanie obok Kapliczki Bulandy, a potem żegnaliśmy dzień przy ognisku na pod Turbaczem. Dzisiaj można by zrobić dokładnie to samo, bo ten dzień zimowy jest właśnie też tak piękny.

Papieski szlak prowadzi nas dzisiaj jednak ku dolinie. Księżyc pojawił się wcześnie na niebie. Zbliża się do pełni. Słońce jednak wciąż goreje i króluje na niebie. Opuszczamy szczyt Gorca o godzinie 13.30. Kierujemy się na południowy zachód. Po 5 minutach docieramy do rozstaju, gdzie odbijamy za zielonymi znakami szlaku na południe. Wchodzimy na grzbiet boczny oddzielający dolinę potoku Jamne od doliny potoku Gorcowego. Grzbiet obniża się do doliny Ochotnicy. Wydeptaną w śniegu ścieżka wije się przez malowniczy las, a potem przez z rzadka rosnące młode świerki. Pomiędzy nimi pojawiają się znów polanki i polany, osłonecznione promieniami. Śnieżek skrzy się w blasku słońca, które powoli zbliża się już do zachodniego horyzontu. Jednak jeszcze pozostało nam kilka godzin, zanim schowa się za nim zupełnie.

Księżyc.
Księżyc pojawił się dziś wcześnie na niebie.

Wieża widokowa na Gorcu.
Wieża widokowa na Gorcu.

Szlak w kierunku Jaworzyny Kamienickiej.
Szlak w kierunku Jaworzyny Kamienickiej.

Początek szlaku do Ochotnicy Górnej.
Początek szlaku do Ochotnicy Górnej.

Zarastający Gorc Gorcowski.
Zarastający Gorc Gorcowski.

Gorc Gorcowski.
Gorc Gorcowski.

Gorc Gorcowski.
Gorc Gorcowski.

Gorc Gorcowski.
Gorc Gorcowski.

Piękna zimowa aura zagościła w Gorcach, ale szlaki nie są zasypane dużą warstwą śniegu. Jest ślicznie biało. Nastała aura podobna do przede dnia przedwiośnia, choć w rzeczywistości mamy środek zimy. Panuje przyjemna temperatura w okolicy zera stopni Celsjusza, ledwie powstrzymująca śnieg przed topnieniem.

Wchodzimy w ciąg widokowych polan tzw. Hal Gorcowskich. Dawniej były one użytkowane przez mieszkańców przysiółka Gorcowe należącego do Ochotnicy Dolnej. Pełno było na nich różnych stodółek, szałasików. Z Hal Gorcowskich pozyskiwano siano, były też wówczas wypasane. W sezonie wypasowym tętniło tu pasterskie życie. W latach 70-tych XX wieku gospodarka ta zanikła z powodów ekonomicznych. Znaczne połacie istniejących niegdyś tutaj łąk i pastwisk już zarosły. To samo grozi tym, które pozostały.

Hale Gorcowskie.
Hale Gorcowskie.

Hale Gorcowskie.
Hale Gorcowskie nad doliną potoku Gorcowego.

Powoli oddalamy się od Gorca, który teraz bez wahania można zidentyfikować dzięki wystającej ponad lasem wieży widokowej. Zbliżamy się zaś do Lubania zwieńczonego podobną wieżą widokową, kolejnego celu znajdującego się na trasie Małopolskiego Szlaku Papieskiego. O godzinie 14.15 znajdujemy się na dolnym końcu Hal Gorcowych. Stoi tu murowana kapliczka z przedstawieniem figuralnym Maryi trzymającej na kolanach zdjętego z krzyża Jezusa. Jest ono wzorowane na słynnej rzeźbie Michała Anioła stworzonej w latach 1498-1500 znajdującej się w Bazylice św. Piotra w Rzymie, znanej pod nazwą pietà watykańska. Przed kapliczką znajduje się ołtarz polowy. Kilka metrów dalej jest tablica informacyjna z mapą szlaków turystycznych oraz krótkim opisem szlaków papieskich w Gorcach. Poprzedza go cytat słów Jana Pawła II „Ja tam u was byłem... - pilnujcie mi tych szlaków”. Słowa te pochodzą z dwóch wypowiedzi papieża: Pierwsza część wypowiedziana została w 2001 roku, kiedy Jan Paweł II wspominał Ochotnicę. Druga cześć została przez niego wypowiedziana w 1979 roku podczas spotkania eucharystycznego z mieszkańcami gór w Nowym Targu.

Gorc z Hal Gorcowskich.
Gorc z Hal Gorcowskich.

Gorc z Hal Gorcowskich.
Gorc z Hal Gorcowskich.

Jeden ze starych szałasów na Halach Gorcowskich.
Jeden ze starych szałasów na Halach Gorcowskich.

Fragment leśny.
Fragment leśny.

Dolne partie Hal Gorcowskich.
Dolne partie Hal Gorcowskich.

Kapliczka na Hali Gorcowskiej.
Kapliczka na Hali Gorcowskiej.

Wnętrze kapliczki.
Wnętrze kapliczki.

Szlak do Ochotnicy Dolnej.
Ślicznie biało.

Szlak do Ochotnicy Dolnej.
W drodze.

Zbliża się godzina piętnasta, a my wciąż schodzimy przecinając kolejne polany z których rozciągają się rozległe widoki na Pasmo Lubania i głęboką dolinę Ochotnicy, z lewej na Beskid Sądecki. Wschodnie stoki powoli ogarnia cień - słońce jest coraz bliżej zachodu. Spoglądamy w oblicze zachodzącego słońca na jednej z polan leżącej na zachodnim zboczu grzbietu. Za tą polaną szlak ewidentnie obniża się ku dolinie wpadając w stromy parów, a potem na dróżki prowadzące do przysiółka Gorcowe. O godzinie 15.40 wchodzimy na szosę przysiółka.

Słońce schodzi już co raz niżej.
Słońce schodzi już co raz niżej.

Ostatnia polana.
Ostatnia polana.

Ostatnie posiady przed zejściem do Ochotnicy.
Ostatnie posiady przed zejściem do Ochotnicy.

Szlak przechodzi parowem.
Szlak przechodzi parowem.

Widzimy już dolinę Gorcowego.
Widzimy już dolinę Gorcowego.

Przysiółek Gorcowe.
Przysiółek Gorcowe.

Potok Gorcowe.
Potok Gorcowe.

Widok na Pasmo Lubania.
Widok na Pasmo Lubania.

Przysiółek Gorcowe leży w bocznej dolinie przez którą płynie potok Gorcowe. Maszerujemy szosą w dół doliny. Po 20 minutach dochodzimy do mostu nad potokiem Ochotnica. Tutaj potok Gorcowe kończy swój bieg wpadając do Ochotnicy. Tutaj też kończymy dzisiejszą wędrówkę.

Na wieży widokowej
w magicznych okularach [fot. Hubert Okojew]
Przed nami Lubań chowa się i pojawia w przepływających chmurach. Czeka na nas, bo tam na niego poprowadzi nas kolejny etap tej wędrówki. Będzie to ostatni gorczański etap głównej trasy Małopolskiego Szlaku Papieskiego, który obejmuje niemal całą długość Gorców. Nie ma się temu co dziwić, bo góry były ulubionym miejscem odpoczynku Karola Wojtyły, tak samo jak dla nas i wielu innych turystów. Pozostawiają w nas mnóstwo radości i wzruszeń, ale nie zupełnie ze względu na dzisiejszą cudowną aurę, bo przecież wspaniałość każdej wycieczki odbywanej w tak licznej grupie wynika z cudowności ludzi, którzy ją tworzą i chcą ze sobą być i wędrować, dzielić się radościami, smutkami i wzruszeniami, obdarzać ogromną sympatią i życzliwością. Fajnie być w takiej grupie. Dziękujemy za to.


Kolekcjonerska Karta Etapu


GALERIE FOTOGRAFICZNE:
Gorc Gorcowski



Udostępnij:

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz


Życie jest zbyt krótkie, aby je przegapić.

Liczba wyświetleń

Popularne posty (ostatnie 30 dni)

Etykiety

Archiwum bloga

Z nimi w górach bezpieczniej

Zapamiętaj !
NUMER RATUNKOWY
W GÓRACH
601 100 300

Mapę miej zawsze ze sobą

Stali bywalcy

Odbiorcy


Wyrusz z nami na

Główny Szlak Beskidu Wyspowego


ETAP DATA, ODCINEK
1
19.11.2016
[RELACJA]
Szczawa - Jasień - Ostra - Ogorzała - Mszana Dolna
2
7.01.2017
[RELACJA]
Mszana Dolna - Potaczkowa - Rabka-Zdrój
3
18.02.2017
[RELACJA]
Rabka-Zdrój - Luboń Wielki - Przełęcz Glisne
4
18.03.2017
[RELACJA]
Przełęcz Glisne - Szczebel - Kasinka Mała
5
27.05.2017
[RELACJA]
Kasinka Mała - Lubogoszcz - Mszana Dolna
6
4.11.2017
[RELACJA]
Mszana Dolna - Ćwilin - Jurków
7
9.12.2017
[RELACJA]
Jurków - Mogielica - Przełęcz Rydza-Śmigłego
8
20.01.2018
[RELACJA]
Przełęcz Rydza-Śmigłego - Łopień - Dobra
9
10.02.2018
[RELACJA]
Dobra - Śnieżnica - Kasina Wielka - Skrzydlna
10
17.03.2018
[RELACJA]
Skrzydlna - Ciecień - Szczyrzyc
11
10.11.2018
[RELACJA]
Szczyrzyc - Kostrza - Tymbark
12
24.03.2019
[RELACJA]
Tymbark - Kamionna - Żegocina
13
14.07.2019
[RELACJA]
Żegocina - Łopusze - Laskowa
14
22.09.2019
[RELACJA]
Laskowa - Sałasz - Męcina
15
17.11.2019
[RELACJA]
Męcina - Jaworz - Limanowa
16
26.09.2020
[RELACJA]
Limanowa - Łyżka - Pępówka - Łukowica
17
5.12.2020
[RELACJA]
Łukowica - Ostra - Ostra Skrzyż.
18
6.03.2021
[RELACJA]
Ostra Skrzyż. - Modyń - Szczawa

Smaki Karpat

Wołoskimi śladami

Główny Szlak Beskidzki

21-23.10.2016 - wyprawa 1
Zaczynamy gdzie Biesy i Czady,
czyli w legendarnych Bieszczadach

BAZA: Ustrzyki Górne ODCINEK: Wołosate - Brzegi Górne
Relacje:
13-15.01.2017 - Bieszczadzki suplement do GSB
Biała Triada z Biesami i Czadami
BAZA: Ustrzyki Górne
Relacje:
29.04.-2.05.2017 - wyprawa 2
Wielka Majówka w Bieszczadach
BAZA: Rzepedź ODCINEK: Brzegi Górne - Komańcza
Relacje:
16-18.06.2017 - wyprawa 3
Najdziksze ostępy Beskidu Niskiego
BAZA: Rzepedź ODCINEK: Komańcza - Iwonicz-Zdrój
Relacje:
20-22.10.2017 - wyprawa 4
Złota jesień w Beskidzie Niskim
BAZA: Iwonicz ODCINEK: Iwonicz-Zdrój - Kąty
Relacje:
1-5.05.2018 - wyprawa 5
Magurskie opowieści
i pieśń o Łemkowyni

BAZA: Zdynia ODCINEK: Kąty - Mochnaczka Niżna
Relacje:
20-22.07.2018 - wyprawa 6
Ziemia Sądecka
BAZA: Krynica-Zdrój ODCINEK: Mochnaczka Niżna - Krościenko nad Dunajcem
Relacje:
7-9.09.2018 - wyprawa 7
Naprzeciw Tatr
BAZA: Studzionki, Turbacz ODCINEK: Krościenko nad Dunajcem - Rabka-Zdrój
Relacje:
18-20.01.2019 - wyprawa 8
Zimowe drogi do Babiogórskiego Królestwa
BAZA: Jordanów ODCINEK: Rabka-Zdrój - Krowiarki
Relacje:
17-19.05.2019 - wyprawa 9
Wyprawa po wschody i zachody słońca
przez najwyższe partie Beskidów

BAZA: Markowe Szczawiny, Hala Miziowa ODCINEK: Krowiarki - Węgierska Górka
Relacje:
22-24.11.2019 - wyprawa 10
Na śląskiej ziemi kończy się nasza przygoda
BAZA: Równica ODCINEK: Węgierska Górka - Ustroń
Relacje:

GŁÓWNY SZLAK WSCHODNIOBESKIDZKI

termin 1. wyprawy: 6-15 wrzesień 2019
odcinek: Bieszczady Wschodnie czyli...
od Przełęczy Użockiej do Przełęczy Wyszkowskiej


termin 2. wyprawy: wrzesień 2023
odcinek: Gorgany czyli...
od Przełęczy Wyszkowskiej do Przełęczy Tatarskiej


termin 3. wyprawy: wrzesień 2024
odcinek: Czarnohora czyli...
od Przełęczy Tatarskiej do Gór Czywczyńskich

Koszulka Beskidzka

Niepowtarzalna, z nadrukowanym Twoim imieniem na sercu - koszulka „Wyprawa na Główny Szlak Beskidzki”.
Wykonana z poliestrowej tkaniny o wysokim stopniu oddychalności. Nie chłonie wody, ale odprowadza ją na zewnątrz dając wysokie odczucie suchości. Nawet gdy pocisz się ubranie nie klei się do ciała. Wilgoć łatwo odparowuje z niej zachowując jednocześnie komfort cieplny.

Fascynujący świat krasu

25-27 lipca 2014 roku
Trzy dni w Raju... Słowackim Raju
Góry piękne są!
...można je przemierzać w wielkiej ciszy i samotności,
ale jakże piękniejsze stają się, gdy robimy to w tak wspaniałym towarzystwie – dziękujemy Wam
za trzy niezwykłe dni w Słowackim Raju,
pełne serdeczności, ciekawych pogawędek na szlaku
i za tyleż uśmiechu.
24-26 lipca 2015 roku
Powrót do Słowackiego Raju
Powróciliśmy tam, gdzie byliśmy roku zeszłego,
gdzie natura stworzyła coś niebywałego;
gdzie płaskowyże pocięły rokliny,
gdzie Spisza i Gemeru łączą się krainy;
by znów wędrować wąwozami dzikich potoków,
by poczuć na twarzy roszące krople wodospadów!
To czego jeszcze nie widzieliśmy – zobaczyliśmy,
gdy znów w otchłań Słowackiego Raju wkroczyliśmy!


19-21 sierpnia 2016 roku
Słowacki Raj 3
Tam gdzie dotąd nie byliśmy!
Przed nami kolejne trzy dni w raju… Słowackim Raju
W nieznane nam dotąd kaniony ruszymy do boju
Od wschodu i zachodu podążymy do źródeł potoków
rzeźbiących w wapieniach fantazję od wieków.
Na koniec pożegnalny wąwóz zostanie na południu,
Ostatnia droga do przebycia w ostatnim dniu.

           I na całe to krasowe eldorado
spojrzymy ze szczytu Havraniej Skały,
           A może też wtedy zobaczymy
to czego dotąd nasze oczy widziały:
           inne słowackie krasy,
próbujące klasą dorównać pięknu tejże krainy?
           Niech one na razie cierpliwie
czekają na nasze odwiedziny.

7-9 lipca 2017 roku
Słowacki Raj 4
bo przecież trzy razy to za mało!
Ostatniego lata miała to być wyprawa ostatnia,
lecz Raj to kraina pociągająca i w atrakcje dostatnia;
Piękna i unikatowa, w krasowe formy bogata,
a na dodatek zeszłego roku pojawiła się w niej ferrata -
przez dziki Kysel co po czterdziestu latach został otwarty
i nigdy dotąd przez nas jeszcze nie przebyty.
Wspomnień czar ożywi też bez większego trudu
fascynujący i zawsze urzekający kanion Hornadu.
Zaglądnąć też warto do miasta mistrza Pawła, uroczej Lewoczy,
gdzie w starej świątyni świętego Jakuba każdy zobaczy
najwyższy na świecie ołtarz, wyjątkowy, misternie rzeźbiony,
bo majster Paweł jak Wit Stwosz był bardzo uzdolniony.
Na koniec zaś tej wyprawy - wejdziemy na górę Velka Knola
Drogą niedługą, lecz widokową, co z góry zobaczyć Raj pozwala.
Słowacki Raj od ponad stu lat urodą zniewala człowieka
od czasu odkrycia jej przez taternika Martina Rótha urzeka.
Grupa od tygodni w komplecie jest już zwarta i gotowa,
Kaniony, dzikie potoki czekają - kolejna rajska wyprawa.


Cudowna wyprawa z cudownymi ludźmi!
Dziękujemy cudownym ludziom,
z którymi pokonywaliśmy dzikie i ekscytujące szlaki
Słowackiego Raju.
Byliście wspaniałymi kompanami.

Miało być naprawdę po raz ostatni...
Lecz mówicie: jakże to w czas letni
nie jechać znów do Słowackiego Raju -
pozwolić na zlekceważenie obyczaju.
Nawet gdy niemal wszystko już zwiedzone
te dzikie kaniony wciąż są dla nas atrakcyjne.
Powiadacie też, że trzy dni w raju to za krótko!
skoro tak, to czy na cztery nie będzie zbyt malutko?
No cóż, podoba nam się ten kras,
a więc znów do niego ruszać czas.
A co wrzucimy do programu wyjazdu kolejnego?
Może z każdego roku coś jednego?
Niech piąty epizod w swej rozciągłości
stanie się powrotem do przeszłości,
ruszajmy na stare ścieżki, niech emocje na nowo ożyją
gdy znów pojawimy się w Raju z kolejną misją!

15-18 sierpnia 2018 roku
Słowacki Raj 5
Retrospekcja
Suchá Belá - Veľký Sokol -
- Sokolia dolina - Kyseľ (via ferrata)

Koszulka wodniacka

Tatrzańska rodzinka

Wspomnienie


519 km i 18 dni nieustannej wędrówki
przez najwyższe i najpiękniejsze partie polskich Beskidów
– od kropki do kropki –
najdłuższym górskim szlakiem turystycznym w Polsce


Dorota i Marek Szala
Główny Szlak Beskidzki
- od kropki do kropki -

WYRÓŻNIENIE
prezentacji tego pasjonującego przedsięwzięcia na



za dostrzeżenie piękna wokół nas.

Dziękujemy i cieszymy się bardzo,
że nasza wędrówka Głównym Szlakiem Beskidzkim
nie skończyła się na czerwonej kropce w Ustroniu,
ale tak naprawdę doprowadziła nas aż na
Navigator Festival 2013.

Napisz do nas