Anastazja na Sudeckim Szlaku: dzień 10

dzisiejszy dystans 19,5 km
łącznie pokonany		zostało
334,9 km		30,1 km

Od Przełęczy pod Śnieżką szlak prowadzi na zachód grzbietem Karkonoszy. To najbardziej ekscytujący odcinek Głównego Szlaku Sudeckiego, prowadzący przez malownicze formy skalne o osobliwych kształtach. Z wieloma z nich wiązane są różne legendy i przekazy. Szlak często wiedzie ponad urwistymi ścianami opadającymi do kotłów polodowcowych, na dnie których wytworzyły się jeziorka. Praktycznie cały czas grzbiet oszałamia znakomitymi walorami krajobrazowymi, aplikując rozległą i dalekosiężną panoramę, iście królewską w Sudetach.

Karkonosze to jednocześnie góry o surowych warunkach klimatycznych, znacznie ostrzejszych, niż by to wynikałoby z ich wysokości. Średnio roczne temperatury wynoszą niewiele powyżej 0 ˚C. Wieją w nich często bardzo sile wiatry, nierzadko huraganowe i występują zjawiska fenowe. Gwałtowne i bardzo niebezpieczne zmiany pogody w Karkonoszach mogą zaskoczyć nawet najbardziej wytrawnych wędrowców.

TRASA:

Przełęcz pod Śnieżką (1198 m n.p.m.) Spalona Strażnica Słonecznik Tępy Szczyt (1387 m n.p.m.) Przełęcz Karkonoska, Schronisko PTTK „Odrodzenie” (1198 m n.p.m.) Ptasi Kamień (1217 m n.p.m.) Przełęcz Dołek (1178 m n.p.m.) Petrova bouda (1288 m n.p.m.) Śląskie Kamienie (1413 m n.p.m.) Czeskie Kamienie (1416 m n.p.m.) Czarna Przełęcz (1348 m n.p.m.) Przełęcz pod Śmielcem (1390 m n.p.m.) Wielki Szyszak, płn. zbocze Śnieżne Kotły Łabski Szczyt (1471 m n.p.m.) Mokra Ścieżka Rozdroże „Twarożnik” (1290 m n.p.m.) Mokra Przełęcz (940 m n.p.m.) Rozdroże „Trzy Świnki” (1297 m n.p.m.) Szrenica, Schronisko na Szrenicy (1362 m n.p.m.)

28.04.2014
Rano obudziłam się wcześnie, o 6:00, ale wytrzymać w łóżku nie mogłam więcej niż pół godziny, więc o 7:00 ruszyłam na Śnieżkę. Pogoda na razie była piękną, widok na górę wspaniały. Zdążyłam wejść na Śnieżkę, kiedy było jeszcze słonecznie. Pogoda dzisiaj była lepsza niż pół roku temu. Kiedy będę następnym razem, wtedy powinno świecić słońce :)

Zeszłam do Domu Śląskiego, gdzie miałam śniadanie, nareszcie naleśniki! Po wyjściu zaczął padać grad, potem deszcz, ale szybko przestało padać i znowu było widać Śnieżkę. Ostatnie spojrzenie na Śnieżkę i Samotnię. Nie wiem, kiedy zobaczę ten widok znowu. Obecnie on znaczy dla mnie dużo więcej niż pół roku temu, kiedy to był po prostu najwyższy szczyt w Sudetach i po prostu piękne schronisko. Teraz Samotnia i Śnieżka to już ważne słowa i miejsca dla mnie. Prawie od razu po pożegnaniu z tymi miejscami spotkałam faceta, z którym szłam już do samej Szrenicy. Od czasu do czasu można było coś widzieć, ale generalnie szliśmy w chmurach. Śnieżne Kotły zdążyliśmy obejrzeć. Z góry one wyglądają bardziej poważnie niż z dołu. Prawdziwe skałki dla wspinania. Potem znowu złapała nas mgła, chmury i tak już do Szrenicy. W ogóle wystarczył mi jeden dzień z towarzyszem na szlaku :).  Dobrze że szłam w samotności do tej chwili, ale czasami to fajne spotkać kogoś na drodze i porozmawiać o wszystkim. Dobra droga, ładny dzień, mogłyby być piękne widoki, ale... następnym razem ... :)

Настасья

Szlak z kotła Małego Stawu.

Przełącz Śnieżnicka.

Na szczycie Śnieżki (1602 m n.p.m.).

Grzbiet Karkonoszy ze Śnieżki.

Kurczak od Oli (patrz relacja z drugiego dnia wędrówki) dotarł na szczyt Śnieżki.

Naleśniki z Domu Śląskiego.

Ponad kotłem Małego Stawu. Na dole widoczne jest schronisko „Samotnia”.

Przełęcz Karkonoska.

Śląskie Kamienie.

Na Śląskim Grzbiecie.

Przyjaciel ze szlaku (kiedyś też przeszedł GSS).

Śląskie Kamienie.

Czarna Przełęcz.

Wielki Szyszak.

Śnieżne Kotły.

Mokra Przełęcz.

http://nastasjab.livejournal.com

Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons
Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Udostępnij: