|
|
dystans: 16,0 km
czas: 5,5 godz.
|
Kajaki wodujemy we wsi Sorkwity, przy pomoście stanicy wodnej PTTK w Sorkwitach, nieopodal neogotyckiego pałacu rodziny von Mirbachów.
Płyniemy przez Jezioro Lampackie. Jego powierzchnia wynosi 1,99 km
2, jego długość dochodzi do 3,4 km, zaś szerokość osiąga 1 km. W najgłębszym miejscu ma 38,5 m głębokości (średnia głębokość to 11,1 m). Jezioro posiada rozwiniętą linię brzegową. Brzegi są dość wysokie i w większości bezleśne, obramowane trzciną. W jego południowej części znajduje się wyspa. Do wyspy nie dopływamy. Przesmyk łączący z kolejnym jeziorem znajduje się jeszcze przed wyspą.
Wieś Sorkwity założył w 1379 roku Wielki Mistrz Krzyżacki Winrich von Kniprode. Nosiła wówczas nazwę Sarkewite. Była własnością możnych rodów niemieckich, a później w latach 1750-1804 również polskich. Stoi w niej stary kościół ewangelicki zbudowany ok. 1470 roku oraz neogotycki pałac rodziny von Mirbach zbudowany w latach 1850-56, do którego Sorkwity należały od 1804 do 1921 roku. Później wieś przeszła w ręce rodu Poleske.
Przesmyk, nieco ukryty w trzcinie znajduje się po lewej. Wpływamy na jezioro Lampasz, które ciągnie się na południowy wschód zwężającą się rynną o wysokich i w znacznej części zalesionych brzegach. Jezioro ma 0,76 km
2 powierzchni, około 4 km długości, 0,4 km szerokości, 23 m głębokości. Na północnym brzegu w najszerszej części jeziora znajduje się wieś Jędrychowo. Wpływa stamtąd do jeziora nieduży ciek. Na końcu jeziora czeka nas chyba największa atrakcja dnia.
 |
| Tawerna stanicy wodnej PTTK Sorkwity. |
 |
| Stanica wodna PTTK Sorkwity. |
 |
| Stanica wodna PTTK Sorkwity. |
 |
| Jezioro Lampackie. |
 |
| Jezioro Lampackie. |
 |
| Jezioro Lampackie. |
 |
| Jezioro Lampackie. |
 |
| Wpływ strugi z jeziora Lampackiego. |
 |
| Krótka struga wypływająca z jeziora Lampackiego. |
 |
| Jeziorko poprzedzające jezioro Lampasz. |
 |
| Bogata roślinność wodna. |
 |
| Brzegi porośnięte trzciną i dywan liści unoszących się na wodzie. |
 |
| Jezioro Lampasz. |
 |
| Jezioro Lampasz. |
 |
| Północny brzeg jeziora Lampasz przed Borowskim Lasem. |
 |
| Pomost. |
 |
| Jezioro Lampasz. |
 |
| Grzybień biały (Nymphaea alba L.). |
 |
| Grzybień biały (Nymphaea alba L.). |
Po lewej na południowych krańcach jeziora Lampasz, gdzie widać domy osady Kolonia Grabowo wypływa struga Sobiepanka. Początek strugi jest oznakowany, jest też ostrzeżenie o występujących w niej płyciznach. Sobiepanka ma dość żwawy nurt i liczne zakręty. Liczy sobie 1,5 km długości. Przepływa głównie przez las, wśród licznych olch. Występujące płycizny są tu częste, co wiąże się z przeciąganiem kajaka. Dno strugi jest żwirowo-piaszczyste, w wielu miejscach kamieniste. Występują w nim powalone drzewa i gałęzie. Przez znaczną część strugi kajak przeciągamy za sobą. Jednak wszystko to przeobraża się w prawdziwą przygodę, dopełnioną piękną przyrodą: klarowną wodą z gąbkami słodkowodnymi i ławicami ryb, dzikim brzegiem obrośniętym drzewami z obu stron.
Po pokonaniu Sobiepanki wpływamy na jezioro Kujno. Jezior Kujno leży na terenie zespołu przyrodniczo-krajobrazowego „Jeziora Sorkwickie”. Powierzchnia zwierciadła wody tego jeziora wynosi 0,24 km2, zaś średnia głębokość wynosi 2,8 m, a maksymalna 6,0 m. Jezioro posiada leśno-pagórkowate brzegi. Na lewym brzegu leży wież Grabowo założona w 1588 roku. W 1807 roku kwaterowały w niej oddziały gen. J.H. Dąbrowskiego.
 |
| Południowy kraniec jeziora Lampasz. |
 |
| Wypływ Sobiepanki. |
 |
| Sobiepanka. |
 |
| Sobiepanka. |
 |
| Sobiepanka. |
 |
| Sobiepanka. |
 |
| Sobiepanka. |
 |
| Sobiepanka. |
 |
| Jezioro Kujno. |
 |
| Jezioro Kujno. |
 |
| Jezioro Kujno. |
 |
| Jezioro Kujno. |
 |
| Jezioro Kujno. |
 |
| Grążel żółty (Nuphar lutea). |
 |
| Grążel żółty (Nuphar lutea). |
Na końcu jeziora Kujno mamy wypływ strugi Grabówka. Jest ona otoczona niskimi brzegami porośniętymi trzciną i pałką wodną. W połowie strugi przed mostem drogowym mamy bar serwujący smaczne posiłki. Tam robimy przerwę. Po przerwie płyniemy dalej Grabówką mijając położone z prawej strony zabudowania wsi Borowe.
Struga Grabówki wprowadza nas na jezioro Dłużec, liczące 1,23 km2 powierzchni, 3,1 km długości, do 0,8 km szerokości, do 20 m głębokości. Największe głębokości występują w węższej, południowej części jeziora. Trzymamy się lewego brzegu jeziora. Od połowy długości jezioro rozszerza się nieco. Na lewym brzegu pojawiają się zabudowania wsi Dłużec. Na północnym końcu jeziora odszukujemy w trzcinach wypływ wprowadzający nas na Jezioro Białe. Struga przechodzi pod mostem drogowym.
 |
| Grabówka. |
 |
| Grabówka. |
 |
| Grabówka. |
 |
| Grabówka. |
 |
| Wpływ Grabówki do jeziora Dłużec. |
 |
| Jezioro Dłużec. |
 |
| Czapla siwa (Ardea cinerea). |
 |
| Czapla siwa (Ardea cinerea). |
 |
| Jezioro Dłużec. |
 |
| Jezioro Dłużec. |
 |
| Wieś Dłużec. |
 |
| Wieś Dłużec. |
 |
| Jezioro Dłużec. |
 |
| Jezioro Dłużec. |
 |
| Wypływ strugi z jeziora Dłużec. |
 |
| Struga. |
 |
| Wpływ strugi do jeziora Białego. |
Na jeziorze Białym znajduje się pięć wysp, w tym Wyspa Owcza i Suchy Ostrówek. Wpływając na jezioro Białe mijamy z prawej Wyspę Owczą. Za wyspą kierujemy się ku prawemu brzegowi przepływając przez najgłębszą część jeziora. Jezioro Białe liczy 3,59 km2 powierzchni, 5 km długości, do 1,5 km szerokości, a maksymalna jego głębokość wynosi 31,0 m (średnia głębokość 7 m). Na jeziorze Białym występować może fala, na którą trzeba uważać. W razie fali najlepiej trzymać się cały czas prawego brzegu jeziora.
Przy prawym brzegu jeziora Białego znajduje się stanica wodna PTTK Bieńki, gdzie kończymy etap spływu.
 |
| Jezioro Białe. |
 |
| Jezioro Białe. |
 |
| Jezioro Białe. |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Cieszymy się, że tu jesteś! Mamy nadzieję, że wpis ten był ciekawy i podobał Ci się. Jeśli tak, to będzie nam miło, gdy podzielisz się nim ze znajomymi albo dasz nam o tym znać komenterzem. Dzięki temu będziemy wiedzieć, że warto dalej pisać.