Okole (niem. Hogolie) jest jednym z najwyższych szczytów w Górach Kaczawskich i najwyższym szczytem Grzbietu Północnego tych gór. Krótko po II wojnie światowej nazywany był Ogule. Być może jego nazwa wywodzi się od skojarzeń widokowych takich jak „na około” czy „dookólnie”. Szczyt faktycznie posiada walory widokowe pomimo lesistości, a to dzięki wychodniom skalnym o kształtach małych turniczek, zwanych Orlimi Skałkami. Na jednej z nich znaleźć można dawny punkt widokowy (pozostałości barierek i schodków zbudowane jeszcze przed II wojną światową). Niedawno tj. w roku 2018 oddano do użytkowania nową drewnianą platformę widokową na szczycie Okola. Można z niej spojrzeć na Rudawy i Karkonosze oraz inne okoliczne szczyty. W sąsiedztwie nowego punktu widokowego postawiono również wiatę. W partiach szczytowych Okola znajdziemy również inne grupy skalne zbudowane z tzw. zieleńców, czyli skał powstałych w wyniku przetworzenia się pierwotnych skał z okresu tutejszej aktywności wulkanizmu podmorskiego. Były to skały o składzie bazaltu. Wulkanizm występował w tym regionie w początkach ery paleozoicznej, w okresie kambru i ordowika około 450–500 mln lat temu. W obecnych zieleńcach Okola zachowały się jeszcze niewielkie fragmenty pierwotnych struktur law podmorskich o długości do 1 m i grubości do 0,5 m. Pomiędzy Okolem i oddalonym od niego nieco na zachód Leśniakiem (677 m n.p.m.) znajduje się kilka grup skalnych o różnorakiej formie. Dwie największe to Sołtysie Skały i Mszaki. Wysokość najwyższych skał z tych formacji przekracza 10 m, zaś ich długość dochodzi do 20 m.
TRASA:
Przełęcz pod Świerkami (556 m n.p.m.) Pod Pańską Wysoczką (642 m n.p.m.) Pod Okolem (673 m n.p.m.) Okole (718 m n.p.m.) Orle Skały Pod Pańską Wysoczką (642 m n.p.m.) Przełęcz pod Świerkami (556 m n.p.m.)
Wydaje się być nieszczególnym wzniesieniem, jak całe Góry Kaczawskie. Jednak od pierwszej wizyty na tym szczycie wiemy, że tak nie jest. Po pięciu latach od pamiętnego rajdu znów jesteśmy tutaj. Na szczyt Okole podążamy nieco inną drogą niż wówczas od Przełęczy pod Świerkami (556 m n.p.m.). Znajduje się tutaj parking samochodowy. Od strony północnej wychodzi na nią droga z Lubiechowa. Jest trochę zdeformowana przez osunięcia terenu (być może to po zimie, która wydłużyła się w tym roku wyjątkowo). Świadczą o tym widoczne śnieżne płaty na zboczach Karkonoszy, choć mamy już czerwiec. Pod drugiej stronie Przełęczy pod Świerkami droga schodzi do Chrośnickiego Rozdroża, przez które przechodzi szosa wojewódzka nr 365 oraz dochodzi droga ze wsi Chrośnica.
Z Przełęczy pod Świerkami szlak wiedzie wpierw wąską dróżką obrośniętą krzewami i młodymi drzewami. Potem idziemy szeroką leśną drogą. Poprowadzona jest ona trawersem północnego zbocza Pańskiej Wysoczki (658 m n.p.m.). Po dotarciu na węzeł szlaków Pod Pańską Wysoczką mamy dwie możliwości dotarcia na szczyt: niebieski szlak prowadzący od północnej strony, albo żółty, a potem niebieski prowadzące na szczyt od południowej strony. Postanawiamy wyjść jednym, a potem zejść z powrotem do węzła tym drugim szlakiem. Północna odnoga prowadzi cały czas lasem osłaniając od promieni intensywnego słońca. Południowy wariant przez chwilę prowadzi odsłoniętym terenem, wpierw łagodnie, a potem zdecydowanie ostrzej przechodząc pod skałami wieńczącymi wierzchołek góry. Wychodnie skalne (Orle Skały) na szczycie Okola znacząco podnoszą jego walory widokowe. Właściwie to dzięki nim szczyt może szczycić się pięknym widokiem na południową stronę. Na jednej z tych skał zbudowano drewniany taras widokowy, ukazujący krainę do której będziemy się zagłębiać podczas tej wyprawy. Po lewej widzimy inne szczyty Gór Kaczawskich – Maślak i Folwarczna, a nieco dalej Skopiec i Baranie z wysoką anteną. Jeszcze tego dnia również tam będziemy. Witaj zatem sudecka przygodo!
Z Przełęczy pod Świerkami szlak wiedzie wpierw wąską dróżką obrośniętą krzewami i młodymi drzewami. Potem idziemy szeroką leśną drogą. Poprowadzona jest ona trawersem północnego zbocza Pańskiej Wysoczki (658 m n.p.m.). Po dotarciu na węzeł szlaków Pod Pańską Wysoczką mamy dwie możliwości dotarcia na szczyt: niebieski szlak prowadzący od północnej strony, albo żółty, a potem niebieski prowadzące na szczyt od południowej strony. Postanawiamy wyjść jednym, a potem zejść z powrotem do węzła tym drugim szlakiem. Północna odnoga prowadzi cały czas lasem osłaniając od promieni intensywnego słońca. Południowy wariant przez chwilę prowadzi odsłoniętym terenem, wpierw łagodnie, a potem zdecydowanie ostrzej przechodząc pod skałami wieńczącymi wierzchołek góry. Wychodnie skalne (Orle Skały) na szczycie Okola znacząco podnoszą jego walory widokowe. Właściwie to dzięki nim szczyt może szczycić się pięknym widokiem na południową stronę. Na jednej z tych skał zbudowano drewniany taras widokowy, ukazujący krainę do której będziemy się zagłębiać podczas tej wyprawy. Po lewej widzimy inne szczyty Gór Kaczawskich – Maślak i Folwarczna, a nieco dalej Skopiec i Baranie z wysoką anteną. Jeszcze tego dnia również tam będziemy. Witaj zatem sudecka przygodo!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz