Dziennik wypraw i przystań przed kolejną wędrówką.

Cuda Małej Fatry Krywańskiej - Janosikowe Diery

Minęła druga i ostatnia noc w sympatycznym schronisku Chata na Grúni (970 m n.p.m.). Z naszej bazy noclegowej schodzimy niebieskim szlakiem do położonej na południu Stefanowej (słow. Štefanová). Zaraz po wyruszeniu spod schroniska nasz szlak opada bardzo stromo, szeroką i kamienistą ścieżką. Idziemy przez las. Szlak nie jest długi i po kilku skrętach, w czasie 45 minut docieramy do bitej drogi w Stefanowej. Stefanowa jest niewielką osadą stanowiącą część Terchowej (słow. Terchová). Jest tu ogromny płatny parking, wiele pensjonatów i kilka karczm. Tu mamy krótką przerwę i ruszamy dalej.

Chata na Grúni (970 m n.p.m.).
Chata na Grúni (970 m n.p.m.).

TRASA:
Chata na Grúni (970 m n.p.m.) [niebieski szlak] Štefanová (625 m n.p.m.) [żółty szlak] Vrch Podžiar (745 m n.p.m.) [żółty szlak] Podžiar (720 m n.p.m.) [żółty szlak] Nové diery [żółty szlak] Ostrvné (640 m n.p.m.) [niebieski szlak] Dolne diery [niebieski szlak] Podžiar (720 m n.p.m.) [niebieski szlak] Horné diery [niebieski szlak] Pod Pálenicou (970 m n.p.m.) [niebieski szlak] Tesna Rizna [niebieski szlak] Pod Tanečnicou [niebieski szlak] sedlo Medzirozsutce (1200 m n.p.m.) [czerwony szlak] sedlo Zákres (1225 m n.p.m.) [zielony szlak] Malý Rozsutec (1344 m n.p.m.) [zielony szlak] sedlo Zákres (1225 m n.p.m.) [czerwony szlak] sedlo Medzirozsutce (1200 m n.p.m.) [niebieski szlak] Pod Tanečnicou [niebieski szlak] Tesna Rizna [niebieski szlak] Pod Pálenicou (970 m n.p.m.) [zielony szlak] Vrch Podžiar (745 m n.p.m.) [żółty szlak] Štefanová (625 m n.p.m.)

OPIS:
Na rozstaju szlaków w Stefanowej zmieniamy kolor szlaku na żółty, który poprowadzi nas do kotlinki Podžiar. Wcześniej jednak wspinamy się na przełęcz z rozległą polaną Vrch Podžiar. Znajdujące się na niej łąki górskie, są pozostałością bardzo intensywnego niegdyś pasterstwa. Jeszcze w drugiej połowie lat 70-tych XX wieku spasane przez owce łąki utrzymywały jeszcze swój areał. Teraz łąki zaczynają zarastać. Na Vrch Podžiar z naszym żółtym szlakiem krzyżuje się szlak zielony wychodzący z wąwozu Tesna Rizna (czyli tam gdzie mamy zamiar dotrzeć po pokonaniu Górnych Dier). Szlak ten po przecięciu naszego żółtego biegnie na masyw Boboty (1085 m n.p.m.). Na Vrch Podžiar jest kilka ławek, a więc robimy sobie krótki odpoczynek przed dalszą trasą.

Przystanek w drodze na Vrch Podžiar.
Przystanek w drodze na Vrch Podžiar.

Widok z Vrch Podžiar w kierunku głównego grzbietu Małej Fatry.
Widok z Vrch Podžiar w kierunku głównego grzbietu Małej Fatry.
Na pierwszym planie mamy Południowy Groń (słow. Poludňový grúň, 1460 m n.p.m.),
którego grzbiet opada na& Grúň (989 m n.p.m.), gdzie stoi nasze schronisko Chata na Grúni.
Z tyłu widać Wielki Krywań (słow. Veľký Kriváň, 1709 m n.p.m.).

Z Vrch Podžiar szybko schodzimy do kotlinki Podžiar, położonej na wysokości 720 m n.p.m. Docieramy do niej o godzinie 10.40. Po prawej stronie od szlaku stoi tu mały drewniany budynek pełniący rolę bufetu, który niegdyś pełnił funkcję pasterskiego szałasu. Trochę dalej, przy przepływającym tędy Dierowym Potoku (słow. Dierový potok) zbiegają się trzy części układu wąwozów zwanych Dierami. Przekładając na nasze Diery znaczą tyle samo co „dziury”, co oddaje charakter tych wąwozów. Nie są to jednak jakieś tam banalne dziury, bo raczej nazywać je można cudem natury, gdyż wycięła je siła płynącej wody. Dolne i Górne Diery (słow. Dolné diery, Horné diery) wyrzeźbił Dierowy Potok, spływający spod przełęczy Medzirozsutce (1200 m n.p.m.), między Wielkim a Małym Rozsutcem. Zaś Nowe Diery (słow. Nové diery) są kanionem, wyciętym przez lewobrzeżny dopływ Dierowego Potoku, płynący z północnych stoków Małego Rozsutca.

Koliba Podžiar.
Koliba Podžiar.

Natura nad swoim dziełem pracowała tu wiele setek tysięcy lat, a dłutem była w tym przypadku płynąca woda. To ona stworzyła niezwykle urozmaicony relief, pełen załomów, cienistych szczelin, przewieszek i skalnych filarów, gwałtownych zwężeń i niespodziewanych rozszerzeń doliny. Dna wąwozów usłane są skalnymi progami, po których spływa woda tworząca wodospady.

Spotykamy się tu z niezwykłą ciekawostką, obrazującą przewrotność natury. W kanionach Dier zaobserwować można zjawisko odwrócenia pięter roślinnych. Przy dnie kanionów, na wysokościach 650–850 m n.p.m. znaleźć możemy gatunki roślin górskich i alpejskich, a wysoko ponad dnem, na turniach i skalnych półkach zobaczyć można reliktowe okazy sosny zwyczajnej. Dzieje się tak ze względu na panujące w kanionach stosunkowo niskie temperatury oraz znaczne zacienienie i wilgotność.

Rozpoczynamy zatem wędrówkę po fatrzańskich Dierach. Z Podžiaru skręcamy w lewo żółtym szlakiem w kierunku Nowych Dier. Od nich zaczniemy. Wygodną ścieżką nabieramy nieco wysokości idąc leśnym zboczem. Zatrzymujemy się na moment na skalnym, obarierowanym punkcie widokowym. Idąc dalej przechodzimy po skalnym gzymsie, przy którym kiedyś przytwierdzony był łańcuch, ale i bez niego można sobie bez problemu poradzić. Zaraz potem ścieżka schodzi w dół na trochę już zniszczone betonowe stopnie. Tym ostrym zejściem obniżamy się między wąskie ściany wąwozu. W tym miejscu właściwie zaczynają się Nowe Diery. W tym miejscu dochodzi godzina 11.10.

Przez las do Nowych Dier.
Przez las do Nowych Dier.


Nové diery

Nasza ścieżka wchodząc między ciasne ściany kanionu robi ostry nawrót na lewo. Do uszu zaczyna docierać echo dźwięków odbitych od skalnych ścian. Rozpoczyna się emocjonująca wędrówka przez mostki i drabinki, dzięki którym pokonujemy płynący tędy potok, będący jednym z dopływów Dierowego Potoku. Mamy tu też do pokonania 4 wodospady o wysokości 1–2 m. Odcinek Nowych Dier jest krótki, ale potrafi dostarczyć niezwykłych wrażeń. Promienie słoneczne nie docierają do nas wcale. Skalne ściany wyglądają tak, jakby niedawno rozsunęły się tworząc wąską szczelinę. Podświadomość ludzka szaleje - czy ściany te nie zsuną się teraz. Osoby cierpiące na klaustrofobię będą odczuwać tu dyskomfort.

Nowe Diery (słow. Nové diery).

Nowe Diery (słow. Nové diery).

Nowe Diery (słow. Nové diery).

Nowe Diery (słow. Nové diery).

Nowe Diery (słow. Nové diery).

Po pokonaniu kilku mostków i drabinek, o godzinie 11.25 docieramy do miejsca zwanego Ostrvné (640 m n.p.m.), gdzie kończą się Nowe Diery. Przechodzi tędy niebieski szlak, biegnący spod Hotelu „Diery” w Terchowej i prowadzący dalej przez Dolne, a następnie Górne Diery.

Ostrvné (640 m n.p.m.).
Ostrvné (640 m n.p.m.).


Dolne diery

Skręcamy zatem w lewo na niebieski szlak i wchodzimy tu do Dolnych Dier (słow. Dolné diery). Kontynuujemy wędrówkę ekscytującym wąwozem. Podchodzimy pod wodospad. Obok wodospadu drabinka wyprowadza nas wyżej. Potem do pokonania mamy jeszcze jeden wodospad (w Dolnych Dierach znajdują się 2 wodospady o wysokości 1 i 3,5 m). Teraz wśród bloków skalnych wspinamy się troszkę, aby już po niemal prostej drodze, o godzinie 11.50 powrócić do węzła szlaków na Podžiarze.

Dolne Diery (słow. Dolné diery).

Dolne Diery (słow. Dolné diery).

Dolne Diery (słow. Dolné diery).

Dolne Diery (słow. Dolné diery).

Dolne Diery (słow. Dolné diery).

Dolne Diery (słow. Dolné diery).

Dolne Diery (słow. Dolné diery).

Dolne Diery (słow. Dolné diery).


Dierowy Potok (słow. Dierový potok).
Dierowy Potok (słow. Dierový potok).

Powrót na kotlinkę Podžiar (720 m n.p.m.).
Powrót na kotlinkę Podžiar (720 m n.p.m.).


Horné diery

Utrzymujemy dotychczasowy kierunek wędrówki, wędrując dalej niebieskim szlakiem. Zanim wejdziemy do wąwozu Górnych Dier (słow. Horné diery), przechodzimy wpierw przez polankę, z której widzimy przed sobą sterczące Południowe Skały (słow. Poludňové skaly). Dalej będzie trudniej - więcej drabinek, pomostów i dojdą łańcuchy ubezpieczające na stromych i śliskich skałach. Wiele z nich jest na tym odcinku dość poważnie uszkodzonych, co również utrudnia wędrówkę nawet w pogodne dni. Górne Diery to najdłuższy i najtrudniejszy wąwóz z całego zespołu Dier. Wciska się on między stoki Wielkiego i Małego Rozsutca (słow. Veľký Rozsutec, Malý Rozsutec). Wąwóz ten charakteryzuje się bogatszymi formami skalnymi, większą liczbą wodospadów i różnorodną roślinnością. Na trasie przez Górne Diery znajduje się łącznie aż 9 wodospadów o wysokości 2–4 m. Zainstalowano w nich wiele kładek, drabinek i łańcuchów, umożliwiających pokonanie tego szlaku. Jednak mimo tych ułatwień, pokonanie go nie jest z pewnością proste, a już bardzo trudne po opadach lub w czasie deszczu. Można sobie wyobrazić co może zrobić mocno przybierająca woda w korycie Dierowego Potoku.

Południowe Skały (słow. Poludňové skaly).
Południowe Skały (słow. Poludňové skaly).

Górne Diery (słow. Horné diery).

Górne Diery (słow. Horné diery).

Górne Diery (słow. Horné diery).

Górne Diery (słow. Horné diery).

Górne Diery (słow. Horné diery).

Górne Diery (słow. Horné diery).

Górne Diery (słow. Horné diery).

Górne Diery (słow. Horné diery).

Górne Diery (słow. Horné diery).

Górne Diery (słow. Horné diery).

Górne Diery (słow. Horné diery).

Górne Diery (słow. Horné diery).

Górne Diery (słow. Horné diery).

Górne Diery (słow. Horné diery).

Górne Diery (słow. Horné diery).

Górne Diery (słow. Horné diery).

Górne Diery (słow. Horné diery).

Górne Diery (słow. Horné diery).

Górne Diery (słow. Horné diery).

Górne Diery (słow. Horné diery).



Tesna Rizna

Po pokonaniu Górnych Dier wchodzimy w kolejny wąwóz Tesna Rizna, również pełen ułatwień w postaci drabinek, pomostów i łańcuchów. Ten kolejny wąwóz wydaje się jeszcze trudniejszy, gdyż sztuczne ułatwienia są tu najbardziej zniszczone, a skały śliskie od panującej wilgoci. Dla własnego bezpieczeństwa i przyjemności do tego wąwozu lepiej wchodzić tylko w dni pogodne.

Wąwóz Tesna Rizna.

Wąwóz Tesna Rizna.

Wąwóz Tesna Rizna.

Wąwóz Tesna Rizna.

Wąwóz Tesna Rizna.

Wąwóz Tesna Rizna.



Malý Rozsutec

Wąwóz Tesna Rizna wyprowadza nas o godzinie 13.20 między szczyty Rozsutców na polanę Pod Tanečnicou. Po przerwie, o godzinie 13.40 ruszamy w kierunku szerokiej przełęczy Medzirozsutce (1200 m n.p.m.). Przełęcz tą pokrywają dość rozległe łąki górskie, bogate w wiele gatunków roślin zielnych. Jednak na skutek zaprzestania wypasu zarastają one coraz intensywniej łanami borówki czarnej, a także kępami świerków.

Przez przełęcz Medzirozsutce przechodzi czerwony szlak turystyczny, poprowadzony główną granią Małej Fatry. Skręcając na niego w prawo można dojść na Wielkiego Rozsutca (słow. Veľký Rozsutec, 1610 m n.p.m.) - jeden z najwyższych i niewątpliwie najbardziej charakterystyczny szczyt Krywańskiej części Małej Fatry. Szlak na ten szczyt jest jednak obecnie zamknięty. Co rok jest zamykany w okresie od 1 marca do 15 czerwca, ze względu na wylęg ptactwa.

Zadowolimy się więc drugim szczytem. Skręcamy zatem na lewo i za czerwonymi znakami, docieramy na płytką przełącz Zakres (sedlo Zákres, 1225 m n.p.m.). Z niej zielonym szlakiem wspinamy się na skalisty Mały Rozsutec (1343 m n.p.m., słow. Malý Rozsutec). Stroma, mocno piarżysta ścieżka doprowadza nas pod skalną, eksponowaną rynnę. Ubezpiecza nas w niej długi łańcuch i poręcze. Przejście w jej środkowej części ułatwia drewniana platforma. Po wspięciu się rynną pozostaje już tylko niedługa wspinaczka, trochę ścieżką, a trochę po skałkach, na których pomagać musimy sobie rękoma.

Mały Rozsutec (1343 m n.p.m., słow. Malý Rozsutec) z polany Pod Tanečnicou.
Mały Rozsutec (1343 m n.p.m., słow. Malý Rozsutec) z polany Pod Tanečnicou.

Zbliżenie na rynnę ubezpieczoną łańcuchem prowadzącą na szczyt Małego Rozsutca.
Zbliżenie na rynnę ubezpieczoną łańcuchem prowadzącą na szczyt Małego Rozsutca.

W rynnie.
W rynnie.

Drewniana platforma.
Drewniana platforma.

Szczyt Małego Rozsutca.
Szczyt Małego Rozsutca.

Mały Rozsutec (1343 m n.p.m., słow. Malý Rozsutec) zdobyty!
Mały Rozsutec (1343 m n.p.m., słow. Malý Rozsutec) zdobyty!
Z tyłu widać Wielki Rozsutec (słow. Veľký Rozsutec, 1610 m n.p.m.).

Mały Rozsutec (1343 m n.p.m., słow. Malý Rozsutec) zdobyty!

Szczyt Małego Rozsutca zdobywamy o godzinie 14.15. Leży on ok. 1600 m na północ od szczytu Wielkiego Rozsutca, którego oczywiście doskonale widać z Małego Rozsutca. Poza tym widać też dalsze szczyty leżące na głównym grzbiecie Małej Fatry, Tatry Zachodnie, a także Tatry Niżne. Od północy mamy pasma Beskidzkie.

Wielki Rozsutec (słow. Veľký Rozsutec, 1610 m n.p.m.) widziany ze szczytu Małego Rozsutca.
Wielki Rozsutec (słow. Veľký Rozsutec, 1610 m n.p.m.) widziany ze szczytu Małego Rozsutca.
U stóp góry widać polanę Pod Tanečnicou.

Widok ze szczytu Małego Rozsutca w kierunku Wielkiego Krywania (słow. Veľký Kriváň, 1709 m n.p.m.).
Widok ze szczytu Małego Rozsutca w kierunku Wielkiego Krywania (słow. Veľký Kriváň, 1709 m n.p.m.).
Przed nim mamy Południowy Groń (słow. Poludňový grúň, 1460 m n.p.m.),
którego grzbiet opada Grúň (989 m n.p.m.).

Widok ze szczytu Małego Rozsutca w kierunku Terchowej.
Widok ze szczytu Małego Rozsutca w kierunku Terchowej.

Widok ze szczytu Małego Rozsutca w kierunku Gór Choczańskich.
Widok ze szczytu Małego Rozsutca w kierunku Gór Choczańskich.

Na szczycie Małego Rozsutca nie zabawiamy długo. Pojawia się niewielka chmurka z której spada kilka kropel deszczu i nie czekamy, bo za chwilę skała może być bardzo śliska. Ze szczytu Małego Rozsutca wracamy tą samą drogą, którą na niego wchodziliśmy, a więc przez ubezpieczoną skalną rynnę, a potem prosto, dogodną ścieżką na polanę Pod Tanečnicou, z niej z powrotem wchodzimy do wąwozu Tesna Rizna.

Jeszcze na szczycie, ale kierujemy się już do zejścia.
Jeszcze na szczycie, ale kierujemy się już do zejścia.

Zejście ze szczytu.

Zejście ze szczytu.

Zejście ze szczytu.

Znów jesteśmy przy łańcuchu. Zaraz będziemy opuszczać się na dół.
Znów jesteśmy przy łańcuchu. Zaraz będziemy opuszczać się na dół.

Widok na przełęcz Medzirozsutce (1200 m n.p.m.).
Widok na przełęcz Medzirozsutce (1200 m n.p.m.).

Przełęcz Medzirozsutce (1200 m n.p.m.).
Przełęcz Medzirozsutce (1200 m n.p.m.).


Tesna Rizna

Z powrotem w wąwozie Tesna Rizna.
Z powrotem w wąwozie Tesna Rizna.

W wąwozie Tesna Rizna.

W wąwozie Tesna Rizna.

W wąwozie Tesna Rizna.

W wąwozie Tesna Rizna.

W wąwozie Tesna Rizna.

W wąwozie Tesna Rizna.




Po dojściu na rozstaju Pod Pálenicou nie wchodzimy do Dier, bo byśmy szli pod prąd, gdyż ruch turystyczny przez Górne Diery jest jednokierunkowy. Odbijamy nieco na lewo zielonym szlakiem ponad kanion Górnych Dier. Leśna ścieżka wznosi się lekko w poprzek zbocza Południowych Skał (słow. Poludňové skaly). Po niedługim czasie ścieżka ta zaczyna ostro opadać na Vrch Podžiar, skąd za żółtymi znakami skręcamy w lewo i schodzimy do Stefanowej, gdzie czeka na nas autokar. Do osady tej docieramy na godzinę 16.40.

Widok ze stoku opadającego z Południowych Skał na główny grzbiet Małej Fatry.
Widok ze stoku opadającego z Południowych Skał na główny grzbiet Małej Fatry.

Pod Południowymi Skałami (słow. Poludňové skaly).
Pod Południowymi Skałami (słow. Poludňové skaly).

Przełęcz Vrch Podžiar (745 m n.p.m.). Po drugiej stronie wznosi się masyw Boboty (1085 m n.p.m.).
Przełęcz Vrch Podžiar (745 m n.p.m.). Po drugiej stronie wznosi się masyw Boboty (1085 m n.p.m.).

Do Stefanowej jest już bardzo blisko.
Do Stefanowej jest już bardzo blisko.

I tak kończy się nasza trzydniowa wędrówka po regionie Małej Fatry Krywańskiej. Spędzone tu chwile pozostawią z pewnością wiele wrażeń i przeżyć, ale te trzy dni były chyba zbyt krótkim czasem by w pełni nasycić się klimatami Małej Fatry. Trzeba by ponownie przyjechać w te strony.

Udostępnij:

11 komentarzy:

  1. Super trasa muszę przyznać. Świetne zdjęcia pokazujący ciekawych klimat różnego rodzaju zejść, wejść, schodów, łańcuchów.

    Świetna też relacja. Szkoda, że u mnie takich nie ma ale może kiedyś i takie się pokażą. :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Ale super trasa i zdjęcia!
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  3. Znajome dla mnie tereny...
    Bardzo podobną trasę przebyłem rok temu.
    Cóż można napisać - świetny opis i zdjęcia.
    Ale najważniejsze to -> Mała Fatra piękna jest ;-)
    Pzdr.

    OdpowiedzUsuń
  4. Z przyjemnością jeszcze raz (wirtualnie ) powędrowałem tym malowniczym szlakiem. Bardzo udany wpis pokazujący całe piękno tego miejsca. W sierpniu jeszcze raz wrócę w ten rejon, by tym razem zdobyć Wielkiego Rozsutca.
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  5. Dziękuję za wizytę na moim blogu i dobre słowo! To bardzo miłe :) A co ciekawe - już kiedyś "przepadłam" zaczytana w Waszej stronie: Tatry a szczególnie szlak na Kościelec, Kraków, szlak "czterech kopców" - to wszystko przemierzyłam z Wami z zapartym tchem :)
    A potem gdzieś zgubiłam adres, przyszły nowe zajęcia, mniej czasu na internet.
    Cieszę się z ponownego odnalezienia Waszej strony i już dodaję ją do mojej listy ulubionych.
    Serdeczne pozdrowienia!

    OdpowiedzUsuń
  6. Fatre muszę koniecznie odwiedzić o świcie zimą... z aparatem:)

    OdpowiedzUsuń
  7. świetna relacja i co bardzie mi się podoba, ze na zdjęciach widze młodzież :) chcemy się tam wybrac z dzieciakami i dlatego szukałam dokładnego opisu trudności szlaku, żeby mieć pewność, ze nie będzie trzeba zawrócić, jak córa nie da rady. Jak wrażenia Waszej córki, było cięzko czy bardzo ciężko ? pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nasza wówczas 9-letnia córka była z tej trasy bardzo zadowolona, kondycyjnie trasa raczej nie jest trudna, ale trzeba dużo rozwagi przy pokonywaniu śliskich i niekiedy zniszczonych drabinek. Są też ułatwienia w postaci łańcuchów, którymi trzeba umiejętnie się asekurować. Do Was należy decyzja. Janosikowe Diery prawie na całej długości są jednokierunkowe.

      Usuń
  8. Cześć.
    Stanowicie niewątpliwie autorytet dlatego chciał bym o coś zapytać: jak oceniacie pomysł przejścia przez Diery z 16-miesięcznym dzieckiem w nosidełku na plecach?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To niedobry pomysł. Poczekalibyśmy, aż dziecko samo zacznie radzić sobie z łańcuchami i drabinkami.

      Usuń
  9. Piękna sprawa, zainspirowaliście nas, więc wczoraj zrobiłem z żoną dokładnie to samo, muszę przyznać , że jak na 60+ był to dla nas niezły wyczyn. Piękne góry, wrażenia wspaniałe, choć dzisiaj czuję to wszystko w kościach, ale już czekam na kolejna eskapadę w to miejsce, a nawet więcej,zamierzamy pójść jeszcze dalej.

    OdpowiedzUsuń


Życie jest zbyt krótkie, aby je przegapić.

Liczba wyświetleń

Popularne posty (ostatnie 30 dni)

Etykiety

Archiwum bloga

Z nimi w górach bezpieczniej

Zapamiętaj !
NUMER RATUNKOWY
W GÓRACH
601 100 300

Mapę miej zawsze ze sobą

Stali bywalcy

Odbiorcy


Wyrusz z nami na

Główny Szlak Beskidu Wyspowego


ETAP DATA, ODCINEK
1
19.11.2016
[RELACJA]
Szczawa - Jasień - Ostra - Ogorzała - Mszana Dolna
2
7.01.2017
[RELACJA]
Mszana Dolna - Potaczkowa - Rabka-Zdrój
3
18.02.2017
[RELACJA]
Rabka-Zdrój - Luboń Wielki - Przełęcz Glisne
4
18.03.2017
[RELACJA]
Przełęcz Glisne - Szczebel - Kasinka Mała
5
27.05.2017
[RELACJA]
Kasinka Mała - Lubogoszcz - Mszana Dolna
6
4.11.2017
[RELACJA]
Mszana Dolna - Ćwilin - Jurków
7
9.12.2017
[RELACJA]
Jurków - Mogielica - Przełęcz Rydza-Śmigłego
8
20.01.2018
[RELACJA]
Przełęcz Rydza-Śmigłego - Łopień - Dobra
9
10.02.2018
[RELACJA]
Dobra - Śnieżnica - Kasina Wielka - Skrzydlna
10
17.03.2018
[RELACJA]
Skrzydlna - Ciecień - Szczyrzyc
11
10.11.2018
[RELACJA]
Szczyrzyc - Kostrza - Tymbark
12
24.03.2019
[RELACJA]
Tymbark - Kamionna - Żegocina
13
14.07.2019
[RELACJA]
Żegocina - Łopusze - Laskowa
14
22.09.2019
[RELACJA]
Laskowa - Sałasz - Męcina
15
17.11.2019
[RELACJA]
Męcina - Jaworz - Limanowa
16
26.09.2020
[RELACJA]
Limanowa - Łyżka - Pępówka - Łukowica
17
5.12.2020
[RELACJA]
Łukowica - Ostra - Ostra Skrzyż.
18
6.03.2021
[RELACJA]
Ostra Skrzyż. - Modyń - Szczawa

Smaki Karpat

Wołoskimi śladami

Główny Szlak Beskidzki

21-23.10.2016 - wyprawa 1
Zaczynamy gdzie Biesy i Czady,
czyli w legendarnych Bieszczadach

BAZA: Ustrzyki Górne ODCINEK: Wołosate - Brzegi Górne
Relacje:
13-15.01.2017 - Bieszczadzki suplement do GSB
Biała Triada z Biesami i Czadami
BAZA: Ustrzyki Górne
Relacje:
29.04.-2.05.2017 - wyprawa 2
Wielka Majówka w Bieszczadach
BAZA: Rzepedź ODCINEK: Brzegi Górne - Komańcza
Relacje:
16-18.06.2017 - wyprawa 3
Najdziksze ostępy Beskidu Niskiego
BAZA: Rzepedź ODCINEK: Komańcza - Iwonicz-Zdrój
Relacje:
20-22.10.2017 - wyprawa 4
Złota jesień w Beskidzie Niskim
BAZA: Iwonicz ODCINEK: Iwonicz-Zdrój - Kąty
Relacje:
1-5.05.2018 - wyprawa 5
Magurskie opowieści
i pieśń o Łemkowyni

BAZA: Zdynia ODCINEK: Kąty - Mochnaczka Niżna
Relacje:
20-22.07.2018 - wyprawa 6
Ziemia Sądecka
BAZA: Krynica-Zdrój ODCINEK: Mochnaczka Niżna - Krościenko nad Dunajcem
Relacje:
7-9.09.2018 - wyprawa 7
Naprzeciw Tatr
BAZA: Studzionki, Turbacz ODCINEK: Krościenko nad Dunajcem - Rabka-Zdrój
Relacje:
18-20.01.2019 - wyprawa 8
Zimowe drogi do Babiogórskiego Królestwa
BAZA: Jordanów ODCINEK: Rabka-Zdrój - Krowiarki
Relacje:
17-19.05.2019 - wyprawa 9
Wyprawa po wschody i zachody słońca
przez najwyższe partie Beskidów

BAZA: Markowe Szczawiny, Hala Miziowa ODCINEK: Krowiarki - Węgierska Górka
Relacje:
22-24.11.2019 - wyprawa 10
Na śląskiej ziemi kończy się nasza przygoda
BAZA: Równica ODCINEK: Węgierska Górka - Ustroń
Relacje:

GŁÓWNY SZLAK WSCHODNIOBESKIDZKI

termin 1. wyprawy: 6-15 wrzesień 2019
odcinek: Bieszczady Wschodnie czyli...
od Przełęczy Użockiej do Przełęczy Wyszkowskiej


termin 2. wyprawy: wrzesień 2023
odcinek: Gorgany czyli...
od Przełęczy Wyszkowskiej do Przełęczy Tatarskiej


termin 3. wyprawy: wrzesień 2024
odcinek: Czarnohora czyli...
od Przełęczy Tatarskiej do Gór Czywczyńskich

Koszulka Beskidzka

Niepowtarzalna, z nadrukowanym Twoim imieniem na sercu - koszulka „Wyprawa na Główny Szlak Beskidzki”.
Wykonana z poliestrowej tkaniny o wysokim stopniu oddychalności. Nie chłonie wody, ale odprowadza ją na zewnątrz dając wysokie odczucie suchości. Nawet gdy pocisz się ubranie nie klei się do ciała. Wilgoć łatwo odparowuje z niej zachowując jednocześnie komfort cieplny.

Fascynujący świat krasu

25-27 lipca 2014 roku
Trzy dni w Raju... Słowackim Raju
Góry piękne są!
...można je przemierzać w wielkiej ciszy i samotności,
ale jakże piękniejsze stają się, gdy robimy to w tak wspaniałym towarzystwie – dziękujemy Wam
za trzy niezwykłe dni w Słowackim Raju,
pełne serdeczności, ciekawych pogawędek na szlaku
i za tyleż uśmiechu.
24-26 lipca 2015 roku
Powrót do Słowackiego Raju
Powróciliśmy tam, gdzie byliśmy roku zeszłego,
gdzie natura stworzyła coś niebywałego;
gdzie płaskowyże pocięły rokliny,
gdzie Spisza i Gemeru łączą się krainy;
by znów wędrować wąwozami dzikich potoków,
by poczuć na twarzy roszące krople wodospadów!
To czego jeszcze nie widzieliśmy – zobaczyliśmy,
gdy znów w otchłań Słowackiego Raju wkroczyliśmy!


19-21 sierpnia 2016 roku
Słowacki Raj 3
Tam gdzie dotąd nie byliśmy!
Przed nami kolejne trzy dni w raju… Słowackim Raju
W nieznane nam dotąd kaniony ruszymy do boju
Od wschodu i zachodu podążymy do źródeł potoków
rzeźbiących w wapieniach fantazję od wieków.
Na koniec pożegnalny wąwóz zostanie na południu,
Ostatnia droga do przebycia w ostatnim dniu.

           I na całe to krasowe eldorado
spojrzymy ze szczytu Havraniej Skały,
           A może też wtedy zobaczymy
to czego dotąd nasze oczy widziały:
           inne słowackie krasy,
próbujące klasą dorównać pięknu tejże krainy?
           Niech one na razie cierpliwie
czekają na nasze odwiedziny.

7-9 lipca 2017 roku
Słowacki Raj 4
bo przecież trzy razy to za mało!
Ostatniego lata miała to być wyprawa ostatnia,
lecz Raj to kraina pociągająca i w atrakcje dostatnia;
Piękna i unikatowa, w krasowe formy bogata,
a na dodatek zeszłego roku pojawiła się w niej ferrata -
przez dziki Kysel co po czterdziestu latach został otwarty
i nigdy dotąd przez nas jeszcze nie przebyty.
Wspomnień czar ożywi też bez większego trudu
fascynujący i zawsze urzekający kanion Hornadu.
Zaglądnąć też warto do miasta mistrza Pawła, uroczej Lewoczy,
gdzie w starej świątyni świętego Jakuba każdy zobaczy
najwyższy na świecie ołtarz, wyjątkowy, misternie rzeźbiony,
bo majster Paweł jak Wit Stwosz był bardzo uzdolniony.
Na koniec zaś tej wyprawy - wejdziemy na górę Velka Knola
Drogą niedługą, lecz widokową, co z góry zobaczyć Raj pozwala.
Słowacki Raj od ponad stu lat urodą zniewala człowieka
od czasu odkrycia jej przez taternika Martina Rótha urzeka.
Grupa od tygodni w komplecie jest już zwarta i gotowa,
Kaniony, dzikie potoki czekają - kolejna rajska wyprawa.


Cudowna wyprawa z cudownymi ludźmi!
Dziękujemy cudownym ludziom,
z którymi pokonywaliśmy dzikie i ekscytujące szlaki
Słowackiego Raju.
Byliście wspaniałymi kompanami.

Miało być naprawdę po raz ostatni...
Lecz mówicie: jakże to w czas letni
nie jechać znów do Słowackiego Raju -
pozwolić na zlekceważenie obyczaju.
Nawet gdy niemal wszystko już zwiedzone
te dzikie kaniony wciąż są dla nas atrakcyjne.
Powiadacie też, że trzy dni w raju to za krótko!
skoro tak, to czy na cztery nie będzie zbyt malutko?
No cóż, podoba nam się ten kras,
a więc znów do niego ruszać czas.
A co wrzucimy do programu wyjazdu kolejnego?
Może z każdego roku coś jednego?
Niech piąty epizod w swej rozciągłości
stanie się powrotem do przeszłości,
ruszajmy na stare ścieżki, niech emocje na nowo ożyją
gdy znów pojawimy się w Raju z kolejną misją!

15-18 sierpnia 2018 roku
Słowacki Raj 5
Retrospekcja
Suchá Belá - Veľký Sokol -
- Sokolia dolina - Kyseľ (via ferrata)

Koszulka wodniacka

Tatrzańska rodzinka

Wspomnienie


519 km i 18 dni nieustannej wędrówki
przez najwyższe i najpiękniejsze partie polskich Beskidów
– od kropki do kropki –
najdłuższym górskim szlakiem turystycznym w Polsce


Dorota i Marek Szala
Główny Szlak Beskidzki
- od kropki do kropki -

WYRÓŻNIENIE
prezentacji tego pasjonującego przedsięwzięcia na



za dostrzeżenie piękna wokół nas.

Dziękujemy i cieszymy się bardzo,
że nasza wędrówka Głównym Szlakiem Beskidzkim
nie skończyła się na czerwonej kropce w Ustroniu,
ale tak naprawdę doprowadziła nas aż na
Navigator Festival 2013.

Napisz do nas