Kolorowe Jeziorka

Na początku XVIII wieku ówcześni mieszkańcy Rohnau, czyli dzisiejszych Wieściszowic wydobywali łupki pirytonośne, w które obfituje tutejsza gleba. Na stokach Wielkiej Kopy powstała kopalnia pirytu, będącego minerałem żelaza o sześciennych kryształach, o kolorze zbliżonym do złota (stąd bywał nazywany „złotem głupców”). Kopalnie pirytu funkcjonowały tutaj w latach 1785-1925, a gdy złoża skończyły się teren po kopalniach przejęty został przez naturę. To ona wypełniła wodą wyrobiska po kopalniane, tworząc zjawiskowe jeziorka.

TRASA:

Raszów - Pod Wielką Kopą Kolorowe Jeziorka Wieściszowice

OPIS:

Spacer rozpoczynamy o godzinie 17.30 w Raszowie (przed 1945 niem. Reussendorf), dawnej rycerskiej posiadłości znanej już w XIII wieku. Obecnie jest wsią o zachowanym łańcuchowym układzie, w której stoi jedna z cenniejszych budowli zabytkowych w regionie - gotycki Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP. Wzniesiono go w drugiej połowie XV wieku. Najcenniejszym fragmentem kościoła jest mauzoleum rodziny Schaffgotschów z Grodztwa. Spod Kościoła Niepokalanego Poczęcia NMP ruszamy na stok Wielkiej Kopy, gdzie napotykamy zielony szlak.

Najbliżej wierzchołka Wielkiej Kopy, na wysokości 730 m n.p.m. znajduje się dawne wyrobisko „Gustav Grube”. W latach 1790-1902 wydobywano z nim łupki pirytonośne, które potem przerabiano na siarczan miedzi i żelaza, a następnie na witrol. Po kopalni pozostał głęboki lej, w którym pojawia się Zielone Jeziorko, swą barwę zawdzięcza głównie roślinności (głównie mchom). Czasem przyjmuje ono grafitowy kolor, dlatego też nazywane jest Grafitowym Jeziorkiem, albo Czarnym. Jeziorko to pojawia się jednak rzadko, zwykle po intensywnych deszczach, a w okresie suszy potrafi zaniknąć na długie lata.

Panorama na Raszów i Obniżenie Kamiennej Góry ze stoków Wielkiej Kopy.

Podążamy dalej zielonym szlakiem, który kieruje się na północ. Przechodzimy tuż pod wierzchołkiem wypiętrzenia Mnichy (niem. Pfaffenstein, 694 m n.p.m.) i opuszczamy leśny dukt. Odchodzimy na lewo, by rozchodzoną szeroko ścieżką obniżyć wysokość. Znaki na drzewach są wyraźne, ale mimo to trzeba uważać aby ich nie zgubić. W ten sposób docieramy nad Błękitne Jeziorko położone na wysokości 635 m n.p.m. Jeziorko to zwane jest Lazurowym. Powstało na terenie wyrobiska dawnej kopalni „Neues Glück” (pol. „Nowe Szczęście”) otwartej w 1793 roku. Swój kolor zawdzięcza domieszce miedzi w wodzie czystej i bezwonnej. Błękit jeziorka nie jest jednak stabilny i zmienia swe odcienie w zależności od warunków pogodowych. Czasem woda bywa w nim bezbarwna. Jeziorko jest długie na 150 metrów oraz szerokie na około 50 metrów. Zbiornik ten jest bardzo głęboki. Zalane wodą lejowate wyrobisko ma 20 metrów głębokości.

Nad Błękitnym Jeziorkiem.

Szlak obchodzi niemal dookoła całe jeziorko. W miejscach najbardziej narażonych na grząskość po opadach deszczu znajdują się drewniane platformy. Nad brzegiem jeziorka są ławeczki. Chwilkę odpoczywamy podziwiając niebiańskość toni wodnej. Nieopodal na skraju lasu przygląda się nam lis (Vulpes vulpes).

Jeziorko Błękitne.

Lis.

Przejście do wyrobiska kopalni.

Wejście do sztolni wygląda jak wejście do jaskini.

Teren Błękitnego Jeziorka opuszczamy brzozowym laskiem. Pokonujmy skarpę, za którą znajduje się wyrobisko dawnej kopalni, a także zabezpieczone kratą wejście do sztolni. Po zwiedzeniu wyrobiska kopalni maszerujemy dalej lasem, w którym zaczynają dominować dorodne świerki.

Sztolnia.

Teren dawnej kopalni przy Jeziorku Błękitnym.

Las przy Jeziorku Błękitnym.

Niecka wyrobiska przy Jeziorku Purpurowym.

Docieramy do urwistego, osuwającego się stoku. Od przepaści po prawej oddziela nas barierka z żerdzi. Idziemy dalej wzdłuż barierki. Stok opada do wyrobiska najstarszej istniejącej tu niegdyś kopalni „Hoffnung” (pol. „Nadzieja”), działającej od roku 1785.

Sukcesywnie schodzimy w dół, zbliżając się do niecki wyrobiska. Zatrzymujemy się na krótko na niewielkiej drewnianej galerii widokowej. Chwilę później schodzimy na brzeg Jeziorka Purpurowego, położonego na wysokości 560 m n.p.m. Jeziorko to swoją barwę zawdzięcza związkom miedzi i żelaza, znajdującym się na ścianach i dnie wyrobiska.

Wyrobisko zalane Jeziorkiem Purpurowym ma około 430 metrów długości i około 110 m szerokości. Woda jeziorka jest roztworem kwasu siarkowego o pH 3-3,5. Nadbrzeżny piach pachnie siarką. Akwen otoczony jest tajemniczymi skałami nad którymi rosną drzewa. Niegdyś wydobywano tutaj łupki łyszczykowe (miały one w sobie do 20% siarki). Z łupków łyszczykowych pozyskiwano piryt. Jeziorko można obejść dookoła, ale trzeba być ostrożnym bo teren jest niezabezpieczony.

Przy Jeziorku Purpurowym działa sezonowy bufet. Do dyspozycji odwiedzających są ławy i ławki z parasolami i wc. Przy jeziorku znajdują się również wolnostojące ławki.

Na skraju urwistego stoku. Poniżej mamy Jeziorko Purpurowe.

Nad Jeziorkiem Purpurowym.

Jeziorko Purpurowe.

Obok Jeziorka Purpurowego na wysokości 555 m n.p.m. leży najmłodsze jeziorko powstałe na kopalnianych hałdach, sąsiedniego jeziorka. Jest to Jeziorko Żółte. Jeziorko wypełnia się deszczówką spływającą z górskich stoków. Dotrzeć do niego można, między innymi, przez wydrążony w skale tunel.

Tunel łączący Jeziorko Purpurowe i Jeziorko Żółte.

Przez tunel do Jeziorka Żółtego.

Skała z tunelem. Z prawej widać Jeziorko Żółte.

Jeziorko Purpurowe z wierzchowiny skały.

Jeziorko Żółte z wierzchowiny skały.

Jeziorko Żółte.

Zabytkowy dom w Wieściszowicach.

Po przejściu około 150 metrów na północ szlak przeprowadza przez drewnianą bramę. Opuszczamy obszar Kolorowych Jeziorek i maszerujemy 700 metrów dalej, do centrum Wieściszowic (do 1945 niem. Rohnau), gdzie kończymy spacer.

Wieściszowice.

Udostępnij: