Zaproszenie do królewskiego zamku (4)

Prywatne Apartamenty Królewskie

Prywatne Apartamenty Królewskie znajdują się na pierwszym piętrze. Zajmowała je rodzina królewska, a także świta dworska i królewscy goście. Najpierw zwiedzamy apartamenty mieszkalne gości. Znajdują się w południowej części wschodniego skrzydła zamku. Wchodzimy do nich z klatki schodowej Poselskiej. Apartamenty gościnne posiadają renesansowe stropy modrzewiowe. Dwie sale posiadają również pierwotne malowane barwne fryzy ścienne. Połączone są gotycko-renesansowymi portalami. Wyposażenie ich wnętrz pochodzi z epoki renesansu. Mamy w nich też arrasy pejzażowo-zwierzęce i groteskowe, a w dwóch ostatnich salach obrazy włoskie z dawnej kolekcji Lanckorońskich. Na pomieszczenia gościnne składają cztery apartamenty mieszkalne, przy czym w ostatniej sali na końcu skrzydła urządzono sypialnię dla gości.

W sypialni gości w odróżnieniu od wcześniejszych apartamentów mieszkalnych, znajduje się późnorenesansowe łoże angielskie. Jest ono zaskakująco krótkie, ale podobno w tamtych czasach ludzie byli trochę mniejsi, a poza tym na dworze królewskim sypiano w pozycji półsiedzącej. Uważano, że jest to bardziej komfortowe i służące zdrowiu. Pod renesansowym stropem sypialni mamy barwny fryz z wyobrażeniem głów ludzkich. Na ścianie oprócz obrazów z kolekcji Lanckorońskich i innych cennych obrazów, wisi arras brukselski z połowy XVI wieku - „Eliasz przed królem Achabem”.

Apartament gościnny.

Sypialnia gości.

Wracamy teraz z powrotem na Poselską klatkę schodowej i zaraz za nią przechodzimy przez dwie Sale Świty Wawelskiej. Pierwszą Salę Świty zdobią werdiury z kolekcji Zygmunta II Augusta oraz arras ze sceną polowania, utkany w drugiej połowie XVI wieku dla zamku w Wilnie, który wzornictwem naśladuje kolekcję Zygmunta Augusta. Wyposażenie wnętrza stanowią meble z XVII wieku - francuski kredens i krzesła kryte tłoczoną skórą.

Drugą Salę Świty zdobią obrazy holenderskie ze scenami rodzajowymi oraz pejzaże. We wnętrzu znajdują się meble barokowe, m.in. holenderskie szafy i angielski sekretarzyk (z 1688 roku), a także naczynia ceramiczne, głównie XVIII-wieczne holenderskie wazony.

Z Sal Świty przechodzimy do Sieni w Wieży Duńskiej, którą zdobią portale z XVI wieku z łacińskimi sentencjami: IN ARDUA VIRTUS („Cnota dąży do rzeczy trudnych”) oraz VELIS QUOD POSSIS („Chciej co możesz”). Ozdobiona jest głównie XVII-wiecznymi obrazami holenderskimi oraz flamandzkim gobelinem „Pasterze”. Stoi tu też gdańska szafa z XVII wieku i waza majolikowa z końca XVI wieku.

Stąd przechodzimy do Sieni przed Sypialnią Króla z arrasem flamandzkim "Porwanie Sabinek" i holenderskimi portretami z I połowy XVII wieku. Stoją w niej barokowe meble gdańskie o masywnych formach i z bogatym plastycznym ornamentem. Pośród nich uwagę zwraca prasa do bielizny. Mamy tu jeszcze XVII-wieczną skrzynię i owalny stół pochodzący z Włoch oraz fotele niemieckie z końca XVII wieku.

Sień przed Sypialnią Króla znajduje się już w północnym skrzydle zamku. Wchodzimy z niej do Sypialni Króla znajdującej się w narożu zamkowym, w Wieży Łokietkowej. Sklepienie sypialni wsparte jest na wielobocznym filarze. Zachował się w niej renesansowy kominek pochodzący z XVI stulecia. Stoją w niej francuskie kredensy i stół oraz włoskie krzesła, a na ścianach wiszą niderlandzkie obrazy. W sali obejrzeć można też nadreńskie naczynia kamionkowe z XVI i XVII wieku oraz moździerze apteczne.

Kredens z ok. 1520-1601 w sypialni króla.

Z Sypialni Króla mamy przejście do Wieży Duńskiej, gdzie znajduje się sień i apartament, w którym zobaczymy pozostałość po międzywojennych prezydentach - łazienkę i sypialnię z oryginalnymi meblami z 1930, należącymi niegdyś do prezydenta Ignacego Mościckiego.

Z Sieni w Wieży Duńskiej mamy też przejście do Wieży Zygmunta III i tzw. Kurzej Stopki. Sala w Wieży Zygmunta III posiada oryginalny wczesnobarokowy portal oraz pierwotną dekorację stiukową z malowidłami powstałymi w latach 1930-1936. W przedsionku sali znajduje się francuski kredens z XVI wieku. W okresie międzywojennym w Sali w Wieży Zygmunta III znajdowało się biuro prezydenta Ignacego Mościckiego.

W kurzej stopce mamy dwa niewielkie pomieszczenia - przedsionek, a następnie gabinet. Powstały one w XIV wieku, ale niewiadomo jakie było ich pierwotne przeznaczenie. Odnowiono je kolejno w XVI i XVII wieku, a w okresie międzywojennym oklejono ściany tych pomieszczeń XVIII-wiecznymi kurdybanami. W ich wnętrzu zachowały się pierwotne portale, pochodzące z około 1600 roku. W przedsionku mamy dwa skrzydła niderlandzkiego tryptyku z I połowy XVI wieku. Stoi w nim piec gdański i meble z XVIII wieku. Na ścianach gabinetu wiszą obrazy renesansowe, głównie francuskie, m.in. obraz ze sceną w nieznanym pałacu pędzla Flamanda L. de Caulery z przełomu XVI/XVII wieku. Znajdują się w nim głównie francuskie meble z XVI stulecia, ale jest też polski stół z XV wieku i szwajcarski zydel z 1673 roku.

Wracając przez Sypialnię Króla, przemieszczamy się do zachodniej części północnego skrzydła zamku. Przechodząc przez Sień przed Sypialnią Króla przechodzimy przez Sień Saską, urządzoną na wzór salonów w XVIII-wiecznych pałacach. Przechodzimy z niej do Sali Saskiej, w której zgromadzono kolekcję porcelany miśnieńskiej, pochodzącą m.in. w początkach istnienia manufaktury w Miśni założonej w 1710 roku. Większość z porcelanowych eksponatów nosi znaki inwentarza królewskiego. Salę Saską zdobią też portrety królewskiej dynastii saskiej Wettynów w Polsce: Augusta II Mocnego i Augusta III Sasa oraz Marii Amelii (córki Augusta II).

Sala Saska.

Sala Saska (przed Salą Kolumnową).

Sala Saska (przed Salą Kolumnową).

Kolejnym pomieszczeniem jest Sala Kolumnowa. Kolumny w tej sali wstawiono w XVIII wieku i stała się wówczas salą reprezentacyjną. Wcześniej, w XVI wieku przechowywano w niej srebra stołowe. Dziś urządzona jest w duchu klasycystycznym. Na ścianach wiszą portrety polskich osobistości z czasów panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego, w tym i jego podobizna, stworzona w pracowni Marcelego Bacciarellego.

Sala Kolumnowa.

Sala Kolumnowa.

W Sali Kolumnowej kończymy wizytację Prywatnych Apartamentów Królewskich i wchodzimy na klatkę schodową Poselską, którą schodzimy na dziedziniec zamkowy. To już koniec ekscytującej wędrówki w królewską przeszłość naszego państwa. Dziękujemy za możliwość wstąpienia w królewskie progi wszystkim królom, którzy przyczynili się do powstania tego wspaniałego zamku, tym którzy przyczynili się do jego dawnej świetności, a także tym, którzy go opuścili, ale wciąż do niego wracali nie zostawiając zupełnie na pastwę losu. Słowa podzięki należą się również mecenasom sztuki, sponsorom i ofiarodawcom oraz obecnemu Muzeum, które pieczołowicie opiekuje się dawną królewską rezydencją, bo choć Wawel przestał być już miejscem koronacji, ślubów i pogrzebów monarszych - jego magia trwa i wiele nie potrzeba by w pewnym momencie oczyma wyobraźni ujrzeć na krużgankach spacerującego króla z rodziną.

Dziedziniec Zamku Królewskiego na Wawelu.