Dziennik wypraw i przystań przed kolejną wędrówką.

Dolina Pięciu Stawów Polskich

Ta noc miała w sobie coś z magii. Wieczorne niebo (a właściwie to była już noc) naszpikowało się mrowiem gwiazd. Jeszcze tak zasianego gwiazdami nieba nie widzieliśmy. To dzięki temu, że nocne niebo tatrzańskie jest bardzo ciemne, a szczególnie kiedy nie ma na nim księżyca. Żal jest zasnąć mając tak cudownie oszałamiający widok wszechświata. Jakże trudno go ogarnąć wzrokiem i umysłem. Jednakże było już chyba po północy, jak zaczęły nasilać się podmuchy ciepłego wiatru. W kilku naszych przebudzeniach widzieliśmy jak gwiazdy nad nami zaczęły znikać, aż niebo zasłoniło się szczelnie wysokimi chmurami. Nie wiemy, która to była godzina, kiedy spostrzegliśmy silne błyski stroboskopowo rozświetlające sklepienie chmur. Chyba zza północną granią było ich źródło, ale nie można było go jednoznacznie określić. To dziwne, bo żadne odgłosy burzy do nas nie docierały, nawet po wytężonym wsłuchiwaniu się jedynym słyszalnym dźwiękiem był wiatr i chrapanie. Trwała cisza nocy przerwana od czasu do czasu świstem podmuchu wiatru. Tak właśnie oddycha natura - myśleliśmy leżąc w śpiworze - zbliżyliśmy się do niej, do tej najbardziej pierwotnej natury człowieka. Jednak pozostali, którzy spali obok zapadli w sen jak kamień. Nic ich nie było w stanie obudzić. Być może było to ogromne zmęczenie, albo ta noc nie była dla nich niczym zaskakującym, bo może dla nich to nie pierwszyzna być w takich objęciach natury.

TRASA:
Schronisko PTTK w Dolinie Pięciu Stawów Polskich (1672 m n.p.m.) Rozstaj pod Kozim Wierchem (1710 m n.p.m.) Schronisko PTTK w Dolinie Pięciu Stawów Polskich (1672 m n.p.m.) Dolina Roztoki (1435 m n.p.m.) Wodogrzmoty Mickiewicza (1100 m n.p.m.) Palenica Białczańska (984 m n.p.m.)

OPIS:
Czwarta rano. Jakże przyjemnie jest wtulić się w poduchę ze zwiniętej z kurtki. Jak przyjemnie jest odlecieć jeszcze w błogim śnie. Widni się. Chmury nocy przerzedziły się. Granitowe grzebienie wyszły już z mroku nocy. Szklą się czerwienią. Nie jest łatwo przełamać senne rozleniwieni, ale trzeba wstać, żeby to zobaczyć...

W dole - lasy skryte w cieniu
Toną jeszcze w mgle perłowej,
Co w porannym oświetleniu
Mknie się z wolna przez parowy.


Adam Asnyk „Ranek w górach” (fragm.)




Mimowolnie wzrok kierujemy ku wschodowi, w kierunku wylotu doliny, gdzie mknie do nas poranne światło. Musimy podejść niemal na samą krawędź ściany stawiarskiej, aby zobaczyć dokładnie to źródło światłości. Są tam jeszcze chmury, ale rozprute czerwonym poblaskiem świtu. Jesteśmy w idealnym czasie i miejscu, skąd zobaczymy słońce rozpoczynające swój dzienny cykl. Stanie się to dzisiaj dokładnie na widocznym skrawku horyzontu. Mało jest takich dni, aby jego wschód widoczny był poprzez rynnę tej wąskiej doliny. Jest godzina 4.38 kiedy majestatycznie zaczyna wyłaniać się zza horyzontu. Rośnie szybko. Jego spektakl jak zwykle trwa zbyt krótko. Wkrótce rzuca w nas oślepiającymi promieniami. Wkrótce jaśnieje tak bardzo, że mrużymy oczy i schylamy głowy w uniżeniu przed Jej Wysokością Gwiazdą, bez której Ziemia nie miałaby w sobie tyle piękna.

A blask spływa wciąż gorętszy,
Coraz głębiej oko tonie,
Cudowności świat się piętrzy
W wyzłoconej swej koronie.

Góry wyszły jak z kąpieli
I swym łonem świecą czystym,
W granitowej świecą bieli
W tym powietrzu przezroczystym.


Adam Asnyk „Ranek w górach” (fragm.)








Poranna dawka emocji jest niemierzalna. Nie da się jej zważyć, ani zmierzyć. To przeżycie zostanie w nas na całe życie. W tym stanie emocjonalnym trudno jest powrócić na posłanie.

Pierś się wznosi, pierś się wzdyma
I powietrze chciwie chwyta -
Dusza wybiec chce oczyma
Upojona, a nie syta;

Niby lecieć chce skrzydlata,
Obudzona jak z zaklęcia...
I tę całą piękność świata
Chce uchwycić w swe objęcia.


Adam Asnyk „Ranek w górach” (fragm.)






Pod Schroniskiem PTTK w Dolinie Pięciu Stawów Polskich.

Tak rozpoczął się nowy, kolejny dzień w naszym życiu. Do śniadania jeszcze mnóstwo czasu. Układamy się jeszcze w posłaniu, ale więcej drzemki jest w tym porannym leżakowaniu, niż snu. Doświadczone emocje rozbudziły nas prawie zupełnie. Taki właśnie początek dnia, jaki był, wymarzyliśmy sobie na dzisiaj. Dlatego zjawiliśmy się tu, aby to marzenie mogło się spełnić.

O ósmej zaczynają wydawać śniadanie - zwyczajne śniadanie: jajecznica, bułka, ser, herbata, a jakże smakuje wybornie. Mieliśmy dzisiaj iść na Mały Kozi Wierch, ale pogoda ma się diametralnie popsuć. Mimo takich prognoz w schronisku robi się tłoczno od nowo przybyłych turystów, a wśród nich pojawiają się Agnieszka i Grześ. To niespodziewane spotkanie. W tym tłoku początkowo nie zauważają nas. Byli nad stawami. Czas na rozmowach szybko mija. Zasiedzieliśmy  się w schronisku i wychodzimy dopiero gdy nasi gospodarze „wyganiają” wszystkich, bo muszą posprzątać po śniadaniu. Wychodzimy na zewnątrz o godzinie 10.30. Słońce operuje już z ogromną mocą, lecz niedługo po naszym wyjściu chmury zaczynają błyskawicznie gęstnieć. Niesamowite, że przyszły tak nagle i niespostrzeżenie. Został nam jeszcze czas na małą wycieczkę w głąb Doliny Pięciu Stawów Polskich. Przejdziemy się choć kawałek tą doliną, a potem wracamy.

Przed Schroniskiem PTTK w Dolinie Pięciu Stawów Polskich.

Dolina ta nazywana była kiedyś Pięciostawy, bo jest w niej pięć pięknie ulokowanych jezior. Potem, w początkach tatrzańskiej turystyki zmieniono ją na Dolinę Pięciu Stawów, ale okazało się, że po stronie słowackiej jest również dolina o takiej nazwie. Dla odróżnienia ich dodano do nazw wyróżniki i obecnie noszą one nieco przydługie nazwy: Dolina Pięciu Stawów Polskich i Dolina Pięciu Stawów Spiskich. Cała Dolina Pięciu Stawów Polskich ma 4 km długości, ale odwiedzimy tylko część tej doliny.

Przedni Staw Polski (1668 m n.p.m.).

Wpierw mijamy najbardziej wysunięty na wschód Przedni Staw Polski, którego lustro położone jest na wysokości 1668 m n.p.m. Jezioro to ma 7,7 ha powierzchni i 34,6 m głębokości. Józef Nyka podaje w swoich opisach, że jego przejrzyste wody są barwy zielono-żółtej. Ocenił, że ich przejrzystość sięga 13 m. Przedni Staw Polski jest sztucznie zarybiony pstrągiem.

Nieco dalej, na tej samej wysokości 1668 m n.p.m. mamy Mały Staw Polski. To nieduże jeziorko jest wrażliwe na wahania głębokości w zależności od opadów. Pomiary Wojskowego Instytutu Geodezyjnego z 1935 roku podają jego powierzchnie ok. 0,18 ha i głębokość 2,1 m. Jeziorko to jest najwyżej położonym w Polsce miejscem występowania traszki górskiej. Otaczają go młaki porośnięte kępami roślin górskich.

Przy Małym Stawie Polskim (1668 m n.p.m.)

Dolina Pięciu Stawów Polskich.

I dochodzimy jeszcze do Wielkiego Stawu Polskiego, położonego na wysokości 1665 m n.p.m. Jego powierzchnia według pomiarów WIG z 1934 roku wynosi 34,14 ha, zaś głębokość 79,3 m. Nowsze pomiary wykazały nieco większą głębokość 80,3 m³. Pod względem powierzchni jest to drugie jezioro w Tatrach po Morskim Oku (34,54 ha). Z kolei jego zasobność w wody szacowana jest na około 13 mln m³, co plasuje go pod tym kątem na pierwszym miejscu w Tatrach.

Wielki Staw Polski (1665 m n.p.m.).

Nad Wielkim Stawem Polskim zawracamy. Idąc tą samą droga mijamy wcześniej odwiedzone jeziora, potem schronisko, za który schodzimy stromizną imponującej ściany stawiańskiej. Z satysfakcją oglądamy grań, przez którą wczoraj wędrowaliśmy i Buczynową Dolinkę widoczną z zupełnie innej niż wczoraj perspektywy. Żegnamy się z otoczeniem, w którym znaleźliśmy dobrą gościnę. Potem wschodzimy w strefę lasu, gdzie wsłuchujemy się w odgłosy Roztoki. Opuszczamy dolinę, tak jak ona wartkim biegiem (my raczej wolniej niż ona).

Widok na Buczynową Dolinkę.

Przed nami Dolina Roztoki. Ścieżka sprowadza do niej.
Dni mijają. Niektóre z nich, tak jak ten nasz dzisiejszy i wczorajszy, zostają zatrzymane w pamięci. Z pewnością będziemy chcieli je kiedyś powtórzyć, aby znów doświadczyć ich uroku. Będą to na pewno również wspaniałe dni, ale raczej nie takie same. W życiu każdy dzień jest inny. Trzeba być otwartym na wszelakie ich piękno, niekiedy oczywiste, a czasami zaskakujące. Bądźmy zawsze gotowi na jego przyjęcie.


Udostępnij:

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz


Życie jest zbyt krótkie, aby je przegapić.

Liczba wyświetleń

Popularne posty (ostatnie 30 dni)

Etykiety

Archiwum bloga

Z nimi w górach bezpieczniej

Zapamiętaj !
NUMER RATUNKOWY
W GÓRACH
601 100 300

Mapę miej zawsze ze sobą

Stali bywalcy

Odbiorcy


Wyrusz z nami na

Główny Szlak Beskidu Wyspowego


ETAP DATA, ODCINEK
1
19.11.2016
[RELACJA]
Szczawa - Jasień - Ostra - Ogorzała - Mszana Dolna
2
7.01.2017
[RELACJA]
Mszana Dolna - Potaczkowa - Rabka-Zdrój
3
18.02.2017
[RELACJA]
Rabka-Zdrój - Luboń Wielki - Przełęcz Glisne
4
18.03.2017
[RELACJA]
Przełęcz Glisne - Szczebel - Kasinka Mała
5
27.05.2017
[RELACJA]
Kasinka Mała - Lubogoszcz - Mszana Dolna
6
4.11.2017
[RELACJA]
Mszana Dolna - Ćwilin - Jurków
7
9.12.2017
[RELACJA]
Jurków - Mogielica - Przełęcz Rydza-Śmigłego
8
20.01.2018
[RELACJA]
Przełęcz Rydza-Śmigłego - Łopień - Dobra
9
10.02.2018
[RELACJA]
Dobra - Śnieżnica - Kasina Wielka - Skrzydlna
10
17.03.2018
[RELACJA]
Skrzydlna - Ciecień - Szczyrzyc
11
10.11.2018
[RELACJA]
Szczyrzyc - Kostrza - Tymbark
12
24.03.2019
[RELACJA]
Tymbark - Kamionna - Żegocina
13
14.07.2019
[RELACJA]
Żegocina - Łopusze - Laskowa
14
22.09.2019
[RELACJA]
Laskowa - Sałasz - Męcina
15
17.11.2019
[RELACJA]
Męcina - Jaworz - Limanowa
16
26.09.2020
[RELACJA]
Limanowa - Łyżka - Pępówka - Łukowica
17
5.12.2020
[RELACJA]
Łukowica - Ostra - Ostra Skrzyż.
18
6.03.2021
[RELACJA]
Ostra Skrzyż. - Modyń - Szczawa

Smaki Karpat

Wołoskimi śladami

Główny Szlak Beskidzki

21-23.10.2016 - wyprawa 1
Zaczynamy gdzie Biesy i Czady,
czyli w legendarnych Bieszczadach

BAZA: Ustrzyki Górne ODCINEK: Wołosate - Brzegi Górne
Relacje:
13-15.01.2017 - Bieszczadzki suplement do GSB
Biała Triada z Biesami i Czadami
BAZA: Ustrzyki Górne
Relacje:
29.04.-2.05.2017 - wyprawa 2
Wielka Majówka w Bieszczadach
BAZA: Rzepedź ODCINEK: Brzegi Górne - Komańcza
Relacje:
16-18.06.2017 - wyprawa 3
Najdziksze ostępy Beskidu Niskiego
BAZA: Rzepedź ODCINEK: Komańcza - Iwonicz-Zdrój
Relacje:
20-22.10.2017 - wyprawa 4
Złota jesień w Beskidzie Niskim
BAZA: Iwonicz ODCINEK: Iwonicz-Zdrój - Kąty
Relacje:
1-5.05.2018 - wyprawa 5
Magurskie opowieści
i pieśń o Łemkowyni

BAZA: Zdynia ODCINEK: Kąty - Mochnaczka Niżna
Relacje:
20-22.07.2018 - wyprawa 6
Ziemia Sądecka
BAZA: Krynica-Zdrój ODCINEK: Mochnaczka Niżna - Krościenko nad Dunajcem
Relacje:
7-9.09.2018 - wyprawa 7
Naprzeciw Tatr
BAZA: Studzionki, Turbacz ODCINEK: Krościenko nad Dunajcem - Rabka-Zdrój
Relacje:
18-20.01.2019 - wyprawa 8
Zimowe drogi do Babiogórskiego Królestwa
BAZA: Jordanów ODCINEK: Rabka-Zdrój - Krowiarki
Relacje:
17-19.05.2019 - wyprawa 9
Wyprawa po wschody i zachody słońca
przez najwyższe partie Beskidów

BAZA: Markowe Szczawiny, Hala Miziowa ODCINEK: Krowiarki - Węgierska Górka
Relacje:
22-24.11.2019 - wyprawa 10
Na śląskiej ziemi kończy się nasza przygoda
BAZA: Równica ODCINEK: Węgierska Górka - Ustroń
Relacje:

GŁÓWNY SZLAK WSCHODNIOBESKIDZKI

termin 1. wyprawy: 6-15 wrzesień 2019
odcinek: Bieszczady Wschodnie czyli...
od Przełęczy Użockiej do Przełęczy Wyszkowskiej


termin 2. wyprawy: wrzesień 2023
odcinek: Gorgany czyli...
od Przełęczy Wyszkowskiej do Przełęczy Tatarskiej


termin 3. wyprawy: wrzesień 2024
odcinek: Czarnohora czyli...
od Przełęczy Tatarskiej do Gór Czywczyńskich

Koszulka Beskidzka

Niepowtarzalna, z nadrukowanym Twoim imieniem na sercu - koszulka „Wyprawa na Główny Szlak Beskidzki”.
Wykonana z poliestrowej tkaniny o wysokim stopniu oddychalności. Nie chłonie wody, ale odprowadza ją na zewnątrz dając wysokie odczucie suchości. Nawet gdy pocisz się ubranie nie klei się do ciała. Wilgoć łatwo odparowuje z niej zachowując jednocześnie komfort cieplny.

Fascynujący świat krasu

25-27 lipca 2014 roku
Trzy dni w Raju... Słowackim Raju
Góry piękne są!
...można je przemierzać w wielkiej ciszy i samotności,
ale jakże piękniejsze stają się, gdy robimy to w tak wspaniałym towarzystwie – dziękujemy Wam
za trzy niezwykłe dni w Słowackim Raju,
pełne serdeczności, ciekawych pogawędek na szlaku
i za tyleż uśmiechu.
24-26 lipca 2015 roku
Powrót do Słowackiego Raju
Powróciliśmy tam, gdzie byliśmy roku zeszłego,
gdzie natura stworzyła coś niebywałego;
gdzie płaskowyże pocięły rokliny,
gdzie Spisza i Gemeru łączą się krainy;
by znów wędrować wąwozami dzikich potoków,
by poczuć na twarzy roszące krople wodospadów!
To czego jeszcze nie widzieliśmy – zobaczyliśmy,
gdy znów w otchłań Słowackiego Raju wkroczyliśmy!


19-21 sierpnia 2016 roku
Słowacki Raj 3
Tam gdzie dotąd nie byliśmy!
Przed nami kolejne trzy dni w raju… Słowackim Raju
W nieznane nam dotąd kaniony ruszymy do boju
Od wschodu i zachodu podążymy do źródeł potoków
rzeźbiących w wapieniach fantazję od wieków.
Na koniec pożegnalny wąwóz zostanie na południu,
Ostatnia droga do przebycia w ostatnim dniu.

           I na całe to krasowe eldorado
spojrzymy ze szczytu Havraniej Skały,
           A może też wtedy zobaczymy
to czego dotąd nasze oczy widziały:
           inne słowackie krasy,
próbujące klasą dorównać pięknu tejże krainy?
           Niech one na razie cierpliwie
czekają na nasze odwiedziny.

7-9 lipca 2017 roku
Słowacki Raj 4
bo przecież trzy razy to za mało!
Ostatniego lata miała to być wyprawa ostatnia,
lecz Raj to kraina pociągająca i w atrakcje dostatnia;
Piękna i unikatowa, w krasowe formy bogata,
a na dodatek zeszłego roku pojawiła się w niej ferrata -
przez dziki Kysel co po czterdziestu latach został otwarty
i nigdy dotąd przez nas jeszcze nie przebyty.
Wspomnień czar ożywi też bez większego trudu
fascynujący i zawsze urzekający kanion Hornadu.
Zaglądnąć też warto do miasta mistrza Pawła, uroczej Lewoczy,
gdzie w starej świątyni świętego Jakuba każdy zobaczy
najwyższy na świecie ołtarz, wyjątkowy, misternie rzeźbiony,
bo majster Paweł jak Wit Stwosz był bardzo uzdolniony.
Na koniec zaś tej wyprawy - wejdziemy na górę Velka Knola
Drogą niedługą, lecz widokową, co z góry zobaczyć Raj pozwala.
Słowacki Raj od ponad stu lat urodą zniewala człowieka
od czasu odkrycia jej przez taternika Martina Rótha urzeka.
Grupa od tygodni w komplecie jest już zwarta i gotowa,
Kaniony, dzikie potoki czekają - kolejna rajska wyprawa.


Cudowna wyprawa z cudownymi ludźmi!
Dziękujemy cudownym ludziom,
z którymi pokonywaliśmy dzikie i ekscytujące szlaki
Słowackiego Raju.
Byliście wspaniałymi kompanami.

Miało być naprawdę po raz ostatni...
Lecz mówicie: jakże to w czas letni
nie jechać znów do Słowackiego Raju -
pozwolić na zlekceważenie obyczaju.
Nawet gdy niemal wszystko już zwiedzone
te dzikie kaniony wciąż są dla nas atrakcyjne.
Powiadacie też, że trzy dni w raju to za krótko!
skoro tak, to czy na cztery nie będzie zbyt malutko?
No cóż, podoba nam się ten kras,
a więc znów do niego ruszać czas.
A co wrzucimy do programu wyjazdu kolejnego?
Może z każdego roku coś jednego?
Niech piąty epizod w swej rozciągłości
stanie się powrotem do przeszłości,
ruszajmy na stare ścieżki, niech emocje na nowo ożyją
gdy znów pojawimy się w Raju z kolejną misją!

15-18 sierpnia 2018 roku
Słowacki Raj 5
Retrospekcja
Suchá Belá - Veľký Sokol -
- Sokolia dolina - Kyseľ (via ferrata)

Koszulka wodniacka

Tatrzańska rodzinka

Wspomnienie


519 km i 18 dni nieustannej wędrówki
przez najwyższe i najpiękniejsze partie polskich Beskidów
– od kropki do kropki –
najdłuższym górskim szlakiem turystycznym w Polsce


Dorota i Marek Szala
Główny Szlak Beskidzki
- od kropki do kropki -

WYRÓŻNIENIE
prezentacji tego pasjonującego przedsięwzięcia na



za dostrzeżenie piękna wokół nas.

Dziękujemy i cieszymy się bardzo,
że nasza wędrówka Głównym Szlakiem Beskidzkim
nie skończyła się na czerwonej kropce w Ustroniu,
ale tak naprawdę doprowadziła nas aż na
Navigator Festival 2013.

Napisz do nas