Porto - tutaj kiedyś zaczęło się to...

-

Porto

POGODA

noc	rano	południe	popołudnie	wieczór

Porto jest jednym z piękniejszych miast Europy, położone u ujścia rzeki Douro. Dawno, dawno temu w epoce brązu była tu wioska rybacka, która później została rozbudowana przez starożytnych Rzymian. Wówczas osada rozrosła się do miasta portowego, które otrzymało nazwę Portus Calle. W średniowieczu nazwa przekształciła się na Portucale, później objętą nią nazwę regionu, a potem państwa.

Porto oferuje wiele bardzo ciekawych i pięknych miejsc do zobaczenia. Większość z nich skupiona jest w starym centrum miasta i dlatego w ciągu naszego kilkugodzinnego pobytu powinniśmy doznać kwintesencji jego urody. Dominantą krajobrazu Porto jest oczywiście Katedra Sé, widoczna niemal z każdego zakątka miasta. Wyznacza nam ona początek naszego Camino.

Początki Katedry Sé w Porto sięgają początków XII wieku, kiedy ówczesny biskup Porto zlecił budowę w mieście pierwszej katedry romańskiej. Jej budowa zakończyła się w XII wieku. Kolejne wieki przyniosły rozbudowę i liczne zmiany architektoniczne budynku katedry. Katedra w Porto została wzniesiona na planie krzyża łacińskiego. W XIII wieku w portalu głównym wstawiono gotycki witraż w formie rozety. W latach 1373-1389 dobudowano gotyckie krużganki, które dziś ujmują surowym wystrojem, ale również przepięknymi kaflami azulejos, które wielokroć będziemy spotykać na trasie naszego Camino. Po wejściu do wnętrza katedry uwagę przykuwają grube filary podtrzymujące sklepienie nad nawą główną. W głębi olśniewa nas prezbiterium za sprawą złoconego ołtarza. Powstał w okresie zachwytu barokiem, w latach 1727-1729. Ołtarz zdobią kolumny oraz misterne motywy roślinne, wykonane w technice zdobniczej talha dourada. Wśród nich stoją figury św. Jana Nepomucena (João Nepomuceno), św. Benedykta (São Benedito), św. Bernarda (São Bernardo) i św. Bazylego (São Basílio). Na ścianach otaczających ołtarz mamy malowidła Nicolau Nasoniego. W Katedrze można również zobaczyć wyjątkowe ikony, w tym najsłynniejsze przedstawienia Matki Boskiej z Vandomy (Nossa Senhora de Vandoma), którą jest patronką Porto i to właśnie jej przedstawienie znajduje się w herbie Porto. Można ją zobaczyć w barokowym retabulum, które znajduje się w transepcie, po lewej stronie Katedry. W Kaplicy Najświętszego Sakramentu (Capela do Santissimo Sacramento) na końcu transeptu znajdujemy rzeźbione w drewnie alegorie Wiary, Nadziei i Miłości. Oprócz wnętrza świątyni zwiedzić można XIV-wieczne krużganki z trzema kaplicami, ukazującymi trzy różne przedstawienie Matki Boskiej: Matkę Boską Brzemienną, Matkę Boską Niepokalanego Poczęcia i Matkę Boską Nadziei. Ponadto wejść można do zakrystii ozdobionej freskami Nasoniego. Podczas zwiedzania nie można pominąć Kaplicy św. Wincentego (Capela de São Vicente), w której spoczywają biskupi miasta. Trasa zwiedzania prowadzi również do kapitularza, w którym mieści się skarbiec katedralny z ponad 200 przedmiotami sztuki sakralnej. W ramach biletu można wejść również na wieżę, z której rozciąga się ładny widok na centrum Porto.

Przed katedrą znajduje się duży Plac Katedralny (Terreiro da Sé), który jest świetnym punktem widokowym na dzielnice znajdujące się po obu stronach rzeki Douro (Ribeira oraz Vila Nova de Gaia), jak i na samą rzekę ze słynnym Mostem Ludwika I. W samym centrum placu znajduje się pręgierz (pelourinho) z 1945 roku, będący rekonstrukcją pręgierza, który stał w tym miejscu od roku 1797. W południowej pierzei placu znajduje się Pałac Biskupi (Paço Episcopal do Porto) - dawna rezydencja biskupów Porto.

Warto zajrzeć na północną stronę katedry, gdzie mamy fontannę Michała Archanioła (chafariz de São Miguel). Jego postać stoi na szczycie marmurowej kolumny. Jednak większą uwagę zwraca pomnik z brązu przedstawiający Vimara Peresa (estátua de Vímara Peres) na koniu, postawiony tu w 1968 roku. To ważna postać historyczna dla Portugalczyków. Vimar Peres był pierwszym hrabią Portugali (właściwie hrabstwa portugalskiego). Na tytuł ten zasłużył sobie wyzwoleniem od Maurów ziem pomiędzy rzekami Miño i Duero wraz z miastem Portus Cale, czyli późniejszym Porto. Historycy uważają, że był to pierwszy krok do utworzenia państwa Portugalia, choć na uzyskanie niepodległości Portugalia musiała poczekać jeszcze do XII wieku.

Po zwiedzeniu najstarszej i najsłynniejszej świątyni w Porto trzeba by zapuścić się gdzieś w ciasne uliczki i zaułki, gdzie poczuć można magiczny klimat tego portugalskiego miasta. Tam w dole nad rzeką jest słynna dzielnica Ribeira z kolorowymi domami, pomiędzy którymi rozciągnięte są sznurki z suszącym się praniem, ukryte w labiryncie przejść ślepe zaułki i zakamarki. Którędy tam zejdziemy? Niełatwo będzie wybrać ze względu na wielość możliwości. Może podążymy tam od fontanny Michała Archanioła, skąd zejdziemy schodkami w dół pod jezuicki kościół św. Wawrzyńca (Igreja de São Lourenço), który powstał tu w 1577 roku. Jego wnętrze kryje piękny barokowy ołtarz przedstawiający Matkę Boską Oczyszczenia (Nossa Senhora da Purificação). Kościół ten nazywany jest potocznie „kościołem świerszczy” (Igreja dos Grilos), bo ponoć tam, gdzie stoi można często słyszeć granie świerszczy. Inna teoria na ten temat mówi, że nazwa ta może pochodzić od „braci-świerszczy”, jak niegdyś nazywano w Portugalii braci augustianów, którzy kiedyś opiekowali się tym kościołem.

 

Dalszy labirynt uliczek przez dzielnicę portową Ribeira doprowadza nas nad Douro, na deptak Cais da Ribeira. Deptakiem, przy którym jest mnóstwo różnych kafejek, restauracyjek i barów skierujemy się w stronę najbardziej znanego m ostu, Mostu Ludwika I (Ponte Luís I). Most Ludwika I jest jednym z symboli Porto. Zaprojektował go Théophile Seyrig, a budowa jego trwała kilka lat, od 1881 do 1886 roku. Most ma ponad 85 metrów wysokości, a w najdłuższym miejscu liczy 395 metrów długości. Przez jego górny poziom przechodzi linia metra i deptak dla pieszych, zaś przez dolny poziom poprowadzoną szosę dla samochodów i chodnik dla pieszych. Most ten przeniesie nas na drugi brzeg Douro, abyśmy stamtąd mogli zobaczyć na własne oczy uroczą panoramę starego Porto, może gdzieś z tarasu kafejki przy lampce Porto. Po tamtej stronie rzeki rozciąga się dzielnica Vila Nova de Gaia. Najpiękniejsze widoki, zarówno w dzień, jak i w nocy, oferuje park El Jardim do Morro. Wieczorami miejsce tętni życiem – tańcem, muzyką i śpiewem. W międzyczasie można stąd popatrzeć na zapierający dech zachód słońca nad miastem. Drugim miejscem na podziwiane wspaniałej panoramy jest taras przy Mosteiro da Serra do Pilar, XVI-wiecznym kompleksie zakonnym, słynącym z okrągłego kościoła Igreja da Serra do Pilar. Z tego miejsca widać całą rzekę, nadbrzeże Cais da Ribeira, most Ludwika I oraz zabudowania całego centrum Porto.

OBRAZY z PORTO