Zimowa galeria na Kasprowym

Usytuowanie Kasprowego Wierchu niemal w sercu Tatr czyni z niego znakomity punkt widokowy, dostarczający niezapomnianych wrażeń. Dostać się można na niego szlakiem turystycznym nawet w zimie. Jest taki jeden dość łatwy prowadzący z Kuźnic przez Halę Gąsienicową. Wystarczy zapakować niezbędne wyposażenie do plecaka i ruszyć w górę. Po czterech godzinach spaceru możemy zdobyć szczyt Kasprowego Wierchu z satysfakcją, że uczyniliśmy to na własnych nogach.

Mniej wytrwali mają alternatywę w postaci kolejki linowej z Kuźnic, która również może dostarczyć wiele emocji. Dzięki tej kolejce górskimi klimatami możemy podzielić się z innymi. Szczyt Kasprowego Wierchu jest dostępny zarówno dla osób starszych, jak i niepełnosprawnych. Czeka na każdego, by dostarczyć niepowtarzalnych wrażeń i wspaniałych widoków. Wzmożony ruch turystyczny nie jest oczywiście obojętny dla naturalnego środowiska wokół, ale coś za coś. Niech każdy ma szansę stanąć na jednym z tatrzańskich szczytów, by zrozumieć piękno gór, poczuć to, co my czujemy obcując z nimi oraz by uświadomić sobie dlaczego należy chronić i szanować ich piękno.

Kasprowy Wierch (słow. Kasprov vrch; dawniej Kasprowa Czuba, 1987 m n.p.m.),
widok z wagonika kolejki między Kuźnicami i Myślenickimi Turniami.
Z prawej widać Suchą Czubę (1696 m n.p.m.) – niewybitne wzniesienie w północno-zachodniej grani
Kasprowego Wierchu, w której dalej na północ znajdują się Myślenickie Turnie.

Dziś Tatry zostały otoczone wyśmienitą aurą, a Kasprowy Wierch przygotował nam najpiękniejszą, zimową prezentację. Stworzyła ją matka natura, a wystawiane dzieła mają po kilkanaście milionów lat. Wówczas matka natura rzeźbiła to co dziś widzimy ze szczytu Kasprowego Wierchu. Zima zaś nadała temu dziełu niejakiej dostojności. Teraz wiemy, dlaczego malarze i poeci znajdują tu natchnienie uwieczniając Tatry tak, jak potrafią najpiękniej.

Na szczycie Kasprowego Wierchu.

Dolina Gąsienicowa z okna bufetu przy górnej stacji wyciągu kolejki linowej.

Dolina Gąsienicowa z okna bufetu przy górnej stacji wyciągu kolejki linowej.

Głowna grań Tatr w kierunku Tatr Wysokich.
Na pierwszym planie mamy Beskid (2012 m n.p.m.) - ostatni w kierunku wschodnim szczyt Tatr Zachodnich,
położony pomiędzy Suchą Przełęczą (1950 m n.p.m.) a przełęczą Liliowe (1952 m n.p.m.).
Za Beskidem góruje Świnica (słow. Svinica, 2301 m n.p.m.).

Świnica (słow. Svinica, 2301 m n.p.m.).

Kościelec (2155 m n.p.m.) - z lewej główny szczyt grani Kościelców,
z prawej Zadni Kościelec (2162 m n.p.m.). Zupełnie z prawej najwyższy szczyt to Kozi Wierch.

Kozi Wierch (słow. Kozí vrch, 2291 m n.p.m.). Jest najwyższą górą znajdującą się w całości na terenie Polski.

Żółta Turnia (2087 m n.p.m.), a za nią Wielka Koszysta (2193 m n.p.m.).
Z prawej najwyższa kulminacja to Waksmundzki Wierch (2186 m n.p.m.).

Pasmo Radziejowej (1266 m n.p.m.) - z najwyższym szczytem Beskidu Sądeckiego.
Szczyt Radziejowej znajduje się po prawej tuż przed niższym Wielkim Rogaczem.
Przed pasmem (nieco po lewej) z chmur wystają szczyty Trzech Koron,
a wśród nich Okrąglica (982 m n.p.m.) - najwyższy szczyt Pienin.

Widok ponad Uhrociem Kasprowym.
Z prawej kulminuje Lubań (1211 m n.p.m.), z lewej za pasmem Lubania widoczny jest Modyń (1029 m n.p.m.).

Uhrocie Kasprowe (1852 m n.p.m.) - fragment północno-wschodniej grani Kasprowego Wierchu.
Widać na nim kozice.

Tatry Wysokie. Od lewej: Świnica, Walentkowy Wierch, grań Hrubego, Krywań.

Krywań (słow. Kriváň, niem. Krummhorn, Ochsenhorn, węg. Kriván, 2494 m n.p.m.) - wyniosły szczyt
w południowo-zachodniej części Tatr Wysokich po stronie słowackiej.

Niżne Tatry (słow. Nízke Tatry, węg. Alacsony-Tátra, niem. Niedere Tatra).

Niżne Tatry (słow. Nízke Tatry, węg. Alacsony-Tátra, niem. Niedere Tatra).

Tatry Zachodnie.

Dolina Tomanowa Liptowska (słow. Tomanovská dolina, niem. Tomanowatal, węg. Tomanowa-völgy).

Rozpadła Grań (słow. Rozpadlý hrebeň) - grań w słowackiej części Tatr
odbiegająca w południowo-wschodnim kierunku od Krzesanicy do Doliny Cichej.
Po prawej stronie grani znajduje się Dolinka Rozpadła lub dolinka Rozpadlina (słow. Rozpadlá dolinka, dolinka Rozpadliná), a po lewej Dolina Tomanowa Liptowska (słow. Tomanovská dolina, niem. Tomanowatal, węg. Tomanowa-völgy).

Widok w kierunku najwyższego szczytu Tatr Zachodnich - Bystra (słow. Bystrá, 2248 m n.p.m.).

Bystra (słow. Bystrá, 2248 m n.p.m.) - najwyższy szczyt Tatr Zachodnich.
Jego grań opada na północ (na prawo fotografii) na Błyszcz (słow. Blyšť, 2159 m n.p.m.).
Z formalnego punktu widzenia Błyszcz nie jest szczytem, ponieważ ma zerową minimalną deniwelację względną.
Przed granią Bystrej po lewej mamy Kamienistą (słow. Veľká Kamenistá, 2126 m n.p.m.),
a bliżej po prawej Smreczyński Wierch (słow. Smrečiny, Smrečinský vrch, 2068 m n.p.m.).

Z lewej spiczasty Rohacz Płaczliwy (słow. Plačlivé, Plačlivô, Plačlivý Roháč, 2125 m n.p.m.),
z prawej najwyższa to Banówka (słow. Baníkov, 2178 m n.p.m.).

Widok na Dolinę Liptowską Tomanową (słow. Tomanovská dolina, niem. Tomanowatal, węg. Tomanowa-völgy) stanowiącą odgałęzienie Doliny Cichej (słow. Tichá dolina) odchodzące w kierunku zachodnim.
Dawniej nazywana była także Doliną Węgierską.
Zdjęcie zrobione z Suchej Przełęczy (słow. Suché sedlo, niem. Sucha-Joch, węg. Sucha-hágó, 1950 m n.p.m.).

Starorobociański Wierch, dawniej nazywany Klin, Wysoki Wierch (słow. Klin, Vysoký vrch, 2176 m n.p.m.),
najwyższy szczyt w polskiej części Tatr Zachodnich.
Za nim po lewej Raczkowa Czuba zwana też Jakubiną (słow. Jakubina, 2194 m n.p.m.),
a z prawej Kończysty Wierch (słow. Končistá, 2002 m n.p.m.).
Z przodu po lewej Tomanowy Wierch Polski (słow. Poľská Tomanová, 1977 m n.p.m.).

Małołączniak (słow. Malolúčniak, 2096 m n.p.m.),
przed nim z prawej niższy wierzchołek to Kopa Kondracka (słow. Kondratova kopa, 2005 m n.p.m.).
Za Małołączniakiem grań wznosi się ku Krzesanicy (słow. Kresanica, 2122 m n.p.m.).

Małołączniak (słow. Malolúčniak, 2096 m n.p.m.) – szczyt należący do masywu Czerwonych Wierchów.

Krzesanica (słow. Kresanica, 2122 m n.p.m.) - najwyższy szczyt zespołu Czerwonych Wierchów.

Grań główna Tatr Zachodnich.
Kolejne widoczne szczyty to Pośredni Goryczkowy Wierch (słow. Prostredný vrch horičkový, 1874 m n.p.m.),
Goryczkowa Czuba (słow. Goričkova kopa lub Horičkova kopa, 1913 m n.p.m.),
Małołączniak (słow. Malolúčniak, 2096 m n.p.m.), Krzesanica (słow. Kresanica, 2122 m n.p.m.).

Giewont (1894 m n.p.m.).
Jego główny wierzchołek, Wielki Giewont, jest najwyższym szczytem w Tatrach Zachodnich
położonym w całości na terenie Polski.

Wielki Giewont (1894 m n.p.m.) - główny szczyt masywu Giewontu.

Długi Giewont - grań masywu Giewontu w Tatrach o długości 1,3 km osiągająca wysokość 1867 m n.p.m.

Babia Góra,
zwana również Diablakiem (słow. Babia hora, węg. Babia gura, niem. Teufelspitze czyli Góra diabła, 1725 m n.p.m.) - najwyższy szczyt całych Beskidów Zachodnich, najwyższy poza Tatrami szczyt w Polsce.

Panorama w stronę Babiej Góry. Z prawej od niej widać pasmo Policy.

LINKI DO INNYCH OPISÓW:
Tego samego dnia pod szczytem Kasprowego Wierchu:
      W sercu Tatr z pasji do nart