Dziennik wypraw i przystań przed kolejną wędrówką.

GSB na raty, etap 7: Markowe Szczawiny - Przełęcz Lipnicka

TRASA:
Zawoja Markowe Schronisko PTTK na Markowych Szczawinach (1180 m n.p.m.) Przełęcz Brona, słow. Brána (1408 m n.p.m.) Kościółki (1620 m n.p.m.) Babia Góra, słow. Babia hora (1725 m n.p.m.) Gówniak, Wołowe Skałki (1617 m n.p.m.) Kępa (1521 m n.p.m.) Sokolica (1367 m n.p.m.) Przełęcz Lipnicka, Krowiarki (1010 m n.p.m.)

OPIS:
Przeminęło dziesięć dni,
do schroniska raz, dwa, trzy
wyskoczyli wszyscy żwawo
uraczyli się szarlotką
i poranną kawą.
Tu złapali szlak czerwony,
wiodący po śniegu na Bronę,
i dalej na Kościółki.
Słonko, co nam dzisiaj dopisało
na grzbiecie śnieg wytopiło;
wszystko do życia się budzi
aż człowiekowi na sercu miło.
Babia Góra dziś łaskawa,
widoki i pogodę piękną nam daruje;
każdy w słonku się wyleguje.
Aż koniec opalania i dalej ruszamy,
Gówniaka, Kępę, Sokolicę mijamy
i do Przełęczy Krowiarki podążamy.
Kolejny odcinek szlaku za nami.
Na następny już czekamy.
~~Dorota


Główny Szlak Beskidzki
etap 7
Markowe SzczawinyPrzełęcz Lipnicka (Krowiarki)
8,7 km

By kontynuować zmagania na Głównym Szlaku Beskidzkim musimy wrócić na Markowe Szczawiny, na których zakończyliśmy ostatnią wędrówkę. Dotrzemy do nich tą samą drogą, jaką czerwony szlak opuszczaliśmy - zielonym szlakiem z Zawoi Markowe. Wyruszamy stamtąd o godzinie 8.50.

Zielonym szlakiem przez las Suchego Gronia
Zielonym szlakiem przez las Suchego Gronia.

Jakoś w miarę lekko wspinamy się w górę. W górnych partiach zielonego szlaku nie ma już zalegającego śniegu i droga nasza ma już normalny przebieg, zakosami pomiędzy drewnianymi poręczami. Do Schroniska na Markowych Szczawinach docieramy na godzinę 10.00. Markowe Szczawiny nie są już pokryte warstwą śniegu, tak jak to miało miejsce jeszcze 10 dni temu. Rekordowo wysokie jak na kwiecień temperatury zrobiły swoje. Liczymy, że i Babia Góra będzie wolna od śniegu, a przynajmniej jej grzbiet po którym zamierzamy wędrować. Dziś jest także bardzo gorąco i kto ma coś bardziej przewiewnego w plecaku przebiera się w schronisku, które serwuje nam znakomitą szarlotkę. Szkoda, że to dopiero początek wędrówki, bo by się coś pysznego zjadło. I choć tu miło i sympatyczna obsługa - za wcześnie by przysiąść i regenerować siły.

Schronisko PTTK na Markowych Szczawinach (1080 m n.p.m.)
Schronisko PTTK na Markowych Szczawinach (1080 m n.p.m.).

Babia Góra czeka, piękna pogoda też. Nie często słoneczna aura otacza tę nieprzewidywalną górę. Ruszamy więc spod schroniska czerwonym szlakiem na Przełęcz Brona, z której będziemy atakować szczyt góry. Najpierw idziemy w miarę łagodnie, na przemian po płatach cienkich jeż warstw topniejącego śniegu lub po wystających kamieniach ścieżki, unikając kontaktu ze spływającym po szlaku potokiem wody. Z otaczającego nas lasu płynie bogaty i głośny śpiew nawołujących się ptaków. Rozpoczynają się wiosenne ptasie gody.

Potok przepływający przez szlak na Przełęcz Brona
Potok przepływający przez szlak prowadzący na Przełęcz Brona.

W międzyczasie napływa kilka pojedynczych chmur, które przysłaniają chwilowo płynący gorąc spadający z jaskrawej tarczy słonecznej, którego do tej pory nie mógł zniwelować otaczający nas gęsty las. Po kilkunastu minutach stok robi się bardziej stromy, ale nasz szlak wchodzi w łagodny trawers w kierunku zachodnim. Na naszej wysokości kilkunastocentymetrowa warstwa mokrawego śniegu zalega już wszędzie. Przed godziną 11.00 wychodzimy z lasu, a wydeptana śnieżna ścieżka zaczyna wbiegać stromo niemal wprost na bardzo strome zbocze. Z dołu widać, że u góry zwieńczone jest jeszcze sporym nawisem nawianego śniegu.

Pod Przełęczą Brona (słow. Brána)
Pod Przełęczą Brona (słow. Brána).

Wspinaczka na Przełęcz Brona (słow. Brána)
Wspinaczka na Przełęcz Brona (słow. Brána).

Wspinamy się uważnie, krocząc po śladach wcześniejszych wędrowców, szukając w nich oparcia przed ześlizgnięciem się w dół. Zatrzymując się na złapanie oddechu dostrzegamy za sobą rozległy widok na dolinę Skawicy z położoną w niej Zawoją - największą wsią w Polsce i uważaną też za najdłuższą. Liczy ona około 18 km długości. Jej nazwa wywodzi się od wołoskiego słowa zavoi i oznacza „las nad rzeką”. Otacza ją od wschodu Pasmo Polic, a od zachodu Pasmo Jałowieckie.

O godzinie 11.10 pokonujemy stromość i wchodzimy na Przełęcz Brona (słow. Brána), położoną na wysokości 1408 m n.p.m. Po prawej, zachodniej stronie wznosi się Mała Babia Góra zwana Cylem, zaś na lewo po wschodniej stronie szczyt Babiej Góry poprzedzony Kościółkami, na który skręcamy. Na środku przełęczy stoi słup z tabliczkami węzła szlaków turystycznych i słupek graniczny, bowiem przez przełęcz i wznoszące się ponad nią grzbiety górskie przebiega granica polsko-słowacka. Na przełęczy i rozgrzanym w słońcu grzbiecie górskim praktycznie nie widać śniegu. Okazuje się jednak, że śnieg zalega jednak na zacienionej ścieżce biegnącej przez gęstą kosodrzewinę, którą wspinamy się grzbietem masywu. Blisko górnej części pasa kosodrzewiny, gdzie ścieżka jest najbardziej stroma, mamy śnieżną ślizgawicę. Przed odjechaniem w dół ratujemy się chwytem za pędy kosówki, albo podpórką „na cztery łapy”.

Na Przełęczy Brona (słow. Brána)
Na Przełęczy Brona (słow. Brána).

Śnieg zalega w pasie kosodrzewiny.

Po pokonaniu śliskiego fragmentu zaraz potem przechodzimy nad urwiskiem Kościółków. Jest to najbardziej eksponowane miejsce w masywie Babiej Góry, które powstało najprawdopodobniej kilka tysięcy lat temu na skutek potężnego obrywu skalnego. Zaś według tutejszych podań, w głąb ziemi zapadło się w tym miejscu miasteczko, a może wieś, za grzechy jej mieszkańców. Podobno od czasu do czasu słychać tu dobywający się spod ziemi dźwięk dzwonów, a niektórzy widzieli podobno szczyty wież kościelnych, usiłujących wydostać się na powierzchnię.

Nad urwiskiem Kościółków
Nad urwiskiem Kościółków.

Urwisko Kościółków
Urwisko Kościółków.

Znad urwiska Kościółków świetnie też widać żółty szlak Perci Akademików wspinający się po skalnych stokach Babiej Góry. Poruszanie się po nim ułatwiają zamontowane łańcuchy i klamry. Ze względu na zagrożenie lawinowe szlak ten jest zamykany zimą. Szlak ten pokryty jest jeszcze śniegiem, ale pozostawione ślady świadczą, że turystyka rozpoczęła się już na nim. W górze widoczna jest kamienna kopuła w oddali - szczyt Babiej Góry.

Kopuła Babiej Góry widziana znad Kościółków
Kopuła Babiej Góry widziana znad Kościółków.

Zbliżenie na Perć Akademików
Zbliżenie na Perć Akademików.

Wkrótce szlak robi się zupełnie wolny od śniegu. Za nami, zza Małej Babiej Góry wyłania się Pilsko. Poza panoramą północną, pojawiają sia równie rozległa panorama południowa. Dostrzec można naprawdę odległe punkty, choć powietrze nie jest dziś zbyt klarowne. Na wschodzie po lewej znakomicie widoczne jest Pasmo Polic, z kolejnymi szczytami, co sprawia, że już tęsknimy za kolejnym odcinkiem Głównego Szlaku Beskidzkiego, choć jeszcze dzisiejszego nie skończyliśmy. Babią Górę wciąż mamy przed sobą. Wędrujemy teraz kamienną ścieżką po rozległym, surowym grzbiecie, na którym odradzają się po zimie wysokogórskie odmiany traw i mchów. Ścieżka biegnie łagodnie w górę, a tylko kilkakrotni wstępuje na bardziej strome, ale krótkie skalne uskoki.

Wkrótce szlak robi się zupełnie wolny od śniegu
Wkrótce szlak robi się zupełnie wolny od śniegu.

Pasmo Polic ze szlaku na Babią Górę
Pasmo Polic ze szlaku na Babią Górę.
Od lewej widać Mosorny Groń (z nartostradą), Cyl Hali Śmietanowej, Policę,
Okrąglicę (z masztem antenowym).

Fragment podejścia na wysokości Kościółków
Fragment podejścia na wysokości Kościółków.

Wędrujemy kamienną ścieżką po rozległym, surowym grzbiecie
Wędrujemy kamienną ścieżką po rozległym, surowym grzbiecie,
na którym odradzają się po zimie wysokogórskie odmiany traw i mchów.

Wkrótce jednak ścieżka nasza wchodzi na kamienną stertę, tworzącą kopułę szczytową Babiej Góry. Zaczyna się ona na wysokości około 1708 m n.p.m. Wspinamy się na nią wąskimi zakosami, uważając by noga nie obślizgnęła się w szczelinę, gdyż niektóre głazy tworzące ścieżkę są chybotliwe. Szczyt Babiej Góry (słow. Babia hora) o wysokości 1725 m n.p.m. zdobywamy o godzinie 12.20.

Ścieżka nasza wchodzi na kamienną stertę, tworzącą kopułę szczytową Babiej Góry
Ścieżka nasza wchodzi na kamienną stertę, tworzącą kopułę szczytową Babiej Góry.

Wspinaczka na szczyt
Wspinaczka na szczyt.

Wspinaczka na szczyt
Wspinaczka na szczyt.

Jeszcze trochę...
Jeszcze trochę...

Jesteśmy na najwyższym szczycie całych Beskidów Zachodnich, a także najwyższym poza Tatrami szczytem w Polsce - 1725 m n.p.m. Okazale stąd widać zachodnią część masywu z Małą Babią Górą. Po prawej mamy polskie i słowackie Orawy z Jeziorem Orawskim. Dalej na południowym wschodzie ciągnie się ściana Tatr. Na południu widać też oczywiście góry słowackie, m.in. Orawską Magurę, Małą Fatrę i Góry Choczańskie. Po drugiej stronie masywu Beskid Śląski, Żywiecki, Mały, Makowski, Wyspowy, Gorce.

Ułożony na szczycie kamienny wiatrołap jest dziś zupełnie niepotrzebny. Mamy dużo słońca i delikatną bryzę powietrza. Górska słoneczna idylla na szczycie Babiej Górę trwa ponad godzinę.

Babia Góra (1725 m n.p.m.)
Babia Góra (1725 m n.p.m.).

Panorama na północ z Babiej Góry
Panorama na północ z Babiej Góry.

Schronisko PTTK na Markowych Szczawinach
Schronisko PTTK na Markowych Szczawinach.

Odpoczynek na Babiej Górze
Odpoczynek na Babiej Górze.

Szczyt Babiej Góry (1725 m n.p.m.) i jej kamienny wiatrołap
Szczyt Babiej Góry (1725 m n.p.m.) i jej kamienny wiatrołap.

Patrzymy na południową panoramę
Patrzymy na południową panoramę.

Jezioro Orawskie. Na prawo od niego ciągnie się Magura Orawska
Jezioro Orawskie. Na prawo od niego ciągnie się Magura Orawska.

O godzinie 13.25 ruszamy w dalszą drogę po babiogórskim grzbiecie. Z kopuły skalnej schodzimy po tej stronie łagodniej, po ułożonym kamiennym chodniku. Na opadającym grzbiecie mamy lokalne kulminacje masywu babiogórskiego, które wyglądają stąd jak uskoki masywu.

Schodzimy z kopuły szczytowej
Schodzimy z kopuły szczytowej.

Wędrujemy dalej na wschód
Wędrujemy dalej na wschód.

Cały czas otacza nas wspaniała panorama.
Tu widać południową.

Najpierw mamy Gówniaka (1617 m n.p.m.), zwanego również Wołowymi Skałami, którego nazwa wzięła się od odchodów pasących się tutaj do końca XIX wieku wołów. Przez Gówniak przechodzimy o godzinie 13.45, za nim następuje jeden z uskoków masywu. Zbocze opadające na południe od szlaku pokrywa ogromny placek śnieżny. To kontrastowy widok dla panującego upału. Można się ochłodzić na takim placku, ale siedzieć długo się nie da bo portki szybko przemakają. To ostatnie skrawki śniegu, który cały czas topnieje. Jak słoneczna pogoda utrzyma się jeszcze kilka dni, to zapewne znikną zupełnie, aż do następnej zimy. Tatry też już nie są tak białe, jak jeszcze kilka dni temu, ale tam śnieg trzyma się najdłużej.

Na opadającym grzbiecie mamy lokalne kulminacje masywu babiogórskiego
Na opadającym grzbiecie mamy lokalne kulminacje masywu babiogórskiego,
które wyglądają stąd jak uskoki masywu.
Widoczne tu kolejne kulminacje to: Gówniak (1617 m n.p.m.), zwany Wołowymi Skałami,
Kępa (1521 m n.p.m.) i wysunięta na lewo Sokolica (1367 m n.p.m.).

Polska Orawa. W dali widać ośnieżone Tatry
Polska Orawa. W dali widać ośnieżone Tatry.

Słowacka Orawa. W dali widać ośnieżoną Małą Fatrę
Słowacka Orawa. W dali widać ośnieżoną Małą Fatrę.

Gówniak, Wołowe Skały (1617 m n.p.m.)
Gówniak, Wołowe Skały (1617 m n.p.m.).

Dolina Skawicy i znajdująca się w niej wieś Zawoja, za którą wznosi się Pasmo Jałowieckie
Dolina Skawicy i znajdująca się w niej wieś Zawoja, za którą wznosi się Pasmo Jałowieckie.

Można się ochłodzić na takim białym placku...
Można się ochłodzić na takim białym placku...

...ale siedzieć długo się nie da bo portki szybko przemakają
...ale siedzieć długo się nie da bo portki szybko przemakają.

Przed nami Kępa i Sokolica (widoczna poniżej na lewo względem Kępy).

Sokolica
Zbliżenie na Sokolicę.

Wchodzimy w pas kosodrzewiny. Na biegnącym w jej zacieniu uchował się jeszcze śnieg. Na stromszych fragmentach staramy się ostrożnie schodzić zapobiegając poślizgnięciom, ale nie zawsze się to udaje. Buty po prostu same jadą, choć to tylko zbity śnieg, a nie lód.

Wchodzimy w pas kosodrzewiny.

O godzinie 14.15 osiągamy następną kulminację pasma - Kępa wznosząca się na wysokość 1521 m n.p.m. Właściwie w naszym odczuciu należałoby użyć określenia „schodzimy do następnej kulminacji”, bez względu na sens takiego sformułowania, gdyż wcale nie odczuliśmy żadnego przewyższenia na szlaku przed tą kulminacją. To bardziej przypomina kolejny uskok na grzbiecie niż jego wybrzuszenie, wbrew rzeczywistości, bo jak się patrzy z boku na całe pasmo to widać, że tak nie jest. Na Kępie jest ławeczka, są w dalszym ciągu piękne widoki, ale te towarzyszą nam przez cały czas, dlatego nie zatrzymujemy się i maszerujemy dalej.

Kępa (1521 m n.p.m.)
Kępa (1521 m n.p.m.).

Widok z Kępy na wschód
Widok z Kępy na wschód.

Panorama z Kępy na północny wschód
Panorama z Kępy na północny wschód.

Pasmo Polic widziane z Kępy
Pasmo Polic widziane z Kępy (kulminacje od lewej to Cyl Hali Śmietanowej, Polica, Okrąglica).

Kosodrzewina zaczyna bardziej szczelnie osaczać naszą ścieżkę, tak, że wymijanie z wychodzącymi w przeciwnym kierunku wędrowcami jest utrudnione i nie w każdym miejscu możliwe, a na szlaku zrobiło się dość tłoczno. Piękna pogoda przyciągnęła rzesze turystów na babiogórską majówkę. Dużo ludzi schodzi w dół, ale nie mniej wspina się w górę. Starsi, młodsi, a nawet kilku letnie dzieci ze swoimi opiekunami. Patrząc w dół pod nogi od czasu do czasu pojawia się zaskakujący widok nóg poruszających się w adidasach, trampkach, tenisówkach czy też nawet sandałach (zazwyczaj przemoczonych od stąpania po mokrym śniegu). Cóż, skoro tak wygodniej i chłodniej, ale czy bezpieczniej?

Nachylenie grzbietu rośnie i robi się naprawdę ślisko
Nachylenie grzbietu rośnie i robi się naprawdę ślisko.

W pewnym momencie nachylenie grzbietu rośnie i robi się naprawdę ślisko. Stopniowo kosodrzewina ustępuje drzewom. O godzinie 14.40 mijamy tabliczkę węzła szlaków turystycznych, w którym do naszego czerwonego szlaku dochodzi z północnego zbocza zielony szlak Perci Przyrodników. Łączy się on z Górnym Płajem, starą drogą myśliwską biegnąca na stokach Babiej Góry, na wysokości 1000-1200 m n.p.m. Perć Przyrodników prowadzi przez rezerwat prastarej kniei babiogórskiej, a także wśród zwałów wielkich kamieni, które przed wiekami oderwały się od Sokolicy.

I właśnie zaraz dalej mamy Sokolicę, najniższy z wierzchołków masywu Babiej Góry, osiągający 1367 m n.p.m. Jego wierzchołek podcięty jest skalnym urwiskiem w wyniku potężnego obrywu. Dla bezpieczeństwa urwisko to zabezpieczone jest drewnianym ogrodzeniem. Sokolica jest doskonałym punktem widokowym na Babią Górę, Pasmo Jałowieckie, Mosorny Groń oraz Zawoję. Znajduje się tu wiele pojedynczych ławek, na których turyści odpoczywają po ciężkim podejściu Zubrzyckimi Stromiznami (tak nazywane jest podejście czerwonym szlakiem z Przełęczy Lipnickiej).

Przed nami Sokolica (1367 m n.p.m.)
Przed nami Sokolica (1367 m n.p.m.).

Na Sokolicy (1367 m n.p.m.)
Na Sokolicy (1367 m n.p.m.).

Masyw Babiej Góry z Sokolicy
Masyw Babiej Góry z Sokolicy.

Mosorny Groń z Sokolicy
Mosorny Groń z Sokolicy.

Panorama z Sokolicy
Panorama z Sokolicy.

Po 20-minutowym pobycie na Sokolicy, o godzinie 15.00 schodzimy Zubrzyckimi Stromiznami. Wchodzimy w zwarty las i kończą się widoki. Stromo faktycznie jest i na dodatek w kilku miejscach bardzo ślisko od topniejącego śniegu. Gdy śnieg zaczyna ustępować, pojawia się trochę wystających korzeni, ale też w niektórych miejscach odsłaniają się drewniane stopnie.

Zubrzyckie Stromizny
Zubrzyckie Stromizny.

Zubrzyckie Stromizny
Zubrzyckie Stromizny.

Niedługo potem wchodzimy na chodnik obłożony balami. Chodnik ten doprowadza na ostatnie stopnie, którymi opuszczamy Babiogórski Park Narodowy. Jednocześnie wchodzimy na Przełęcz Lipnicką, zwaną również potocznie przełęczą Krowiarki. Jesteśmy na wysokości 1010 m n.p.m. Jest godzina 15.40 i choć jest to godzina jeszcze nie tak późna, tu kończymy dzisiejszą wędrówkę, niezwykle piękną i udaną, m.in. dzięki znakomitej aurze o iście letnich temperaturach.

Po chodniku obłożonym świerkowymi balami
Po chodniku obłożonym drewnianymi balami.

Wchodzimy na Przełęcz Lipnicką (1010 m n.p.m.), zwaną również potocznie przełęczą Krowiarki
Wchodzimy na Przełęcz Lipnicką (1010 m n.p.m.), zwaną również potocznie przełęczą Krowiarki.




Udostępnij:

3 komentarze:

  1. Cóż mogę napisać... :-)
    Super wycieczka, piękna pogoda, udane zdjęcia, ciekawy opis itd... :-)
    Ja niestety na Babiej Górze nigdy nie byłem. Oczywiście mam w planach... Tylko dlaczego to jest tak daleko ode mnie?... :-(
    Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  2. Opis wycieczki bardzo ciekawy i zawierający mnóstwo informacji dla tych, którzy będą chcieli powtórzyć taką wyprawę. Piękne zdjęcia tylko zachęcają do zdobycia Babiej Góry. Osobiście uważąm, ze to jeden z łatwiejszych do zdobycia szczytów w polskich górach, szczególnie wariant z przełęczy Krowiarki. Za to widoki przednie, o ile ktoś ma tyle szczęścia co wy z pogodą. Generalnie czytając Twoje opisy stwierdzam, że raczej macie szczęście trafiać na dobrą pogodę (co nie znaczy, że musi świecić słońce). Miło było przenieść sie choć na chwile na beskidzkie szlaki.
    Pozdrawiam serdecznie.
    PS. Wciąż nie mam aktualnej informacji o Twoich nowych postach, ale staram sie zaglądać systematycznie. Lubię Twoje relacje. Tworzysz wspaniały blog, tylko tak trzymaj.

    OdpowiedzUsuń
  3. Dobrý deň,
    máte zaujímavý blog s nádhernými fotkami. Potrvá mi dlho, kým si ho pozriem aspoň zbežne.
    Pozdravuje Daniela z Bratislavy.

    OdpowiedzUsuń


Życie jest zbyt krótkie, aby je przegapić.

Liczba wyświetleń

Popularne posty (ostatnie 30 dni)

Etykiety

Archiwum bloga

Z nimi w górach bezpieczniej

Zapamiętaj !
NUMER RATUNKOWY
W GÓRACH
601 100 300

Mapę miej zawsze ze sobą

Stali bywalcy

Odbiorcy


Wyrusz z nami na

Główny Szlak Beskidu Wyspowego


ETAP DATA, ODCINEK
1
19.11.2016
[RELACJA]
Szczawa - Jasień - Ostra - Ogorzała - Mszana Dolna
2
7.01.2017
[RELACJA]
Mszana Dolna - Potaczkowa - Rabka-Zdrój
3
18.02.2017
[RELACJA]
Rabka-Zdrój - Luboń Wielki - Przełęcz Glisne
4
18.03.2017
[RELACJA]
Przełęcz Glisne - Szczebel - Kasinka Mała
5
27.05.2017
[RELACJA]
Kasinka Mała - Lubogoszcz - Mszana Dolna
6
4.11.2017
[RELACJA]
Mszana Dolna - Ćwilin - Jurków
7
9.12.2017
[RELACJA]
Jurków - Mogielica - Przełęcz Rydza-Śmigłego
8
20.01.2018
[RELACJA]
Przełęcz Rydza-Śmigłego - Łopień - Dobra
9
10.02.2018
[RELACJA]
Dobra - Śnieżnica - Kasina Wielka - Skrzydlna
10
17.03.2018
[RELACJA]
Skrzydlna - Ciecień - Szczyrzyc
11
10.11.2018
[RELACJA]
Szczyrzyc - Kostrza - Tymbark
12
24.03.2019
[RELACJA]
Tymbark - Kamionna - Żegocina
13
14.07.2019
[RELACJA]
Żegocina - Łopusze - Laskowa
14
22.09.2019
[RELACJA]
Laskowa - Sałasz - Męcina
15
17.11.2019
[RELACJA]
Męcina - Jaworz - Limanowa
16
26.09.2020
[RELACJA]
Limanowa - Łyżka - Pępówka - Łukowica
17
5.12.2020
[RELACJA]
Łukowica - Ostra - Ostra Skrzyż.
18
6.03.2021
[RELACJA]
Ostra Skrzyż. - Modyń - Szczawa

Smaki Karpat

Wołoskimi śladami

Główny Szlak Beskidzki

21-23.10.2016 - wyprawa 1
Zaczynamy gdzie Biesy i Czady,
czyli w legendarnych Bieszczadach

BAZA: Ustrzyki Górne ODCINEK: Wołosate - Brzegi Górne
Relacje:
13-15.01.2017 - Bieszczadzki suplement do GSB
Biała Triada z Biesami i Czadami
BAZA: Ustrzyki Górne
Relacje:
29.04.-2.05.2017 - wyprawa 2
Wielka Majówka w Bieszczadach
BAZA: Rzepedź ODCINEK: Brzegi Górne - Komańcza
Relacje:
16-18.06.2017 - wyprawa 3
Najdziksze ostępy Beskidu Niskiego
BAZA: Rzepedź ODCINEK: Komańcza - Iwonicz-Zdrój
Relacje:
20-22.10.2017 - wyprawa 4
Złota jesień w Beskidzie Niskim
BAZA: Iwonicz ODCINEK: Iwonicz-Zdrój - Kąty
Relacje:
1-5.05.2018 - wyprawa 5
Magurskie opowieści
i pieśń o Łemkowyni

BAZA: Zdynia ODCINEK: Kąty - Mochnaczka Niżna
Relacje:
20-22.07.2018 - wyprawa 6
Ziemia Sądecka
BAZA: Krynica-Zdrój ODCINEK: Mochnaczka Niżna - Krościenko nad Dunajcem
Relacje:
7-9.09.2018 - wyprawa 7
Naprzeciw Tatr
BAZA: Studzionki, Turbacz ODCINEK: Krościenko nad Dunajcem - Rabka-Zdrój
Relacje:
18-20.01.2019 - wyprawa 8
Zimowe drogi do Babiogórskiego Królestwa
BAZA: Jordanów ODCINEK: Rabka-Zdrój - Krowiarki
Relacje:
17-19.05.2019 - wyprawa 9
Wyprawa po wschody i zachody słońca
przez najwyższe partie Beskidów

BAZA: Markowe Szczawiny, Hala Miziowa ODCINEK: Krowiarki - Węgierska Górka
Relacje:
22-24.11.2019 - wyprawa 10
Na śląskiej ziemi kończy się nasza przygoda
BAZA: Równica ODCINEK: Węgierska Górka - Ustroń
Relacje:

GŁÓWNY SZLAK WSCHODNIOBESKIDZKI

termin 1. wyprawy: 6-15 wrzesień 2019
odcinek: Bieszczady Wschodnie czyli...
od Przełęczy Użockiej do Przełęczy Wyszkowskiej


termin 2. wyprawy: wrzesień 2023
odcinek: Gorgany czyli...
od Przełęczy Wyszkowskiej do Przełęczy Tatarskiej


termin 3. wyprawy: wrzesień 2024
odcinek: Czarnohora czyli...
od Przełęczy Tatarskiej do Gór Czywczyńskich

Koszulka Beskidzka

Niepowtarzalna, z nadrukowanym Twoim imieniem na sercu - koszulka „Wyprawa na Główny Szlak Beskidzki”.
Wykonana z poliestrowej tkaniny o wysokim stopniu oddychalności. Nie chłonie wody, ale odprowadza ją na zewnątrz dając wysokie odczucie suchości. Nawet gdy pocisz się ubranie nie klei się do ciała. Wilgoć łatwo odparowuje z niej zachowując jednocześnie komfort cieplny.

Fascynujący świat krasu

25-27 lipca 2014 roku
Trzy dni w Raju... Słowackim Raju
Góry piękne są!
...można je przemierzać w wielkiej ciszy i samotności,
ale jakże piękniejsze stają się, gdy robimy to w tak wspaniałym towarzystwie – dziękujemy Wam
za trzy niezwykłe dni w Słowackim Raju,
pełne serdeczności, ciekawych pogawędek na szlaku
i za tyleż uśmiechu.
24-26 lipca 2015 roku
Powrót do Słowackiego Raju
Powróciliśmy tam, gdzie byliśmy roku zeszłego,
gdzie natura stworzyła coś niebywałego;
gdzie płaskowyże pocięły rokliny,
gdzie Spisza i Gemeru łączą się krainy;
by znów wędrować wąwozami dzikich potoków,
by poczuć na twarzy roszące krople wodospadów!
To czego jeszcze nie widzieliśmy – zobaczyliśmy,
gdy znów w otchłań Słowackiego Raju wkroczyliśmy!


19-21 sierpnia 2016 roku
Słowacki Raj 3
Tam gdzie dotąd nie byliśmy!
Przed nami kolejne trzy dni w raju… Słowackim Raju
W nieznane nam dotąd kaniony ruszymy do boju
Od wschodu i zachodu podążymy do źródeł potoków
rzeźbiących w wapieniach fantazję od wieków.
Na koniec pożegnalny wąwóz zostanie na południu,
Ostatnia droga do przebycia w ostatnim dniu.

           I na całe to krasowe eldorado
spojrzymy ze szczytu Havraniej Skały,
           A może też wtedy zobaczymy
to czego dotąd nasze oczy widziały:
           inne słowackie krasy,
próbujące klasą dorównać pięknu tejże krainy?
           Niech one na razie cierpliwie
czekają na nasze odwiedziny.

7-9 lipca 2017 roku
Słowacki Raj 4
bo przecież trzy razy to za mało!
Ostatniego lata miała to być wyprawa ostatnia,
lecz Raj to kraina pociągająca i w atrakcje dostatnia;
Piękna i unikatowa, w krasowe formy bogata,
a na dodatek zeszłego roku pojawiła się w niej ferrata -
przez dziki Kysel co po czterdziestu latach został otwarty
i nigdy dotąd przez nas jeszcze nie przebyty.
Wspomnień czar ożywi też bez większego trudu
fascynujący i zawsze urzekający kanion Hornadu.
Zaglądnąć też warto do miasta mistrza Pawła, uroczej Lewoczy,
gdzie w starej świątyni świętego Jakuba każdy zobaczy
najwyższy na świecie ołtarz, wyjątkowy, misternie rzeźbiony,
bo majster Paweł jak Wit Stwosz był bardzo uzdolniony.
Na koniec zaś tej wyprawy - wejdziemy na górę Velka Knola
Drogą niedługą, lecz widokową, co z góry zobaczyć Raj pozwala.
Słowacki Raj od ponad stu lat urodą zniewala człowieka
od czasu odkrycia jej przez taternika Martina Rótha urzeka.
Grupa od tygodni w komplecie jest już zwarta i gotowa,
Kaniony, dzikie potoki czekają - kolejna rajska wyprawa.


Cudowna wyprawa z cudownymi ludźmi!
Dziękujemy cudownym ludziom,
z którymi pokonywaliśmy dzikie i ekscytujące szlaki
Słowackiego Raju.
Byliście wspaniałymi kompanami.

Miało być naprawdę po raz ostatni...
Lecz mówicie: jakże to w czas letni
nie jechać znów do Słowackiego Raju -
pozwolić na zlekceważenie obyczaju.
Nawet gdy niemal wszystko już zwiedzone
te dzikie kaniony wciąż są dla nas atrakcyjne.
Powiadacie też, że trzy dni w raju to za krótko!
skoro tak, to czy na cztery nie będzie zbyt malutko?
No cóż, podoba nam się ten kras,
a więc znów do niego ruszać czas.
A co wrzucimy do programu wyjazdu kolejnego?
Może z każdego roku coś jednego?
Niech piąty epizod w swej rozciągłości
stanie się powrotem do przeszłości,
ruszajmy na stare ścieżki, niech emocje na nowo ożyją
gdy znów pojawimy się w Raju z kolejną misją!

15-18 sierpnia 2018 roku
Słowacki Raj 5
Retrospekcja
Suchá Belá - Veľký Sokol -
- Sokolia dolina - Kyseľ (via ferrata)

Koszulka wodniacka

Tatrzańska rodzinka

Wspomnienie


519 km i 18 dni nieustannej wędrówki
przez najwyższe i najpiękniejsze partie polskich Beskidów
– od kropki do kropki –
najdłuższym górskim szlakiem turystycznym w Polsce


Dorota i Marek Szala
Główny Szlak Beskidzki
- od kropki do kropki -

WYRÓŻNIENIE
prezentacji tego pasjonującego przedsięwzięcia na



za dostrzeżenie piękna wokół nas.

Dziękujemy i cieszymy się bardzo,
że nasza wędrówka Głównym Szlakiem Beskidzkim
nie skończyła się na czerwonej kropce w Ustroniu,
ale tak naprawdę doprowadziła nas aż na
Navigator Festival 2013.

Napisz do nas