W krainie skalnych miast: Błędne Skały, Bor

Przejście Błędnych Skał zawsze przynosi frajdę. Wydawać by się mogło, że kolejny raz tutaj spędzony będzie czasem nudnym. Jakże to błędne myślenie. Tęskniliśmy za tym miejscem z sentymentem do dawnych podróży. Trasę przez labiryt Błędnych Skał  jesteśmy odtwarzać z pamięci, ale zobaczyć je ponownie na własne oczy przynosi radość cudownych wspomnień, w tym tych pierwszych, kiedy tu dotarliśmy podczas pokonywnania Głównego Szlaku Sudeckiego. Podobne radosne uczucia towarzyszyły nam kilka godzin wcześniej, kiedy byliśmy na wzgórzu Grodziec. Tam też wspominaliśmy stare ścieżki i wychwytywaliśmy to co się na nich zmieniło przez ten czas miniony. Błędne Skały zostały niezmienione, może tylko drzewa na nich trochę podrosły. Przez ten czas my również staliśmy się trochę starsi, ale duchem wciąż jesteśmy tacy sami. Po przejściu labiryntu Błędnych Skał wracamy obejściem do ich początku mijając przy okazji najwyższy punkt Gór Stołowych na ziemi czeskiej – Bor. Dzisiaj nad głazem wyznaczającym ten punkt jest platforma widokowa. Nie było jej gdy pierwszy raz zaliczaliśmy ten punkt. Wówczas można było bez trudności dotknąć głazu ze słupkiem granicznym, który wyznacza najwyższy szczyt Gór Stołowych w Czechach. Było wesoło, ciekawie i trochę więcej wody w korytarzach skalnych, bo ostatnimi dniami intensywnie padało. Przejście Błędnych Skał z licznymi przystankami zajęło nam godzinkę. Powrót do punktu wyjścia nie więcej jak kwadrans.

TRASA:

Błędne Skały, parking (838 m n.p.m.) Błędne Skały, wejście (839 m n.p.m.) Błędne Skały Błędne Skały, wyjście (843 m n.p.m.) Bor (828 m n.p.m.) Błędne Skały, wejście (839 m n.p.m.) Błędne Skały, parking (838 m n.p.m.)

Błędne Skały (niem. Wilde Löcher) to niezwykły labirynt skał tworzący swoiste skalne miasto, położony na wysokości 853 m n.p.m. Stanowi północno-zachodnią część wierzchowiny o nazwie Stoliwo Skalniak (840-850 m n.p.m.) w Górach Stołowych, które ma postać wyrównanej rozległej wierzchowiny piaskowcowej o długości około 5 km i szerokości 1 km. Jest ono wielkim ostańcem pozostałym po najwyżej położonej płycie skalnej. Podcięta jest pionowymi ścianami, które częściowo stanowią pozostałość wyrobisk po eksploatacji piaskowca. Oprócz Błędnych Skał, w stoliwie wyróżnić można wzniesienia: Ptak, Ptasia Góra i Skalniak. Wierzchowina stoliwa prawie w całości porośnięta jest lasem świerkowo-sosnowym z domieszką brzozy. Na wierzchowinie występują rzadkie rośliny chronione oraz liczne gatunki mchów, porostów i wątrobowców.

Błędne Skały budują piaskowce, których grube pokłady osadziły się na dnie górnokredowego morza. W trzeciorzędzie, w czasie orogenezy alpejskiej wydźwignięte zostały wraz z całymi Sudetami, po czym rozpoczął się długotrwały okres erozji i odprowadzania zwietrzeliny. Jednak na skutek nierównej odporności poszczególnych warstw skalnych na wietrzenie i poszerzania szczelin, powstały w nich głębokie na kilka metrów korytarze o różnej szerokości, tworzące niezwykły labirynt, a w nim unikalne formy skalne o niespotykanych kształtach – fantazyjne skalne maczugi, grzyby, czy słupy. Skalnymi korytarzami wytyczono trasę turystyczną, przechodzącą obok najefektowniejszych formacji jak Stołowy Głaz, Tunel, Kuchnia, Wielka Sala czy Kurza Stopka. Najwęższe miejsca przejścia trasy mają zaledwie kilkadziesiąt centymetrów szerokości. Na terenie Błędnych Skał znajduje się punkt widokowy na platformie o nazwie „Skalne Czasze”. Widoczny stąd jest m.in. Szczeliniec Wielki i Mały, Broumovska Vrchovina, miejscowość Machov, a przy dobrej widoczności zobaczyć można także Karkonosze.

Po II drugiej wojnie światowej Błędne Skały najczęściej nazywane były Wilczymi Dołami. Czasami porównywano je do ruin zamczyska. Z kolei według legendy Błędne Skały stworzył Liczyrzepa.

W drodze powrotnej po przejściu labiryntu Błędnych Skał przeszliśmy przez najwyższy punkt czeskiej części Gór Stołowych – Bor (828 m n.p.m., 50°28’45.5″N, 16°17’39.0″E), znajdujący się kilka metrów od słupka granicznego III/173. Ciekawostką jest, że ów słupek graniczny umieszczony jest na głazie zwanym „Głazem Trzech Krzyży”. Był to strzeżony punkt celny między Hrabstwem Kłodzkim a Królestwem Czech. Na głazie tym znajduje się szereg dat, które, jak mówi legenda, ryto dla upamiętnienia przyłapania przemytników. W rzeczywistości napisy na głazie związane są najpewniej ze znajdującym się w tym miejscu stykiem trzech granic: dóbr náchodskich w Czechach oraz domen królewskich i dóbr Czermna na ziemi kłodzkiej.

FOTORELACJA

fot. Beata Pawełek

fot. Beata Pawełek

Udostępnij: