Lubimy, gdy wędrowanie po górach jest przepełnione spokojem, a nie sprintem
dla pokonania górskich szczytów. Lubimy, gdy oprócz szczytów można coś
więcej zobaczyć, nie na ilość, lecz na jakość. Wszystko w miarę
dostępnego czasu. Po zejściu z Magury Stebnickiej zostało nam jeszcze trochę
dnia, parę popołudniowych godzin, a więc nie zastanawiamy się długo co robić dalej, tym
bardziej, że po drugiej strony doliny wznosi się wzgórze Jedlina (620 m
n.p.m.) z imponującymi ruinami zamkowymi. Już dawno chcieliśmy sprawdzić,
czy te ruiny są równie imponujące z bliska, a także dowiedzieć się skąd się one
wzięły i poznać ich historię. Zatem w drogę.
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Pogórze Ondawskie. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Pogórze Ondawskie. Pokaż wszystkie posty
Stebnicka Magura

Zawsze kiedy przejeżdżaliśmy u jej podnóża, intrygowała nas i ciekawiła, bo
jeszcze nigdy jej nie odwiedzaliśmy. Często ją widzieliśmy w pejzażach
tutejszych gór, jako że jest dość wyniosła. Łatwo rozpoznawalna dzięki z
charakterystycznemu i wysokiemu, stalowemu masztowi przekaźnika
radiowo-telewizyjnego. Na jej szczyt prowadzą szlaki turystyczne z trzech
stron. Wybraliśmy najbardziej forsowny, ale najkrótszy i prowadzący przez
rezerwat przyrody nazwany tak samo jak góra „Stebnícka Magura”.
Auto udaje się nam zaparkować u stóp góry Jedlina. Nazwa tej góry przypomina
nam wczorajszy dzień, kiedy wyruszaliśmy z miejscowości Jedlinka, która
położona jest niedaleko stąd. Mamy tutaj nieduży plac na skraju wsi Zborov, z
którego ludzie wyruszają odwiedzić ruiny zamku „Zborov” znajdujące się na
górze Jedlina. Może również wybierzemy się tam, ale później, gdy wrócimy ze
Stebnickiej Magury.
piątek, 22 lipca 2022
Smilniansky vrch na Pogórzu Ondawskim

Smilniański Wierch (słow. Smilniansky vrch; 749 m n.p.m.) to szczyt
Pogórza Ondawskiego rozciągającego się na Słowacji. Jego nazwa pochodzi od wsi
Smilno, leżącej na południu u stóp góry. Smilniański Wierch jest górą o dwóch
wierzchołkach. Jej zbocza powyżej wysokości 470-500 m n.p.m. są zalesione, a
poniżej pokrywają je głównie pastwiska i łąki. Góra nie posiada
znakowanych szlaków, a więc jesteśmy zdani wyłącznie na siebie.