Twoja przystań przed kolejną wędrówką i dziennik turystycznych przedsięwzięć.

sobota, 19 października 2019

Śladami Juraja Jánošíka: Súľovské skaly

~ DROGA BEZ ODWROTU ~

Służba w wojsku pozostałaby zapewne w życiu Juraja Jánošíka nic nie znaczącym epizodem, gdyby podczas jej trwania nie zaszły pewne fakty, które wywarły duży wpływ na dalsze jego losy. Było to niedługo po żołnierskim epizodzie w Bytčy. Zbiegły z tamtejszego więzienia Tomáš Uhorčík szybko wciąga Janosika do swojej bandy, a potem przekazuje mu przywództwo. To droga bez odwrotu. Wie o tym Tomáš Uhorčík, choć sam odsuwa się od zbójeckiego procederu i w 1711 roku opuszcza zbójnicką bandę. Tego samego roku żeni się i osiada w Klenovcu pod przybranym nazwiskiem Martina Mraveca.

Poszukując zbójnickich korzeni Jánošika udaliśmy się w okolice Bytčy, a teraz zagłębimy się w pobliskie temu miastu Súľovské skaly...


TRASA:
Hlboké nad Váhom [zielony szlak] Hlbocký vodopád [zielony szlak] Pod Roháčom [czerwony szlak] Lúka pod hradom [zielona ściezka edukacyjna] hrad Súľov [zielona ściezka edukacyjna] Súľov, parkovisko

Kiedyś zdobywaliśmy już Zamek Súľov (słow. Súľovský hrad). Stał tu, kiedy Juraj Jánošík służył w straży więziennej na Zamku w Bytčy. Pierwsza budowla na tych skałach wzniesiona została prawdopodobnie w pierwszej połowie XV wieku. Był to zapewne niewielki gródek, albo strażnica służąca ochronie drogi handlowej w dolinie Wagu. Został on przebudowany w zamek obronny za zgodą króla Maciej Korwina w 1470 roku. Pierwszymi panami tego zamku zostali Súľovscy, będący właścicielami wsi Súľov. W XVI wieku zamek ten przeszedł w ręce Mikołaja Kostki, potem przechodził we władanie Podmanickich, a następnie Sirmiensisów, kiedy w 1550 roku został strawiony przez pożar. Zamek odbudowano przywracając mu poprzednie rozmiary, bo przestrzeń dostępna na skalach nie pozwalała na jego powiększenie. Później zamek remontowano, dokonywano również przebudów. W 1703 roku, zamek obronił się przed oddziałami kuruców Franciszka II Rakoczego – ale nie był już w dobrym stanie. Funkcje obronne pełnił jeszcze do 1730 roku. Ostatni mieszkańcy opuścili go jednak w 1759 roku. Blisko 100 lat później został poważnie uszkodzony przez silne trzęsienie ziemi, jakie miało miejsce 15 stycznia 1858 roku.

Marsz na Hlboké nad Váhom rozpoczynamy w miejscowości Zamek Súľov. Wiedzie stąd nader atrakcyjna droga doliną Hlbockiego potoku. Szybko do niego wstępujemy w zwężający się wąwóz, zarośnięty dość szczelnie lasem. Wkrótce wąwóz przybiera formę skalistego kanionu, w którym natrafiamy na przeszkodę w postaci wodospadu. Jest to Hlbocký vodopád, który w przeszłości nazywany był wodospadem Súlovským. Woda opada w nim dwoma stopniami o łącznej wysokości 15 metrów. Przejście po skałach ponad wodospadem wspierane jest łańcuchami i stalową liną, ale można przejść okrężną drogą omijającą wodospad.

Dalej idziemy zalesionym korytem potoku aż do jego źródlisk, zbliżając się do wierzchołka wzniesienia Roháč (803 m n.p.m.). Na przełęczy Pod Roháčom odbijamy w przeciwnym kierunku. Idziemy na zachód mijając kilka fascynujących punktów widokowych trzymając się blisko grzbietu, aż do napotkania potężnego łańcucha wapiennych skał. Schodzimy na południowo-wschodnią stronę do podnóża wapiennej ściany. Po jej minięciu wspinamy się już wprost na skały z ruinami Zamku Súľov. Wśród resztek murów zamkowych, na przepaścistych szczytach skał robimy najdłuższą z przerw w wędrówce. Potem czeka nas  ekscytujące zejście przez liczne, wspaniałe punkty widokowe. Urzekające piękno nie opuszcza nas nawet gdy ewidentnie schodzimy już w dół do doliny Hradnianki, gdzie kończymy wędrówkę przez niezwykły świat skalnych wież, iglic, okien i bram.

Wchodzimy w młodniki.

Przydrożny krzyż.

Wąwóz.

Hlbocký vodopád.

Hlbocký vodopád.

Wyjście na próg wodospadu.

Widok z progu wodospadu.

Łożysko potoku powyżej wodospadu.

Wąwóz.

W górę kolorowej doliny.

Pod Roháčom.

Fantazyjne wychodnie.

W słonecznym lśnieniu.

Widok na Súľov.

Súľovské skaly kąpiące się w barwach jesieni.


Skałki.

Przed nami Brada (816 m n.p.m.).

Na stokach Brada.

Hop.

Sedlo pod Bradou.

Pod skałami na południowo-wschodnim zboczu.

Lúka pod hradom.

Jeden z wielu punktów widokowych na szlaku.

Ostre podejście do ruin zamku.

Hrad Súľov.

Korytarz prowadzący do górnego zamku.

Pozostałości murów.

Na górnym zamku.

Panorama w kierunku doliny Wagu.

Na dziedzińcu górnego zamku.

Súľovské skaly.

Súľov-Hradná.

Przejście przez dziurę w murze zamkowym.

Zejście z górnego zamku.

Pozostałości dolnego zamku.

Opuszczamy zamek.

Widok na skały z ruinami zamku.

Spojrzenie w stronę doliny Wagu.

Zejście z grzbietu do doliny Hradnianki.

Jar w końcówce zejścia.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Cieszymy się, że tu jesteś! Mamy nadzieję, że wpis ten był ciekawy i podobał Ci się. Jeśli tak, to będzie nam miło, gdy podzielisz się nim ze znajomymi albo dasz nam o tym znać komenterzem. Dzięki temu będziemy wiedzieć, że warto dalej pisać.