Dziennik wypraw i przystań przed kolejną wędrówką.

Z deszczu do jaskini

Nasze bardzo ambitne na dziś plany zmienił deszcz. Miało być przejście całej szerokości Tatr, od Słowacji do Polski, poprzez grań Otargańców, potem przez Kończysty Wierch, Trzydniowiański Wierch do Doliny Chochołowskej. Tymczasem pozostało zadowolić się czymś innym.

TRASA:
Demianowska Jaskinia Wolności (Demänovská jaskyňa Slobody).

OPIS:
Myśląc o górach przed oczami ukazują nam się zazwyczaj wypiętrzenia terenu, strome zbocza, granie i turnie, itd. Jednakże góry, a w szczególności te słowackie skrywają jeszcze inne wyjątkowe piękno. Otóż, w ich wnętrzu, głęboko pod ziemią, znaleźć można czarodziejski świat przepaści, jaskiń i całych systemów jaskiniowych.

Jedną z największych takich atrakcji znajduje się w słowackich Niżnych Tatrach. Jest tu zlokalizowana najczęściej odwiedzana przez turystów z całego świata Demianowska Jaskinia Wolności (Demänovská jaskyňa Slobody). Wchodzi ona w skład większego systemu jaskiniowego, mając połączenia z pobliskimi jaskiniami Demianowską Jaskinią Lodową (Demänovská ľadováa jaskyňa), a także narazie niedostępną dla turystów Demianowską Jaskini Pokoju (Demänovská jaskyňa Mieru).

Demianowska Jaskinia Wolności w tej niekorzystnej aurze pogodowej staje się naszym celem.    W Liptowskim Mikulaszu zmieniamy kierunek jazdy i skręcamy na drogę nr 584, wiodącą ku południowi, do Doliny Demianowskiej. Zatrzymujemy się 13 km od Liptowskiego Mikulasza, kilka kilometrów od znanego ośrodka narciarskiego Jasná.

Jest godzina 10.00. Wysiadamy z autokaru, choć pogoda do tego nie zachęca, bo ciągle pada. Wejście do jaskini znajduje się 67 metrów wyżej. Prowadzi do niego betonowy chodnik trawersujący po zboczu góry o długości około 400 m. Po drodze mijamy tablice naukowe, jednak deszcz przeszkadza, aby się z nimi zapoznać. Tak dochodzimy przed główne wejście do Demianowskiej Jaskini Wolności, w dolince Točište na wysokości 870 m n.p.m.

Przed wejściem do jaskini.

Ruszamy do kasy. Zwiedzanie Demianowskiej Jaskini Wolności odbywa się  dwoma wariantami. Tradycyjną trasa o długości 1150 m i różnicy wysokości 86 m lub ekskluzywną o długości 2150 m o tej samej różnicy wysokości. Początkowo mamy zamiar przejść dłuższy wariant trasy, która obejmuje dodatkowo Komorę Wielką - największą udostępnioną podziemną komorę na Słowacji z podziemnym korytem i miękkim białym sintrowym zaciekiem. Jednak po sprawdzeniu harmonogramu wejść okazuje się, że w najbliższe wejścia na tą trasę opatrzone jest słowackim komentarzem przewodnickim. Dlatego też decydujemy się na tradycyjną trasę zwiedzania, która ma być komentowana w języku polskim. Dzięki temu też trochę więcej grosza zostanie w kieszeni, bo trasa tradycyjna jest o połowę tańsza od ekskluzywnej.

O godzinie 10.50 otwiera się przed nami wejście o jaskini. Temperatura powietrza wewnątrz niej waha się od 6,1 do 7,0 °C, a wilgotność względna od 94 do 99%. Wąskim korytarzem przechodzimy do pierwszej komory, gdzie atrakcją jest tzw. wieczny deszcz, który pada ciągle ze sklepienia bez względu na aurę na zewnątrz. Znakomicie to widać po wyłączeniu światła, z wyjątkiem oświetlenia samego deszczu.

Wieczny deszcz.
Po wysłuchania komentarza, przechodzimy dalej po wygodnym, betonowym chodniku. Zmianę poziomu umożliwiają schodki z poręczami. Trzeba przyznać, że w trakcie wycieczki trudno jest nam zapamiętać wszystkie szczegóły podawane przez przewodnika, czy też odwzorować z pamięci poszczególne sale i kolejność ich zwiedzania.

Po około 20 minutach od momentu wejścia do jaskini, dochodzimy do podziemnego toku Demianowki, wywieranego spod głównego grzbietu Tatr Niskich. Demianowka wypływa na powierzchnię poprzez Jaskinię Vyvieranie, położoną na północ od Demianowskej Jaskini Wolności. Miejsca przepływu tego toku są najniżej położonymi sektorami na trasie zwiedzania, względem wejścia do jaskini deniwelacja dochodzi tu do 60 m. Z Demianowką spotkamy się jeszcze kilkakrotnie.

Podziemny tok Demianowki.
Przemierzana przez nas trasa podziemnej wędrówki, to oszałamiający przepych niespotykanej różnorodności kolorów i kształtów sintrowej ornamentyki. W głowie się kręci od blasku tego piękna. Mijamy pojedyncze stalaktyty, stalagmity i stalagnaty kalcytowe, większe i mniejsze, ale też kilka bardzo potężnych. W wielu miejscach tworzą różnobarwne draperie kalcytowe, a nawet wodospady. Do tego dochodzi wiele jeziorek z unikalnymi sintrowymi liliami wodnymi i innymi formami nacieków.

Sintrowe ornamenty.



Różnobarwny kalcytowy wodospad.



Stalaktyty, stalagmity i stalagnaty.

Kolorowe draperie.

Wodospad.

Zwisające makarony.

Nacieki nad lustrem jeziorka.

Stalagmit wyrastający z polewy.

Jeziorko.

W ciekawszych miejscach robimy oczywiście przystanki, podczas których przewodnik włącza nagrany odpowiedni komentarz do danego miejsca. Jednak zaraz po jego wysłuchaniu jesteśmy niemalże „przeganiani” do następnej komory. I to jest jedyna rzecz, która nas tu irytuje, gdyż każdy z nas chciałby rozejrzeć się po otaczających go cudownościach. W tych bajecznych korytarzach wyzwala się pragnienie utrwalenia wszystkiego na fotografiach - wszak uiściliśmy z tego tytułu dodatkową opłatę (niemałą, bo wyższą od ceny biletu wstępu), a tu stale jesteśmy pośpieszani. Część naszej grupy zostawała z tego względu nieco z tyłu rozkoszując się otaczającym światem. Traciliśmy przez to komentarz przewodnicki, ale za to mogliśmy oddać się czarowi tej podziemnej krainy, uchwycić niemalże wszystkie jej szczegóły. Trzeba tutaj stanowczo powiedzieć, że przewidywany 60 minutowy czas zwiedzania Demianowskiej Jaskini Wolności trasą tradycyjną - to bezwzględnie za krótko!



O godzinie 12.05 kończymy zwiedzanie. Wychodzimy na zewnątrz, do świata na powierzchni, gdzie leje dalej. Po krótkim zapoznaniu się a ofertą sklepiku z pamiątkami wracamy do autokaru. Czekamy na skompletowanie się grupy, a potem wracamy do domu.

Wciąż leje, ale za chwilę odjeżdżamy (fot. Olga Szala).

Niestety, było to trochę krótka wędrówka. A to cośmy dziś wiedzieli pozostanie na zawsze w pamięci. Zawędrowaliśmy dzisiaj do wyjątkowo uroczego zakątka, takiego cudu natury, którego piękno trudno oddać nawet na najlepszej fotografii.

Udostępnij:

1 komentarz:

  1. Mi kiedyś wyjazd praktycznie cały popsułby deszcz, ale wyszukaliśmy w okolicy wiele atrakcji, głównie dla dzieciaków, które uratowały wyjazd. znaleźliśmy bloga z poradami http://www.naszebieszczady.com/co-robic-w-bieszczadach-gdy-pada-deszcz/
    z którego podpowiedzi okazały się bardzo pomocne.

    OdpowiedzUsuń


Życie jest zbyt krótkie, aby je przegapić.

Liczba wyświetleń

Popularne posty (ostatnie 30 dni)

Etykiety

Archiwum bloga

Z nimi w górach bezpieczniej

Zapamiętaj !
NUMER RATUNKOWY
W GÓRACH
601 100 300

Mapę miej zawsze ze sobą

Stali bywalcy

Odbiorcy


Wyrusz z nami na

Główny Szlak Beskidu Wyspowego


ETAP DATA, ODCINEK
1
19.11.2016
[RELACJA]
Szczawa - Jasień - Ostra - Ogorzała - Mszana Dolna
2
7.01.2017
[RELACJA]
Mszana Dolna - Potaczkowa - Rabka-Zdrój
3
18.02.2017
[RELACJA]
Rabka-Zdrój - Luboń Wielki - Przełęcz Glisne
4
18.03.2017
[RELACJA]
Przełęcz Glisne - Szczebel - Kasinka Mała
5
27.05.2017
[RELACJA]
Kasinka Mała - Lubogoszcz - Mszana Dolna
6
4.11.2017
[RELACJA]
Mszana Dolna - Ćwilin - Jurków
7
9.12.2017
[RELACJA]
Jurków - Mogielica - Przełęcz Rydza-Śmigłego
8
20.01.2018
[RELACJA]
Przełęcz Rydza-Śmigłego - Łopień - Dobra
9
10.02.2018
[RELACJA]
Dobra - Śnieżnica - Kasina Wielka - Skrzydlna
10
17.03.2018
[RELACJA]
Skrzydlna - Ciecień - Szczyrzyc
11
10.11.2018
[RELACJA]
Szczyrzyc - Kostrza - Tymbark
12
24.03.2019
[RELACJA]
Tymbark - Kamionna - Żegocina
13
14.07.2019
[RELACJA]
Żegocina - Łopusze - Laskowa
14
22.09.2019
[RELACJA]
Laskowa - Sałasz - Męcina
15
17.11.2019
[RELACJA]
Męcina - Jaworz - Limanowa
16
26.09.2020
[RELACJA]
Limanowa - Łyżka - Pępówka - Łukowica
17
5.12.2020
[RELACJA]
Łukowica - Ostra - Ostra Skrzyż.
18
6.03.2021
[RELACJA]
Ostra Skrzyż. - Modyń - Szczawa

Smaki Karpat

Wołoskimi śladami

Główny Szlak Beskidzki

21-23.10.2016 - wyprawa 1
Zaczynamy gdzie Biesy i Czady,
czyli w legendarnych Bieszczadach

BAZA: Ustrzyki Górne ODCINEK: Wołosate - Brzegi Górne
Relacje:
13-15.01.2017 - Bieszczadzki suplement do GSB
Biała Triada z Biesami i Czadami
BAZA: Ustrzyki Górne
Relacje:
29.04.-2.05.2017 - wyprawa 2
Wielka Majówka w Bieszczadach
BAZA: Rzepedź ODCINEK: Brzegi Górne - Komańcza
Relacje:
16-18.06.2017 - wyprawa 3
Najdziksze ostępy Beskidu Niskiego
BAZA: Rzepedź ODCINEK: Komańcza - Iwonicz-Zdrój
Relacje:
20-22.10.2017 - wyprawa 4
Złota jesień w Beskidzie Niskim
BAZA: Iwonicz ODCINEK: Iwonicz-Zdrój - Kąty
Relacje:
1-5.05.2018 - wyprawa 5
Magurskie opowieści
i pieśń o Łemkowyni

BAZA: Zdynia ODCINEK: Kąty - Mochnaczka Niżna
Relacje:
20-22.07.2018 - wyprawa 6
Ziemia Sądecka
BAZA: Krynica-Zdrój ODCINEK: Mochnaczka Niżna - Krościenko nad Dunajcem
Relacje:
7-9.09.2018 - wyprawa 7
Naprzeciw Tatr
BAZA: Studzionki, Turbacz ODCINEK: Krościenko nad Dunajcem - Rabka-Zdrój
Relacje:
18-20.01.2019 - wyprawa 8
Zimowe drogi do Babiogórskiego Królestwa
BAZA: Jordanów ODCINEK: Rabka-Zdrój - Krowiarki
Relacje:
17-19.05.2019 - wyprawa 9
Wyprawa po wschody i zachody słońca
przez najwyższe partie Beskidów

BAZA: Markowe Szczawiny, Hala Miziowa ODCINEK: Krowiarki - Węgierska Górka
Relacje:
22-24.11.2019 - wyprawa 10
Na śląskiej ziemi kończy się nasza przygoda
BAZA: Równica ODCINEK: Węgierska Górka - Ustroń
Relacje:

GŁÓWNY SZLAK WSCHODNIOBESKIDZKI

termin 1. wyprawy: 6-15 wrzesień 2019
odcinek: Bieszczady Wschodnie czyli...
od Przełęczy Użockiej do Przełęczy Wyszkowskiej


termin 2. wyprawy: wrzesień 2023
odcinek: Gorgany czyli...
od Przełęczy Wyszkowskiej do Przełęczy Tatarskiej


termin 3. wyprawy: wrzesień 2024
odcinek: Czarnohora czyli...
od Przełęczy Tatarskiej do Gór Czywczyńskich

Koszulka Beskidzka

Niepowtarzalna, z nadrukowanym Twoim imieniem na sercu - koszulka „Wyprawa na Główny Szlak Beskidzki”.
Wykonana z poliestrowej tkaniny o wysokim stopniu oddychalności. Nie chłonie wody, ale odprowadza ją na zewnątrz dając wysokie odczucie suchości. Nawet gdy pocisz się ubranie nie klei się do ciała. Wilgoć łatwo odparowuje z niej zachowując jednocześnie komfort cieplny.

Fascynujący świat krasu

25-27 lipca 2014 roku
Trzy dni w Raju... Słowackim Raju
Góry piękne są!
...można je przemierzać w wielkiej ciszy i samotności,
ale jakże piękniejsze stają się, gdy robimy to w tak wspaniałym towarzystwie – dziękujemy Wam
za trzy niezwykłe dni w Słowackim Raju,
pełne serdeczności, ciekawych pogawędek na szlaku
i za tyleż uśmiechu.
24-26 lipca 2015 roku
Powrót do Słowackiego Raju
Powróciliśmy tam, gdzie byliśmy roku zeszłego,
gdzie natura stworzyła coś niebywałego;
gdzie płaskowyże pocięły rokliny,
gdzie Spisza i Gemeru łączą się krainy;
by znów wędrować wąwozami dzikich potoków,
by poczuć na twarzy roszące krople wodospadów!
To czego jeszcze nie widzieliśmy – zobaczyliśmy,
gdy znów w otchłań Słowackiego Raju wkroczyliśmy!


19-21 sierpnia 2016 roku
Słowacki Raj 3
Tam gdzie dotąd nie byliśmy!
Przed nami kolejne trzy dni w raju… Słowackim Raju
W nieznane nam dotąd kaniony ruszymy do boju
Od wschodu i zachodu podążymy do źródeł potoków
rzeźbiących w wapieniach fantazję od wieków.
Na koniec pożegnalny wąwóz zostanie na południu,
Ostatnia droga do przebycia w ostatnim dniu.

           I na całe to krasowe eldorado
spojrzymy ze szczytu Havraniej Skały,
           A może też wtedy zobaczymy
to czego dotąd nasze oczy widziały:
           inne słowackie krasy,
próbujące klasą dorównać pięknu tejże krainy?
           Niech one na razie cierpliwie
czekają na nasze odwiedziny.

7-9 lipca 2017 roku
Słowacki Raj 4
bo przecież trzy razy to za mało!
Ostatniego lata miała to być wyprawa ostatnia,
lecz Raj to kraina pociągająca i w atrakcje dostatnia;
Piękna i unikatowa, w krasowe formy bogata,
a na dodatek zeszłego roku pojawiła się w niej ferrata -
przez dziki Kysel co po czterdziestu latach został otwarty
i nigdy dotąd przez nas jeszcze nie przebyty.
Wspomnień czar ożywi też bez większego trudu
fascynujący i zawsze urzekający kanion Hornadu.
Zaglądnąć też warto do miasta mistrza Pawła, uroczej Lewoczy,
gdzie w starej świątyni świętego Jakuba każdy zobaczy
najwyższy na świecie ołtarz, wyjątkowy, misternie rzeźbiony,
bo majster Paweł jak Wit Stwosz był bardzo uzdolniony.
Na koniec zaś tej wyprawy - wejdziemy na górę Velka Knola
Drogą niedługą, lecz widokową, co z góry zobaczyć Raj pozwala.
Słowacki Raj od ponad stu lat urodą zniewala człowieka
od czasu odkrycia jej przez taternika Martina Rótha urzeka.
Grupa od tygodni w komplecie jest już zwarta i gotowa,
Kaniony, dzikie potoki czekają - kolejna rajska wyprawa.


Cudowna wyprawa z cudownymi ludźmi!
Dziękujemy cudownym ludziom,
z którymi pokonywaliśmy dzikie i ekscytujące szlaki
Słowackiego Raju.
Byliście wspaniałymi kompanami.

Miało być naprawdę po raz ostatni...
Lecz mówicie: jakże to w czas letni
nie jechać znów do Słowackiego Raju -
pozwolić na zlekceważenie obyczaju.
Nawet gdy niemal wszystko już zwiedzone
te dzikie kaniony wciąż są dla nas atrakcyjne.
Powiadacie też, że trzy dni w raju to za krótko!
skoro tak, to czy na cztery nie będzie zbyt malutko?
No cóż, podoba nam się ten kras,
a więc znów do niego ruszać czas.
A co wrzucimy do programu wyjazdu kolejnego?
Może z każdego roku coś jednego?
Niech piąty epizod w swej rozciągłości
stanie się powrotem do przeszłości,
ruszajmy na stare ścieżki, niech emocje na nowo ożyją
gdy znów pojawimy się w Raju z kolejną misją!

15-18 sierpnia 2018 roku
Słowacki Raj 5
Retrospekcja
Suchá Belá - Veľký Sokol -
- Sokolia dolina - Kyseľ (via ferrata)

Koszulka wodniacka

Tatrzańska rodzinka

Wspomnienie


519 km i 18 dni nieustannej wędrówki
przez najwyższe i najpiękniejsze partie polskich Beskidów
– od kropki do kropki –
najdłuższym górskim szlakiem turystycznym w Polsce


Dorota i Marek Szala
Główny Szlak Beskidzki
- od kropki do kropki -

WYRÓŻNIENIE
prezentacji tego pasjonującego przedsięwzięcia na



za dostrzeżenie piękna wokół nas.

Dziękujemy i cieszymy się bardzo,
że nasza wędrówka Głównym Szlakiem Beskidzkim
nie skończyła się na czerwonej kropce w Ustroniu,
ale tak naprawdę doprowadziła nas aż na
Navigator Festival 2013.

Napisz do nas