W krainie skalnych miast: Grodczyn

Na Grodczyn wychodzimy od strony szosy E67. Jest to trasa europejska przebiegająca od Finlandii do Europy Środkowej. Podejście na górę rozpoczynamy o godzinie 10.30, a zaczynamy w miejscu, gdzie potok Trzemiele uchodzi do potoku Wyżnik. Najpierw krótko asfaltową drogą prowadzącą do jednego tu domostwa, potem drogą leśną, jedną z dwóch dróżek odchodzących w górę zalesionego zbocza, która w końcówce okazuje się być nieco zarośnięta. Wnet jednak docieramy na grzbietową dróżkę, która poprowadzony jest Główny Szlak Sudecki. Szlakowi temu niedawno zmieniono tutaj przebieg. Przedtem prowadził dróżką pod szczytem Grodczyna, a obecnie przechodzi przez szczyt. Przed wierzchołkiem przecinamy wykarczowany obszar lasu, a potem bitą drogą dojazdową do przekaźnika telewizyjnego osiągamy szczyt Grodczyn, nazywanego czasami Grodzcem, choć nazwa Grodziec odnosi się raczej do całego grzbietu. Grodczyn (803 m n.p.m.) jest najwyższym szczytem Wzgórz Lewińskich. Na szczycie stajemy o godzinie 11.30.

Szczyt oferuje częściowe widoki na północny wschód. Tam stoi mniej drzew. Odpoczywamy chwilkę, po czym schodzimy tą samą dróżką Głównego Szlaku Sudeckiego. Trzymamy się tego szlaku dłużej. Wyprowadza nas na malownicze łąki otaczające wzniesienie Grzywacza (732 m n.p.m.). Potem skręcamy pomiędzy Grzywacza i sąsiednie wzgórze Gomoła (733 m n.p.m.), przed którą rozlewa się zarastające oczko Bukowego Stawku. Stamtąd wspinamy się na Gomołę, aby zobaczyć pozostałości Zamku Homole. Od czasu naszego ostatniego pobytu tutaj widać wyrażne zmiany. Do ruin prowadzi obecnie szeroki drewniany podest. Ustawiono przy nim również tablice informacyjne. Od godziny 12.25 do godziny 13.00 spędzamy czas przy ruinach murów zamkowych. Schodzimy z powrotem do Głównego Szlaku Sudeckiego, który prowadzi dalej wspólnie ze szlakiem niebieskiem na Ludowe (675 m n.p.m.) a stamtąd zielonym szlakiem do szosy E67, przy której na parkingi TIR czeka na nas autokar. O godzinie 13.20 odjeżdżamy.

TRASA:

Zielone Ludowe II (406 m n.p.m.) – przełęcz pod Grodczynem (szlak GSS) Grodczyn (803 m n.p.m.) Bukowy Stawek (702 m n.p.m.) Gomoła, Zamek Homole (733 m n.p.m.) Bukowy Stawek (702 m n.p.m.) Ludowe (675 m n.p.m.) Polskie Wrota (660 m n.p.m.)

Grodczyn (niem. Ratschenberg; 803 m n.p.m.) jest najwyższą kulminacją Wzgórz Lewińskich, położoną w południowo-wschodniej części grzbietu zwanego Grodźcem. Wzgórza Lewińskie, to niewielkie obszarowo pasmo wzniesień o powierzchni około 40 km², położone pomiędzy Górami Stołowymi na północy a Górami Orlickimi na południu. Szczyt Grodczyn wieńczy kilkunastometrowy maszt anteny telewizyjnej. Porośnięty lasem nie posiada walorów widokowych. Grodziec ma kształt wydłużonego grzbietu, ograniczonego ostro wciętymi dolinami Wyżnika od południa i bezimiennego potoku od północy. Przez wzgórze przebiega europejski dział wodny Morza Północnego i Morza Bałtyckiego. Północne i zachodnie stoki Grodźca trawersuje linia kolejowa z Kłodzka do Kudowy-Zdroju z przebijającym przez ramię góry tunelem długości 576 m. Wzgórze zbudowane jest głównie z łupków łyszczykowych i piaskowców z wkładkami wapieni, pozyskiwanych tu, o czym świadczą stare, zarośnięte kamieniołomy i ruiny wapienników.

Przez grzbiet wzgórza przechodzi Główny Szlak Sudecki. Od wschodu, gdzie sprowadza Główny Szlak Sudecki, zbocza Grodźca opadają łagodnie ku Obniżeniu Dusznickiemu. Są tam mniejsze wzniesienia Grzywacz (732 m n.p.m.) i Kukułka (714 m n.p.m.), wznoszące się po północno-wschodniej stronie szlaku; Gomoła (niem. Hummel; 733 m n.p.m.) wznoszący się po południowo-zachodniej stronie szlaku, tuż za Bukowym Stawkiem i kilkaset metrów na północny zachód od przełęczy Polskie Wrota (660 m n.p.m.). Przez Polskie Wrota wiódł dawniej szlak handlowy z Czech do Polski (jedna z odnóg szlaku bursztynowego), a później przebiegała tędy stara droga handlowa łącząca Śląsk z Czechami. Obecnie przechodzi przez nią droga krajowa nr 8 (E67) łącząca Kłodzko i Náchod.

Na wzgórzu Gomoła znajdują się ruiny zamku Homole. Wcześniej, co najmniej od XI wieku, stał na tym wzgórzu drewniany gród, który strzegł szlaku bursztynowego. Trzysta lat później wzniesiono w jego miejsce murowany zamek, który był wzmiankowany po raz pierwszy w 1327 roku. W czasach swojej świetności był w posiadaniu rodu rycerskiego von Pannwitzów, a później stał się siedzibą husytów na ziemi kłodzkiej, którzy wykorzystywali go jako strażnicę i miejsce wypadowe do najazdów m.in. w głąb Śląska. W tym czasie zaczął być określany jako Hrad Homole. W 1433 roku po wyprawie odwetowej przeprowadzonej przez wrocławian i świdniczan zamek stał się więzieniem dla husytów. Po kilku kolejnych latach zdobył go taboryta Johann Kolda z Žampachu i znów stał się miejscem wypadowym dla łupieży w okolicy. Do 1477 roku zamek i dobra homolskie jeszcze kilkakrotnie zmieniały właściciela. Gdy został odsprzedany Hildebrandowi von Kauffungowi z Łużyc zamek stał się stolicą niewielkiego państewka obejmującego Duszniki-Zdrój, Lewin Kłodzki i 21 okolicznych wsi.

W drugiej połowie XVI wieku został opuszczony. Zaczął popadać w ruinę. Pod koniec XVI wieku zamek Homole wraz z folwarkiem i gruntami został nabyty przez miasto Duszniki. Odtąd wzniesienie Gomoła wraz z ruinami zamku stały się popularnym celem wędrówek kuracjuszy z Dusznik ze względu na efektowne widoki na Wzgórza Lewińskie, Góry Orlickie i szczyty Karkonoszy. Z tamtych czasów zachowała się tylko serpentynowa ścieżka prowadząca na szczyt Gomoły do ruin zamku.

Epizod z zamkiem Homole znaleźć można w powieści Andrzeja Sapkowskiego „Narrenturm”.

FOTORELACJA

Droga na Grodczyn.

Pod wierzchołkiem.

Grodczyn (niem. Ratschenberg; 803 m n.p.m.).

Maszt przekaźnika na Grodczynie.

Widok na północ.

Szczyt Grodczyna.

Ostrzejszy fragment zbocza Grodczyna.

Droga przez Grodczyn.

Łąki przed Grodczynem - na Wzgórzach Lewińskich.

Na Wzgórzach Lewińskich.

Na Wzgórzach Lewińskich.

Na Wzgórzach Lewińskich.

Widok na Grodczyn.

Panorama południowa w stronę Gór Stołowych.

Panorama południowa w stronę Gór Stołowych.

Grzywacz (732 m n.p.m.).

Tablica pod Gomołą.

Pozostałości Zamku Homole.

Pozostałości Zamku Homole.

Drewniany pomost pod Gomołą. 

Widok na Grodziec spod Gomoły.

Przydrożny krzyż.

Tablica Natura 2000.

Zejście do szosy E67.

Szosa E67.

Udostępnij: