Kłodzka Góra i Szeroka Góra

Po cztero i półgodzinnej autokarowej podróży zatrzymujemy się na Przełęczy Kłodzkiej, znajdującej się mniej więcej w połowie drogi między Kłodzkiem i Złotym Stokiem. Jej siodło rozdziela Góry Bardzkie i Góry Złote, a tym samym Sudety Wschodnie i Sudety Środkowe. Dzisiaj kierujemy się w stronę grzbietu Gór Bardzkich, ciągnącego się przez 20 km do Przełęczy Srebrnej znajdującej się na północnym zachodzie, za którą początek ma kolejne górskie pasmo.

TRASA:

Przełęcz Kłodzka (482 m n.p.m.) Podzamecka Kopa (niem. Passberg; 615 m n.p.m.) Przełęcz Podzamecka (596 m n.p.m.) Grodzisko (734 m n.p.m.) Jelenia Kopa (747 m n.p.m.) Trzy Granice węzeł szlaków Kłodzka Góra (niem. Glatzenberg, 765 m n.p.m.) Szeroka Góra (770 m n.p.m.) węzeł szlaków Trzy Granice Jelenia Kopa (747 m n.p.m.) Grodzisko (734 m n.p.m.) Przełęcz Podzamecka (596 m n.p.m.) Podzamecka Kopa (niem. Passberg; 615 m n.p.m.) Przełęcz Kłodzka (482 m n.p.m.)

OPIS:

Z Przełęczy Kłodzkiej (482 m n.p.m.) wyruszamy o godzinie 14.35. Idziemy niebieskim szlakiem, który przez chwilkę prowadzi łagodnie wznosząca się dróżką leśną, po czym przed nami pojawia się bardzo strome zbocze - rozpoczynamy mozolne, choć niezbyt długie podejście. Po 25 minutach osiągamy szczyt Podzameckiej Kopy (niem. Passberg, 615 m n.p.m.), pierwszy od południowo-wschodniej strony szczyt w grzbiecie.

Początek podejścia na Podzamecką Kopę.

Podzamecka Kopa (niem. Passberg; 615 m n.p.m.).

Za Podzamecką Kopą obniżamy nieznacznie wysokość osiągając po pięciu minutach marszu Przełęcz Podzamecką. Wkrótce niebieski szlak odchodzi z drogi leśnej na ścieżkę w lewo, wspinającą się na wyraźnie zarysowany wierzchołek Grodziska (734 m n.p.m.). Szlak wiedzie cały czas lasem głównie świerkowym, z dużą domieszką buka, a także innych gatunków drzew liściastych. Droga leśną, którą opuściliśmy biegnie poniżej szczytu Grodziska. Warto wiedzieć, że jest ona jednym z nielicznych tutaj miejsc widokowych. Widać z niej zbiornik Topole, a na prawo od niego fragment sąsiadującego z nim zbiornika Kozielno, powstałe w wyniku zalania wyrobisk żwirowni spiętrzonymi wodami Nysy Kłodzkiej. Spiętrzenie to ma charakter przeciwpowodziowy, jak też wykorzystywane jest do celów energetycznych. U ujścia obu zbiorników zbudowane są elektrownie wodne. Oba zbiorniki tworzą Zalew Paczkowski. Za Zalewem Paczkowskim widoczne są wiatraki farmy wiatrowej „Lipniki" położonej na terenie gminy Kamiennik.

Widok z drogi podszczytowej na Grodzisku w kierunku północno-wschodnim.

Zbliżenie na Zalew Paczkowski. W dali widoczne wiatraki farmy wiatrowej „Lipniki".

Schodzimy z Grodziska i lekkim podejściem o godzinie 15.25 przechodzimy szczyt Jeleniej Kopy (747 m n.p.m.). Dalej łagodnie, wśród wysokich świerków przemieszczamy się na przełęcz Trzy Granice, skąd spokojnie podchodzimy na obniżenie pomiędzy dwoma nieodległymi szczytami Gór Bardzkich. Stoi tu oznaczenie węzła szlaków. Niebieski szlak biegnie dalej grzbietem Gór Bardzkich, natomiast w tym miejscu krzyżuje się on z żółtym szlakiem z Kłodzka, który niedawno kończył się na niebieskim szlaku, a obecnie poprowdzony jest nieco dalej na wschód na szczyt Szerokiej Góry, najwyższy szczyt Gór Bardzkich.

Przed przełęczą Trzy Granice.

Na węźle szlaków skręcamy w lewo na żółty szlak, który prowadzi nas na szczyt Kłodzkiej Góry. Żółty szlak nie prowadzi dokładnie pod słupek z tabliczka szczytową, ale kilkanaście metrów od niej. Patrzymy na prawo by nie minąć krótkiej ścieżki dojściowej. Zalesiony szczyt Kłodzkiej Góry (niem. Glatzenberg; 765 m n.p.m.) osiągamy o godzinie 15.35. Do niedawna był to najwyższy punkt Gór Bardzkich do którego prowadził znakowany szlak turystyczny. Obecnie domalowano żółte znaki również na sąsiedni szczyt Szerokiej Góry, która z wysokością około 770 m n.p.m. stanowi najwyższą kulminację Gór Bardzkich. Na mapach wysokość Szerokiej Góry podawana jest jako 767 m n.p.m. (wydawnictwo Sygnatura).

Kłodzka Góra (niem. Glatzenberg, 765 m n.p.m.).

Kłodzka Góra (niem. Glatzenberg, 765 m n.p.m.).

Po krótkiej przerwie na sesję foto w ciągu niespełna 10 minut przemieszczamy się na Szeroką Górę. Tam robimy kolejną sesję i przerwę należną zdobywcom szczytów do górskich koron. Zaskakującą ciekawostką są tutaj dwie tabliczki szczytowe, z których jedna podaje wysokość 770 m n.p.m., a druga 747 m n.p.m. (23 metry różnicy!). Której wierzyć?

Szeroka Góra.

Szeroka Góra (770 m n.p.m.).

Z najwyższych szczytów Gór Bardzkich wracamy na Przełęcz Kłodzką tą samą drogą, którą tutaj przyszliśmy. Najpierw do węzła szlaku, a potem już niebieskim przemierzając rozległe lasy świerkowe i świerkowo-bukowe. Tutaj to się oddycha, pomimo wyczuwalnego zaduchu, jaki unosi się ponad nami, ponad koroną lasu.

Pod szczytem Szerokiej Góry.

Las na Szerokiej Górze.

Zejście na Przełęcz Kłodzką.

Była to bardzo krótka wędrówka mało uczęszczanymi szlakami Gór Bardzkich. Nastawiona była na najwyższe ich kulminacje. Nie mniej doznaliśmy przyjemność przemierzania leśnych głuszy, pokonywania wzniesień wśród cieni lasu osłaniających przed gorejącym słońcem. Wędrówka ta poszerza nasze kolekcje systematyzowane w ramach górskich koron.

Udostępnij: